Foto boven:
Van links naar rechts: Hans Walrave, Mark Zondervan en Angelica Lohse. (Foto: Henk de Reus)
Castricum/Uitgeest – De Landelijke Veteranendag die dit jaar op zaterdag 29 juni plaats vindt is ingesteld door de Nederlandse regering en sinds 2006 verheven tot nationaal evenement. Op deze dag dankt heel Nederland de veteranen die zijn ingezet in dienst van de vrede, nu en in het verleden. Een week eerder, op zaterdag 22 juni vindt de negentiende editie van de Regionale Veteranendag plaats. Hierbij treffen veteranen uit de BUCH-gemeenten elkaar. Twee veteranen uit Castricum vertellen wat deze dag voor hen betekent.
Door Henk de Reus
Hans Walrave, secretaris van de Stichting Veteranencomité BUCH, legt uit waarom de Regionale Veteranendag in 2005 is ingesteld en wat deze toevoegt aan de landelijke Veteranendag. ,,Bij de Nationale Veteranendag treffen veteranen collega’s waarmee zij gediend hebben. Echter, er ontstond op een gegeven moment behoefte om het onderlinge contact tussen veteranen in Castricum, Akersloot en Limmen te versterken. Sinds een aantal jaren richt de stichting zich op de veteranen in de vier BUCH gemeenten. Oudere veteranen die niet in staat zijn om naar de Nationale Veteranendag te gaan worden deze dag gehaald en gebracht zodat zij ook het veteranengevoel kunnen delen. Dit jaar komen we bij elkaar in Fort aan den Ham in Uitgeest. Hier houden we een barbecue en er is gelegenheid om het Fort te bezichtigen, aldus Walrave.
Geschiedenisleraar
Tijdens zijn middelbare schooltijd aan het Jac. P.Thijsse College zat David Nijman (49) altijd geboeid te luisteren tijdens de lessen van zijn geschiedenisleraar Hans Deen. ,,Vooral de verhalen over de oorlog hadden mijn belangstelling. Het leek mij wel fijn om het verschil te kunnen maken en een bijdrage te leveren aan het behoud van onze vrijheid. In 1994 kwam ik bij de landmacht en een jaar later werd ik beroepsmilitair. Ik volgde de Algemene Militaire Opleiding en later de Officiersopleiding bij de Koninklijk Militaire Academie. In 2005 werd ik uitgezonden voor een Vredesmissie in Bosnië. In onze eenheid zorgde ik voor de totstandkoming en het onderhoud van alle verbindingen. Een taak van onze eenheid was het zuiveren van wapens en munitie van de huizen in de omliggende dorpen.’’
Speciaal
Veteranendag, zowel landelijk als regionaal, heeft voor David iets speciaals. ,,Het is fijn om achteraf waardering en respect te ontvangen voor de bijdrage die je hebt geleverd bij het bewaken van de vrede. Je spreekt oud collega’s waarmee je een totaal andere band hebt dan met mensen in de burgermaatschappij en je voelt direct de sterke verbondenheid die je tijdens de missie ook met elkaar had.’’
Vredesmissie
Angelika Lohse (52) wilde als kind al later bij de Geneeskundige Dienst van het leger gaan dienen. Haar vader was beroepsmilitair. In 1996 trad ze als beroepsmilitair in dienst bij de geneeskundige troepen van de Koninklijke Landmacht. In 1998 werd ze uitgezonden voor een Vredesmissie in Bosnië Haar eenheid werd gestationeerd in Novitravnic. Het was er toen nog vrij onrustig. Ze werkte in het hospitaal en combineerde dit werk met een functie als chauffeur van een medisch specialistisch team dat operaties verrichte in het ziekenhuis van Sarajevo.
Grote brand
De gebeurtenis van 10 december 1998 herinnert Angelika zich nog als de dag van gisteren. ,,Onze compound bestond deels uit tenten en voor een ander deel uit prefabs (zeecontainers). Door de explosie van een dieselkachel vloog het tentenkamp in brand. Twee derde van de tenten ging in vlammen op. Het was nog linke soep want er bevond zich in de buurt ook nog een munitiebunker. Deze had zomaar de lucht in kunnen gaan. Gelukkig kon iedereen zich net op tijd in veiligheid stellen, maar alle bezittingen, zoals kleding, uitrusting en veel persoonlijke spullen met een emotionele herinnering gingen verloren. We vroegen Nederland direct nieuwe spullen toe te sturen en deelden alles wat er nog over was als een familie met elkaar. Zo gebeurde het dat mannen in een vrouwenonderbroek liepen, want je moest toch wat aan je kont hebben. Je merkt op zo’n moment het sterke gevoel van verbroedering onder elkaar.’’ De gebeurtenis heeft grote impact op Angelika gehad en ze heeft hiervoor na haar missie tijdelijk hulp moeten zoeken. Sindsdien is ze erg op haar hoede en ruikt brandlucht tien keer eerder dan een ander.
Thuiskomen
Angelica kan de regionale Veteranendag niet bijwonen, maar is er tijdens de Landelijke Veteranendag wél bij. ,,Voor mij voelt het als thuiskomen. Ik ben er steevast op 4 en 5 mei bij en loop altijd mee in de Stille Tocht. Het is een mooie manier om collega’s die het niet gered hebben te herdenken.” Angelika zegt veel aan haar ‘maatje’ Mark Zondervan te hebben. Ze ontmoette hem bij toeval na haar missie in Bosnië. ,,Een enkele blik en we begrijpen elkaar’’, aldus Angelika. Eén ding is duidelijk. Veteranen spreken dezelfde taal en er is een sterk gevoel van verbondenheid, verbroedering en herkenning. Tijdens Veteranendag kunnen zij dit gevoel weer met elkaar delen.