Foto boven:
Piet en Gerda Honingh delen al zestig jaar lief en leed. Een dagelijks potje Mens erger je niet is vaste prik en houdt het echtpaar scherp. (Foto: Henk de Reus)

Castricum – Het toeval bracht Piet Honingh en Gerda Honingh-Hardick 62 jaar terug bij elkaar. Gerda en haar collega waren uitgenodigd voor een zeiltochtje op het Uitgeestermeer. Hoewel Gerda niets met zeilen had, sloeg Cupido op het water toe. Inmiddels delen Piet en Gerda zestig jaar lief en leed.

Door Henk de Reus

Piet (91) werd op 4 januari 1931 in Zaandam geboren. Hij groeide op met twee zusjes. Gerda zag op 19 maart 1942 het levenslicht in het ziekenhuis in Eindhoven. In haar kinderjaren woonde zij met haar ouders en broer in het dorpje Best. De vader van Piet was slager, het vak waar Piet later zelf ook in is gerold. Gerda’s vader was boekhouder.

Zeilboot bekijken

De twee leerden elkaar op een bijzondere wijze kennen. Toen Gerda zeventien was wilde zij graag de verpleegopleiding volgen. Toen haar vader haar op een vacature bij Duin en Bosch wees besloot ze direct te solliciteren. Hoewel het ver van huis was, was de omgeving hier niet vreemd voor haar. In haar kinderjaren vierde zij hier regelmatig vakantie met haar ouders. Gerda werd aangenomen bij Duin en Bosch en rondde hier op haar 20ste de opleiding tot verpleegkundige af. Haar toekomstige liefde werkte al langere tijd als slager en kok bij Duin en Bosch. Op een keer bracht een vriend van Piet eten rond in het ziekenhuis. Hij vertelde aan een collega van Gerda dat Piet zo’n mooie zeilboot had. Hierop vroeg Gerda’s collega of zij deze een keer mocht zien. Dit was akkoord. Gerda mocht mee. Met z’n vieren voeren zij even later over het Uitgeestermeer. Gerda: ,,Ik vond zeilen eigenlijk niets aan en was steeds bang dat ik de giek voor m’n kop kreeg. Maar ik viel wel op de mooie blauwe ogen van Piet. Ook vond ik zijn spontaniteit erg leuk.’’

De verloving van Piet was net uit en hij zat niet direct op nieuwe verkering te wachten. ,,Toch viel ik meteen op Gerda’’, bekent Piet. ,,Ik vond haar precies op m’n moeder lijken. Ook zag ik direct dat ze erg zorgzaam was.’’ Cupido vond toen snel zijn weg.

Trouwdag

Na een paar jaar verkering trouwde het stel op 27 november 1962 in Best, de ouderlijke woonplaats van Gerda. Piet: ,,Ik zag dat het plaatsje weinig voorstelde, maar de trouwtaxi zag er prima uit en kostte maar acht gulden. Voor dit geld kun je je niet eens met een taxi naar het station laten brengen’’, zegt de goedlachse Piet. Het huwelijk leidde wel direct tot het ontslag van Gerda. Zo ging dat in die tijd. Gerda: ,,We woonden aanvankelijk in Zaandam bij m’n schoonvader en z’n huishoudster in. Op dit adres werd de ontslagbrief daags na het trouwen bezorgd.’’

Het boterde niet lekker met de huishoudster van Gerda’s vader. Daarom besloot het stel uit te zien naar een andere woning. Ze belandden in een zomerhuisje in Egmond. Gerda: ,,Het betrof een tot woonruimte omgebouwde kippenschuur. Het toilet was buiten. De eigenaar, een boer, verhuurde dit huisje met nog drie andere huisjes clandestien.’’ Je verrader slaapt nooit, zo ook hier niet. Na een jaar moesten ze eruit omdat er geklikt was richting de gemeente. De vergunning van de boer werd ingetrokken. Ze keerden terug naar Zaandam. Weer vijf jaar later kregen zij een huurwoning in Castricum. Toen deze te groot werd verhuisden ze naar de Lide Tulpensingel. Hier wonen ze al weer 22 jaar naar volle tevredenheid.

Het bruidspaar heeft twee kinderen, zoon Rob en dochter Ineke. Inmiddels is de familie verrijkt met twee kleinkinderen en één achterkleinkind.

Gezondheid en hobby’s

De gezondheid van beiden stemt tot tevredenheid. Gerda puzzelt graag en beiden houden van wandelen en fietsen. Een spelletje Mens erger je niet is dagelijks vaste prik. ,,Dit houdt je scherp’’, aldus Piet. Gerda: ,,Piet wint bijna altijd, iets waar ik slecht tegen kan.’’ Ze bekent dat zij meerdere keren boos bij het spel is weggelopen.

Vorige week zondag hebben Piet en Gerda het diamanten huwelijksjubileum samen met de kinderen en kleinkinderen gevierd. Vorige week woensdag kwam de burgemeester langs om zijn gelukwensen over te brengen.