Castricum – Voor waarnemend burgemeester Karen Heerschop was het afgelopen donderdag de eerste keer dat ze binnen de gemeente een bruidspaar mocht feliciteren dat 65 jaar was getrouwd. Deze eer viel ten deel aan Cor Martens en Bep Keesen, die naast het bekende bloemetje werden verrast met een kopie van de huwelijksakte.
Door Hans Boot
Ondanks zijn hoge leeftijd zit de bruidegom al gauw op zijn praatstoel en vertelt desgevraagd aan de waarnemend burgemeester over zijn bewogen leven: ,,Ik werd geboren in 1927 in een dorpje bij Venray in een bakkersgezin dat nog negen kinderen telde. Toen ik 18 was werd ik ook bakker en ging in een naburig dorp in een bakkerszaak werken. Spoedig kreeg ik echter tuberculose en moest worden opgenomen in een sanatorium in Horn bij Roermond, waar ik tweeënhalf jaar heb gelegen. Ondertussen zijn mijn ouders vlak na oorlog verhuisd naar Castricum, omdat mijn moeder Heemskerkse was en wel weer terug wilde naar deze omgeving. Zij kregen eerst een woning aan de Leo Toepoelstraat en verhuisden in 1952 naar Dorpsstraat 106, waar mijn vader een handeltje begon in tweedehands goederen.’’
Bep zag het levenslicht in 1930 in Beverwijk in een gezin, dat verder bestond uit drie jongens. Haar jeugd en alles wat daarna volgde, staan haar ook nog helder voor de geest: ,,Na mijn lagere schooltijd ging ik naar de MULO en vanaf mijn 17e werkte ik op het gemeentehuis van Beverwijk als secretaresse van het gemeentebestuur. Daar moest ik weg toen we gingen trouwen, maar ik heb later nog van alles gedaan. Ik was al 47 toen ik begon bij de thuiszorg, waar ik pas in 1995 op mijn 65e afzwaaide.’’
Kornman
Cor licht vervolgens zijn verhuizing naar Castricum toe: ,,Na mijn sanatoriumopname ben ik in 1950 weer bij mijn ouders ingetrokken. Ik mocht door mijn ziekte geen bakker meer worden en ben omgeschoold tot metaalbewerker. Daarna ging ik aan de slag bij Maters Sihi pompen in Beverwijk en vanaf 1955 bij Hoogovens, nadat ik had doorgeleerd voor boekhouder. Daar heb ik allerlei financiële functies vervuld tot mijn pensioen in 1987.’’
Natuurlijk is ook burgemeester Heerschop benieuwd waar en wanneer het briljanten paar elkaar heeft leren kennen, waarop Bep antwoordt: ,,Dat was in 1954 tijdens een dansavond in Hotel Kornman. Dat is dat mooie restaurant vlakbij het station waar nu een steakhouse in zit. We bleven elkaar ontmoeten en na vier jaar verkering en verloving trouwden we op 12 juni 1958 in Beverwijk. Onze eerste woning was een huurflat aan de Florastraat. Anderhalf jaar later kochten we een eengezinswoning in de Vinkenbaan. Dat was ook allemaal in Beverwijk.’’
Pauselijke onderscheiding
Volgens Cor lukte het niet direct om kinderen te krijgen, maar uiteindelijk kwamen ze er wel: ,,Onze dochters Diane en Martine werden respectievelijk in 1963 en 1967 geboren. In 1972 zijn we verhuisd naar Castricum en kochten deze patiowoning. Hier wonen we nog steeds met veel plezier, omdat alles gelijkvloers is. Overigens mag ik nog heel blij zijn dat ik nog leef. Ruim vijf jaar geleden kreeg ik een auto-immuunziekte, waardoor al mijn organen waren aangetast. Mijn gezondheid is nu vrij stabiel en het is eigenlijk een wonder dat ik er nu zo bijzit.’’
Vervolgens ontbrak het bij bruid en bruidegom niet aan hobby’s. Bep: ,,Vroeger vond ik het heel leuk om alle kleding zelf te maken. Ook heb ik altijd graag getuinierd en fietstochtjes gemaakt met Cor in binnen- en buitenland.’’ Wat het laatste betreft pakt Cor een artikel uit deze krant van twee jaar geleden. Daarin wordt verslag gedaan van zijn grote hobby fietsen. Van zijn 60e tot zijn 90e reed hij met vrienden 360.000 kilometer bij elkaar, oftewel negen keer de wereld rond. Verder knutselde hij graag en was heel actief in het vrijwilligerswerk: ,,Ik zette mij in voor de kerk in Bakkum, was penningmeester van de Boogaert en de Santmark en lid van het KRO-afdelingsbestuur.’’ Cor ontving daarvoor een pauselijke onderscheiding die hij bewaart op een tafeltje naast zijn stoel en vol trots laat zien.
Uitgeestermeer
Als de burgemeester langzamerhand aanstalten maakt om terug te keren naar het gemeentehuis, kan de algemene conclusie worden getrokken dat Cor en Bep een boeiend en gelukkig leven hebben gehad. Op de vraag wat daar het geheim van is, zegt Bep: ,,We hebben elkaar altijd de ruimte gegeven voor het doen van onze eigen dingen, zoals hobby’s.’’ Cor is het daar volledig mee eens en voegt er nog aan toe: ,,Ik heb het altijd bijzonder gewaardeerd dat Bep heel goed voor me heeft gezorgd en dat nog steeds vol toewijding doet.’’
Met de kinderen, drie kleinkinderen en nog wat andere familieleden werd bij Chinees restaurant Jasmin Garden het feest gevierd, dat volgens de dochters zeer geslaagd was. Zij besluiten met: ,,Op de trouwdag zelf hebben we met onze ouders een fietstochtje gemaakt met een duo-fiets van de Boogaert en een duo-scootmobiel van de Santmark naar het Uitgeestermeer.’’