Akersloot – Jaimie van Sikkelerus was nog maar vier jaar toen hij al op z’n eerste motortje zat. Het leren fietsen kwam pas later. Erg verwonderlijk is dit niet want zijn vader André heeft zelf jarenlang aan motorcross gedaan. Dit zorgde ervoor dat de interesse bij Jaimie snel was gewekt. Nederland is hem inmiddels ontgroeid. Op internationaal niveau kan Jaimie zich meten met de beste coureurs ter wereld.

Door Henk de Reus

Binnen in Vakgarage Akersloot is het rustig. Tussen de uitgestalde motoren adviseert eigenaar André van Sikkelerus, tevens Jaimie’s vader, een klant terwijl Jamie zelf aan een motor sleutelt. Op de vensterbank staan zes glimmende bokalen die Jaimie het afgelopen seizoen samen met zijn team heeft gewonnen. Hij vertelt graag over zijn passie, de motorsport, en hoopt dat hij hierin binnenkort zijn brood kan verdienen.

Levensstijl

Jaimie kan zich niet precies meer herinneren wanneer de motorsport vat op hem kreeg. Wel heeft hij nog ergens een foto waarop hij, nog in de luiers, samen met z’n vader op een motor zit. De interesse voor de sport werd hem met de paplepel ingegoten. De motorsport is binnen de familie een ‘way of life’ waarbij alles om deze sport draait. ,,Mijn vader was altijd al een grote fan van motorcross en mede hierdoor begon ik als klein jongetje al in deze sport. Ik reed al op m’n vierde op een Piwi 50cc door de straat. Volgens de wet mocht dit niet maar mensen vonden het wel leuk om te zien en ik had de gunfactor mee.’’

Prestaties

Dat Jaimie talent heeft wordt snel duidelijk. Al op zijn tiende strijdt hij als motorcrosser op Europees niveau. In 2010 – hij is dan twaalf jaar – breekt hij tijdens een ongeval zijn rug en besluit hij over te stappen op supermoto. Dit is een spectaculaire tak van motorracen waarbij zowel op asfalt als offroad wordt gereden. Jaimie pakt deze discipline snel op en weet in rap tempo de wereldtop te bereiken. In 2012 doet hij als jongste deelnemer (15) ooit mee aan het WK supermoto of Nations. Dit is een wedstrijd waarbij de drie snelste rijders van ieder land het tegen elkaar opnemen. Zijn team behaalt een vijfde plaats.

In 2014 stapt Jaimie over naar het wegracen. In deze discipline van de motorsport behaalt hij al snel het WK niveau. Inmiddels heeft hij er drie WK seizoenen opzitten. En passant werd hij vorig jaar ook nog eens Nederlands kampioen. Dit jaar nam hij voor het tweede seizoen deel aan het kampioenschap Brittish Supersport 600. In de elf wedstrijden haalde hij vijf keer een top drie plaats, hetgeen een prestatie op zichzelf is.

Fascinatie en ambitie

Jaimie is ambitieus, komt evenwichtig en rustig over en weet heel goed waarmee hij bezig is. ,,De snelheid, de risico’s en de adrenaline geven mij in deze sport de grootste kick. Daarnaast wil ik altijd graag de beste zijn in wat ik doe. Ik ben erg gedreven en haal het beste uit mijzelf om het beoogde doel te bereiken.’’ Hier heeft Jaimie veel voor over. Vijf dagen per week is hij enkele uren in de sportschool te vinden. Daarnaast vertoeft hij regelmatig op de mountainbikebaan in Schoorl en let hij zorgvuldig op z’n voeding en gewicht.

Risico’s

De motorport neemt onmiskenbaar risico’s met zich mee. Hier weet Jaimie alles van. Op de vraag of hij wel eens geblesseerd is geraakt luidt het laconieke antwoord ‘Hoeveel ruimte heb je voor dit artikel?’ Hij toont op zijn telefoon een waslijst aan blessures die hij tot nu toe opliep. Het zijn er zo’n veertig. Hij is vaste bezoeker van het ziekenhuis en is inmiddels vijftien keer geopereerd. Jaimie: ,,De pittigste blessures waren een gebroken rug, een gescheurde lever, een schouderfractuur, inwendige bloedingen en vier knieoperaties. Beide benen moesten zelfs één keer worden doorgezaagd om ze enkele graden naar binnen te draaien. Deze operatie was het heftigst voor mij persoonlijk. Het ging met flinke pijn gepaard en ik denk er niet graag aan terug. Toch zou ik het opnieuw doen als ik er weer voor stond.’’

Angst

Laatst verongelukte een goede motorvriend (Victor Steeman) van hem. Wat doet dit met Jaimie? ,,Het ongeluk greep mij erg aan. Ik vind het vreselijk en pijnlijk, alleen probeer ik het niet naar mijzelf en de sport te spiegelen. Anders zou het mij kunnen beïnvloeden en kan ik niet meer onbevangen rijden. Het risico op ongelukken neemt dan juist toe. Ik accepteer dat dit soort dingen helaas bij deze sport gebeuren. Het kan mij ook overkomen, maar ik ben er niet bang voor. Ik geniet van het leven dat ik nu heb met de motorsport en ga voor de doelen die ik wil bereiken. M’n vriendin had na de laatste dodelijke ongevallen wel wat moeite met de risico’s, want als je in een bocht met 200 km per uur onderuit gaat ben je wel aan de natuur overgeleverd.’’

Jaimie probeert stress zo weinig mogelijk in z’n leven toe te laten. ,,Ik heb alles waar ik stress van krijg op een rijtje gezet. Daarna streepte ik de dingen door waar ik niets aan kan veranderen. Hier zal ik mee moeten dealen. Het heeft geen zin om hier energie in te steken. Zo weet ik mijn hoofd leeg te maken. Het is een mindset die nodig is om tot goede prestaties te komen.’’

Samenwerking

Aangeboren talent, de juiste instelling, gedrevenheid en inzet zijn nog geen garantie om wereldkampioen te worden. Dat weet Jaimie als de beste. ,,Ik zou dit niet bereikt hebben zonder een goed team om mee heen. Mijn vader is mijn manager, tevens mijn grootste fan en maakt hiervan deel uit. Hij is erg belangrijk voor mij. We zijn trots op elkaar en hebben een sterke band.’’

Jaimie’s uiteindelijke doel, van de motorsport zijn werk maken, lijkt een kwestie van tijd te zijn, zeker met zijn instelling. Hij heeft alles over voor zijn sport. Hij kan niet anders. Het is zijn ‘way of life’.