Foto boven:
Het diamanten paar met burgemeester Tap en een kopie van de trouwakte. (Foto: Hans Boot)

Castricum – Peter Verbruggen en Mary Peters waren op 15 april zestig jaar getrouwd. Burgemeester Ben Tap ging vorige week woensdag bij ze op bezoek en overhandigde het diamanten paar een kopie van de originele trouwakte. Uiteraard werden ook de nodige herinneringen opgehaald.

Door Hans Boot

Je zou niet zeggen dat zowel bruidegom Peter als zijn bruid Mary de prachtige leeftijd van negentig jaar al hebben bereikt, maar toch is het zo. Het diamanten stel zit er heel kwiek bij en redt zich, ondanks een ongelijke vloer in de woonkamer van hun huis aan de Bloemgaarde, nog prima met behulp van thuiszorg en enige mantelzorg door de kinderen. Als burgemeester Tap is gearriveerd, zit Peter al gauw op zijn praatstoel en gaat, van tijd tot tijd aangevuld door Mary, terug in het verleden. Peter werd geboren in 1934 in Zaandam, maar groeide op in Amsterdam-Zuid.

Hij vertelt: ,,Na de lagere school ging ik naar de MULO en wist eigenlijk niet goed wat ik wilde worden. Omdat fotograferen mijn grootste hobby was, kwam ik terecht bij een fotobedrijf. Vervolgens werd ik assistent van een fotograaf. Ondertussen volgde ik een opleiding aan de fotovakschool in Den Haag en vervulde mijn dienstplicht van 1954 tot 1956. In 1970 ben ik voor mijzelf begonnen met een studio in Sloterdijk. Een van mijn grote opdrachtgevers was Wastora en vanaf die tijd ben ik al een fanatiek AZ-fan. Later huurde ik een ruimte aan het Waterlandplein in Amsterdam-Noord. Ik stopte met mijn eigen bedrijf in 1996, maar bleef er nog wel twee jaar een dag per week werken.’’

Bloemen

Mary zag het levenslicht in 1933 aan de Amstelveenseweg in Amsterdam, waar ze ook haar jeugd doorbracht. Zij vertelt: ,,Ik doorliep de HBS en ging daarna aan de slag met de in- en verkoop bij mijn vader die aan dezelfde weg een herenmodezaak had. Later heb ik nog twee dagen per week meegeholpen in de studio van Peter.’’

Vervolgens doet Peter uit de doeken hoe het stel elkaar ontmoette: ,,Ik zat op een club voor liefhebbers van de Vespa-scooter. Daar kwamen heel wat verkeringen tot stand. In 1960 sprak ik daar de broer van Mary, die vertelde dat hij een zus had die nog vrijgezel was. Toen ik haar zag, was ik meteen smoorverliefd op haar. Voor Mary duurde het wat langer, maar nadat ze elke week bloemen van me kreeg, ging ze uiteindelijk toch overstag. Daarna zijn we elkaar altijd trouw gebleven.’’ Mary neemt het over: ,,Drie jaar later zijn we officieel verloofd en op 15 april 1964 trouwden we voor de wet in Amsterdam. Een jaar later gebeurde dat voor de kerk.’’

Vliegen

Direct na het huwelijk ging het paar in Zaandam wonen: ,,Die woning werd al gauw te klein nadat onze dochter Femke (1966) en zoon Joost (1968) er waren geboren. Omdat we altijd al met veel plezier naar de duinen en het strand van Castricum gingen, hebben we daar in 1974 deze woning gekocht. Ik zei toen tegen makelaar Van Amsterdam dat we per se dit huis wilden hebben, omdat er een groot stuk grond bij zat. Dat heb ik later benut voor een aanbouw, waarvan we nog altijd veel plezier hebben. Ook van de behoorlijke tuin die overbleef hebben we altijd volop genoten en dat doen wij nog steeds’’, aldus Peter.

Naast hun werkzame leven ruimden Peter en Mary ook nog tijd in voor diverse hobby’s. Behalve fotograferen tekende Peter graag. Ook knutselde hij met enige regelmaat aan zijn modelspoorbaan, die nu nog op zolder is te vinden. Daarnaast beleeft hij nog steeds veel plezier aan tuinieren. Een latere liefhebberij was het vliegen in een eenmotorig sportvliegtuig vanuit aeroclub De Kooy in Den Helder. Er werden uitstapjes gemaakt naar vliegvelden als Beek, Teuge en ook naar het buitenland. Na het stoppen met werken ging het stel twintig jaar lang met de caravan naar Frankrijk op vakantie.

Geheim

Mary vond haar ontspanning in zwemmen of tennis en hield van koken, lezen en bridgen. Peter en Mary werden verblijd met twee kleinzoons en twee kleindochters, waarvan er ook al één in het huwelijksbootje stapte. Het diamanten paar moest even nadenken over het geheim van een zo langdurig huwelijk, maar concludeerde tot slot: ,,Dat is samen zo veel mogelijk genieten van het leven en vooral van een goede maaltijd, inclusief een wijntje. Dit keer hebben we het feest klein gevierd, in tegenstelling tot voorgaande lustrumjaren. Het zou echter zo maar kunnen dat wij het over vijf jaar weer doen. De burgemeester heeft al aangegeven dat hij dan graag weer langskomt!’’