In menig huis zal momenteel naar goed katholiek gebruik een kerststal staan, dat is op zich niet bijzonder. Wel bijzonder is ‘t als er tientallen kerststallen in de woonkamer staan opgesteld. Bij mevrouw Wil Schavemaker-Matton kijk je je ogen uit want in de loop der jaren heeft zij samen met haar man Cor een ware verzameling weten te vergaren. Het begon met een zelfgemaakte antroposofische stal. Wil lachend: “Dat moest vrij sober van de cursusleidster maar ik wilde wat glitters want die drie wijzen uit het oosten lieten hun rijkdom echt wel zien hoor. Het was dus niet de bedoeling maar ik bracht toch het nodige glitterwerk aan.” Daarna kwamen er steeds meer kersttaferelen bij via de kinderen en kleinkinderen die van uit het buitenland iets meenamen, via de abdij of wereldwinkel. Russische, Afrikaanse, Ecuadoriaanse of Italiaanse stallen. In een noot, lucifersdoosje of trompetje. Wil: “Er bestaat er zelfs een in een erwt maar daar heb ik nog niet aan kunnen komen.” En deze is een van de zes die ik zelf gemaakt heb, van pixels. Daar ben ik best trots op. Aan de andere kant staat een 80 jaar oude gipsen exemplaar met hier en daar een blusje eraf. Wil: “Iemand wilde het opknappen, heel lief maar dat hoeft niet, zo blijft ie authentiek.” Van Emmy Zweeris kreeg zij ook nog een aantal popup kerststalboeken te leen.

Wil is 87 jaar maar deinst er niet voor terug vijf dagen uit te trekken om alle stalletjes netjes neer te zetten. De lichtjes tegelijk aankrijgen vindt ze de grootste uitdaging. Met zichtbaar plezier vertelt zij over het indrukwekkend schouwspel in haar huiskamer en voegt toe: “Het is alleen te zien voor familie en vrienden. ’T Is een soort museum.” Dan met een ondeugend lachje: “Net als ik.” (Monique Teeling)