Deze week: Robert de Ruijter, al 12 jaar in Brazilië.
Van 1972 tot 1975 en van 1977 tot 1998 woonde Robert de Ruijter (43) aan de Langebuurt in Uitgeest waar hij de Engelbewaarder Jozef/Mariaschool bezocht, de tegenwoordige Binnenmeerschool. Hij herinnert zich het heerlijk knikkeren en blikspuut op straat, het ’s winters schaatsen op de Binnenmeer waar ’s zomers op gevaren werd en de Ooievaar waar hij later uitging. Hij trouwde in Uitgeest met de Braziliaanse, Luciana Sammarco Rosa waarmee hij een aantal jaar in Nederland woonde maar Robert wilde ook haar land leren kennen. Inmiddels woont hij twaalf jaar in Brazilië en hebben zij twee kinderen Yan en Louise. Zijn familie wist dat het risico bestond dat hij zou emigreren maar ze keken er niet vreemd van op. Een aantal neven en nichten woont in het buitenland en ook de generatie voor hem zat niet bepaald vast aan ons koude kikkerland.

Robert: “Emigratie is tegenwoordig geen afscheid voor het leven, maar eenvoudig is het natuurlijk nooit. Zelf had ik het idee na een aantal jaar weer terug te keren, maar mijn familie hield er al rekening mee dat dit langer zou kunnen duren. Brazilië is geen eenvoudig land,veel mensen spreken geen andere taal dan Portugees en als je het niet snapt, is het zeker zwaar. in het begin is bureaucratie lastig om mee om te gaan en daarnaast is het gebrek aan duidelijkheid niet makkelijk. Niet alles is zwart of wit, maar veel is grijs.” In het begin miste Robert zaken waar hij in Nederland niet eens zo veel om gaf zoals stroopwafels en speculaas maar dat ging over in de meer immateriële zaken zoals interesse in de medemens, een goed gesprek en duidelijke afspraken. Hoewel dit voor Robert nog steeds belangrijk is, accepteert hij nu het feit dat dit gewoon anders is. In eerste instantie werkte hij als vertegenwoordiger maar daarna begon hij zijn eigen bedrijf in de financiële en fiscale consultancy, heeft hij een aantal werknemers in dienst en heeft vestigingen in het Caribisch gebied. Robert: “Ik raad iedereen aan die richting Zuid-Amerika wil,  er met een goede baan naar toe te gaan. Als buitenstaander is het verschrikkelijk lastig om werk te vinden. Je bent concurrentie voor lokalen met een redelijke opleiding die met een voor Nederlandse begrippen laag salaris genoegen nemen.” Naast eigenaar van zijn bedrijf is Robert al vier jaar Honorair Consul voor het Koninkrijk in de zuidelijke Braziliaanse Staten Paraná en Santa Catarina. Een van de vereisten hierbij is om met beide benen in de lokale samenleving te staan. In deze functie onderhoudt hij veel contact met Nederland. Robert neemt graag het beste van twee werelden over, kijkt BVN tv en heeft zijn kinderen in de Sinterklaastraditie ondergedompeld, wat zij prachtig vinden. Hij kookt redelijk vaak Hollandse pot, maar is zeker niet vies van de warme lunch met rijst, bonen en vlees. Verder is hij fan van de Braziliaanse barbecue waar grote lappen vlees verorberd worden. Inmiddels is hij gewend aan het feit dat Brazilianen moeite hebben met nee zeggen en schat hij aardig in wanneer nee echt nee is. Wat echter nooit zal wennen is het geweld in het land. Daarentegen is het klimaat weer aangenaam en woont hij met zijn gezin in een heerlijk huis. Robert spreekt vloeiend Portugees maar ondanks dat merkt hij dat de Nederlandse humor directer en harder is dan de Braziliaanse.  Minimaal een keer per week spreekt hij familie in Nederland via Skype.” Wat Robert opvalt als hij een keer per jaar naar Uitgeest komt, is dat Uitgeest blijft groeien, er iedere keer weer nieuwe huizen staan of een straat opnieuw bestraat is waardoor deze er totaal anders uitziet. Op de vraag of hij van plan is te blijven zegt Robert: “Ik heb het hier prima naar mijn zin, maar zit natuurlijk in een bevoorrechte positie. Misschien is het voor de kinderen belangrijk dat ze in de toekomst Nederlands onderwijs genieten.’’

Monique Teeling)
Kent u een Uitgeester die de grote stap naar het buitenland heeft gewaagd en zijn of haar verhaal wel wil vertellen aan de inwoners van Uitgeest? Laat het ons weten via kantoor@uitgeestercourant.nl.