Akersloot – Retailer Willem Veldt besloot er kort geleden een punt achter te zetten. Het plan was er al, maar om gezondheidsredenen besloot hij de sluiting te vervroegen. Het bordje ‘Wegens ziekte gesloten’ is op 1 april jl. vervangen door een A4-papier aan de deur met hierop in grote rode letters ‘Vanaf nu definitief gesloten’. Degenen die Veldt kennen wisten onmiddellijk dat dit geen 1 april grap was. Het zat er aan te komen.
Uiterlijk is er aan de winkel nog niets veranderd. Binnen staat nog een carrousel met ansichtkaarten en in de etalage staan of liggen afgeprijsde spellen, slaapzakken een opblaasbare Abraham- en Sarahpop, een heater, een elektrische barbecue en een Solarlight. Het tekent de veelzijdigheid aan artikelen die Veldt de afgelopen jaren verkocht. Net niet de winkel van malle Pietje. Menigeen vond er wel wat van zijn/haar gading. Je kon er ook pasfoto’s laten maken, staatsloten kopen, sigaren en sigaretten kopen en geld opnemen. Akersloot zal de winkel gaan missen en Willem zelf ook.
Overval
De winkel kent een rijke historie, waarbij drie roofovervallen een dieptepunt waren. De laatste was anderhalf jaar geleden, net na de kerst. Veldt had een hoop inleggelden van de Staatsloterij in kas, ter waarde van 1400 Euro. Alles weg. Zijn eerste reactie was vrij nuchter. De winkel ging gewoon weer open. Later kreeg hij er toch wel een klap van. ,,Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten”, bekende hij. De daders werden gepakt, maar over het geld en de schadevergoedingen die de rechtbank hem driekwart jaar later toewees, zegt hij ,,Ik heb nog steeds geen geld gezien. Dat moet nog komen.”
Afscheid
In ‘Het Witte Blaadje’ dat wekelijks in Akersloot verschijnt, maakt Veldt de sluiting van zijn winkel bekend. Zijn gezondheid voert hij als reden aan. Veldt: ,,Ik doe dit met pijn in mijn hart want het was mijn lust en mijn leven. Het heeft mij veel gebracht, in het bijzonder de veelvuldige en mooie contacten.” Hij bedankt tenslotte degenen die hem al die tijd hielpen in de winkel.
Interview
Veldt wacht op een ziekenhuisopname en zijn gezondheidssituatie maakt dat hij zelf liever afziet van een interview. Zus Hilda was, naast Thea en schoonzus Ans, een van zijn trouwe hulpen in de winkel. Voordat ze terugblikt op 28 jaar Veldt’s Toko omschrijft Hilda eerst haar broer. ,,Willem is een fantastische broer en ook een manusje van alles. Willem liep alle beurzen af en als hij ergens brood in zag kocht hij het. Of hij het kon gebruiken was wat anders. Hij bewaarde alles en kon moeilijk afstand van dingen doen. Dit brak hem een keer op toen hij voor niets naar een beurs in Duitsland ging. Hij had per abuis de uitnodiging van een eerder jaar onder ogen gehad. Deze beurs was op een andere datum. Helemaal voor niets naar Duitsland gereden dus. Dat was achteraf wel lachen.”
Hilda weet nog wel enkele anekdotes over de winkel te vertellen. ,,We vervingen in de winkel ook de batterijen van horloges. Willem deed dit zelf, haalde de oude batterij eruit en verving deze voor de nieuwe. Hierbij verprutste hij wel eens wat en moest hij hals over kop met het horloge naar de juwelier.” Het is Hilda ook wel eens opgevallen dat Willem meer gas gaf als er een leuke dame in de winkel verscheen. Tot twee jaar terug kwam hij ons eens in de maand op zaterdag ons loon aan huis brengen. Hij deed dan gelijk een biertje. Steevaste vraag was altijd ‘Hoe was het vandaag?’ Bijna altijd viel er dan een stilte. Willem was en is altijd gek op de kleinkinderen in de familie geweest. Ik ging regelmatig met m’n kleinkind Jesper bij hem langs. Willem klaarde dan ineens helemaal op. Jesper mocht de knop op de kassa indrukken en Staatsloten uitdraaien. Dat vond hij geweldig.”
Als Hilda gevraagd wordt wat het haar doet nu de winkel dicht is zegt ze: ,,Ik denk zelf dat Willem te lang is doorgegaan en dat we daardoor geen waardig afscheid hebben kunnen nemen, Niet alleen van elkaar, maar ook niet van onze klantenkring.” Misschien komt dit moment er nog als Willem hersteld is. Veldt’s Toko is historie. Willem zelf gelukkig nog niet. (Tekst / foto’s: Henk de Reus)
