Het provinciebestuur gaat over regionale planologie, bestemmingsplannen en infrastructuur. Mijns inziens behoort de verkiezingscampagne dáárover te gaan, en niét over het staatsrechtelijke wangedrocht van de getrapte Eerste Kamerverkiezing. Tóch zijn landelijke politici weer druk bezig om de verkiezingen voor de Provinciale Staten om te katten naar de landelijke politiek. ‘Den Haag’ kaapt de campagne. 

Daarover wil ik m’n gram kwijt: de landelijke politiek heeft vanaf de bankencrisis (herfst 2008) de collectieve sector door bezuinigingen zwaar geamputeerd en die kortingen nooit ongedaan gemaakt nadat in zomer 2013 de economie zich blijkens de AEX-beursindex helemaal had hersteld. Gevolg: de collectieve sector is door z’n hoeven gezakt. Voorbeelden: de zorg, het onderwijs o.a. het fnuikende leenstelsel voor studenten, de krakende Belastingdienst, de ingezakte sociale woningbouw (door Stef Blok in 2013 ontregeld door zijn verhuurdersheffing en in 2017 door de opheffing van het VROM-Ministerie voor Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer).

Het kabinetsbeleid pluimstrijkt wel de marktsector, proclameert het ondernemings-‘vestigingsklimaat’ maar bekommert zich niet om regionale gevolgen zoals bij de Groningers wier huizen door aardgas-bevingen in de grond zakten, en bij Schiphol-omwonenden die met 198.000 slaapgestoorden bij de GGD geregistreerd werden in het laatste kalenderjaar vóór de luchtvaart door de coronapandemie tot stilstand kwam.

Wilhelm Carton, Castricum