Limmen – Henk de Reus bezoekt vakantiegangers die al jaren achtereen hun vakantie op dezelfde camping in Castricum doorbrengen. Wat beweegt hen om steeds op dezelfde camping terug te komen en wat maakt Castricum zo aantrekkelijk voor hen? Dit keer bezoekt hij Ans Bosma en Sonja Vervaart (beiden 79). Zij staan al jaren met hun caravan op camping ’De Westert’, waarvan Sjaak en Jacqueline Welboren eigenaar zijn.

Contact 

Ans woont in Ouderkerk aan de Amstel en komt al 22 jaar naar de Westert, Sonja woont in Hoofddorp en komt vanaf 2000 op de camping. Aanvankelijk leerden ze elkaar niet persoonlijk kennen. Hierin kwam in 2004 verandering. Gek genoeg trof het noodlot hun tegelijkertijd. Ans: ,,Sonja en ik kregen beiden te maken met een zieke echtgenoot. Voor de behandeling moesten we regelmatig met onze partner naar het AMC. Tijdens een van de ziekenhuisbezoeken kwamen we elkaar tegen en zei m’n man een bekend gezicht te zien. Het was mij ook opgevallen. M’n man wilde weten waar hij het andere stel van kende en maakte contact met hen. Toen viel het kwartje: ‘van camping De Westert!’ Sindsdien is ons contact geïntensiveerd. Onze beide echtgenoten hebben het helaas niet gered. Het noodlot bracht ons bij elkaar. Het was fijn om dezelfde ervaringen met elkaar te kunnen delen en elkaar te steunen. Vanaf 2009 kamperen we samen. Ik sta hier elk jaar vijf maanden en Sonja schuift zes weken aan.”  Nou ja, aanschuiven? De caravans staan zo’n vijf meter uit elkaar. ,,Een beetje privacy moet je wel hebben”, zegt Sonja. ,,Het moet niet zo zijn dat je ’s nachts hoort dat er bij de buren bomen worden omgezaagd. Ieder z’n eigen huis, z’n eigen bed, zelf de dag indelen en eigen visite ontvangen.”  ‘s Avonds spelen de dames samen een spelletje Rummikub en drinken er een advocaatje bij. Ook maken ze samen wel eens een fietstochtje. 

Fietstochtje

Dit is vorig jaar een keer mis gegaan. Sonja: ,,We fietsten naar Akersloot. Onderweg genoot ik van de bloemetjes en de bijtjes en reed ik pardoes een prutsloot in, die naast de weg lag. Ik kon niet naar de kant zwemmen omdat m’n fiets voor mij in het water lag. Ans hield snel een vrachtwagen aan. De chauffeur pakte een touw en gooide dit naar mij toe. Ik bond het watertrappelend aan m’n fiets vast. Nadat de fiets op de kant was getrokken, werd ik uit het water gehesen. Ik zag zwart van de prut en rook een uur in de wind. Het echtpaar van een nabijgelegen benzinestation ontfermde zich verder over mij. Ze gaven mij schone kleren, wasten en droogden mijn eigen kleren en brachten ons, met de fietsen, weer terug naar de camping.  Wat een service! Ans bleek achteraf m’n reddende engel te zijn geweest.”

De dames komen elk jaar bij De Westert terug omdat de eigenaren zo vriendelijk en hulpvaardig zijn. ,,Dit geldt ook voor hun kinderen”, zegt Ans. ,,We vinden Limmen een mooi en rijk dorp met een verscheidenheid aan prachtige huizen. Voorlopig houden we het hier nog wel even samen vol.” (Tekst en foto: Henk de Reus)