Uitgeester maakt gedicht voor herdenking MH17

Hoe verontwaardigd kun je zijn na de vliegramp van de MH 17. Wat er gebeurde boven de Oekraïne ging alle perken te buiten en daar moest aandacht aan besteed worden.

Jan Schrama vroeg aan Uitgeester Nico Brantjes of hij een gedicht wilde schrijven over deze ramp waaruit hij weer inspiratie kon vinden voor het schrijven van een lied. Het gedicht en het lied kwamen er vrij snel en bij de nationale herdenkingsdag op 10 november willen ze daar aandacht voor vragen.

Daarnaast hebben ze het voornemen om samen met Huub Huneker van de gemeente Heemskerk op 17 juli 2015, een jaar na de vliegramp, een boom te planten als levend monument. Daar willen ze iedereen bij betrekken. De boom, een zilverlinde, staat centraal in zowel het gedicht als in het lied.

Bewust hebben ze uiteindelijk gekozen voor een zilverlinde omdat deze boom het dichtst bij de datum van de ramp bloeit en daarnaast zich hier en in de Oekraïne thuis voelt.

Deze gezonde boom heeft hartvormig blad dat aan de onderzijde zilverwit is. Hij bloeit in witte tuiltjes en is sterk geurend. Wit is de kleur van de vrede. Linde staat symbool voor vruchtbaarheid, liefde en gerechtigheid.

Het gedicht dat Nico Brantjes scheef is te lezen op onze website, www.uitgeestercourant.nl.

 

 

DE ZILVERLINDE MOET VERDER

 

2014, oorlog in Oekraine

Russen hebben niets geleerd

De Krim aan de verre horizon

Reeds door hun geannexeerd

Onrust in Europees oosten

Wie heeft dat zo bedacht

Wat drijft hen tot die onrust

Jaloezie of zucht naar macht

Seperatisten met hun vazallen

Willen terug naar Poetin’s juk

Buren staan tegenover elkander

Schieten eigen toekomst stuk

 

En de zilverlinde hij groeit

Blijft stil op zijn plekje staan

De zilverlinde moet verder

Trekt zich niets van oorlog aan

 

17 juli , boven Oekraine

De MH 17 vliegt door de lucht

Een raket vernietigt de Boeiing

Met mensen op vakantievlucht

Lichamen, bagage, vliegtuigresten

Vallen als sterren uit elkaar

Een fout of toch pure agressie

Fronten hebben smoesjes klaar

Mensenresten, rokende wrakken

Tussen zonnebloemen en graan

Diepe stilte, blauwe luchten

Zelfs de zon is aangedaan

 

En de zilverlinde hij bloeit

Blijft stil op zijn plekje staan

De zilverlinde moet verder

Trekt zich niets van drama aan

 

De zon stuurt gouden stralen

Naar de bergers van wat rest

Lijkenzakken, speelgoedberen

Moeten terug zonder protest

In vrachtwagens en treinen

Onpersoonlijk afgedekt

Terug naar huis in kale kisten

De laatste vlucht, dan meer respect

Een lange stoet wagens en lijken

Met bloemen en in ere onthaald

Vastgepind op ieders netvlies

Machteloosheid ingedaald

 

En de zilverlinde hij leeft

Blijft stil op zijn plekje staan

De zilverlinde moet verder

Trekt zich niets van emotie aan

 

Het is oogsttijd 2014

Identificatie steeds actueel

Missen van tastbare gegevens

Van dierbaren part of deel

Hoe nu verder te gaan leven

Met het afschuwelijke gevoel

Dat hun mensen zijn gestorven

Zo onnodig, zinloos doel

Weggerukt uit hun toekomst

Wat respectloos heeft afgespeeld

Hoopvol moeten we hen steunen

Dan is de smart wat meer gedeeld

 

En de zilverlinde hij draagt

Het lot van zaad ontdaan

De zilverlinde kijkt verder

Hoopvol tegen de toekomst aan 

 

Nico Brantjes (2014)