Theo en Coby voelen zich als een vis in het water

Foto boven:
Vissen, dat is waarvoor Theo en Coby naar de camping gekomen zijn. (Foto: Henk de Reus)

Onze verslaggever bezoekt ook dit jaar weer vaste gasten op campings in de verschillende dorpskernen om ze te vragen waarom ze steeds naar Castricum terugkeren en wat hen hier zo aantrekt.

Akersloot – Theo en Coby Kaffa uit Voorschoten waren op zoek naar een camping, waarbij je dicht in de buurt kunt vissen. Na het nodige speurwerk vonden ze deze in Akersloot. Ze staan dit jaar voor de achtste keer met hun caravan op camping ‘De Boekel’, nog steeds tot volle tevredenheid.

Nog voordat de verslaggever zijn eerste vraag heeft afgemaakt staat Theo (73) al aan en dit blijft het hele bezoek zo. Een ‘makkie’ voor de verslaggever, zo lijkt het. Theo zegt met Haagse tongval dat hij en z’n vrouw Coby het enorm naar hun zin hebben op de camping. ,,Na ons eerste bezoek hebben we vier jaar lang gezeurd om een vaste staanplaats. Dit lukte uiteindelijk. We hebben meteen maar een contract voor de rest van ons leven gesloten”, zegt hij gekscherend. ,,Want hier gaan we niet meer weg. We houden van de gemoedelijkheid hier en natuurlijk het viswater dicht in de buurt. Het was nog mooier geweest als je de hengel vanuit de caravan kunt uitwerpen, maar je kunt niet alles in het leven hebben.” Aan humor geen gebrek. Tussendoor loopt er een buurman voorbij. ,,Moet er niet gevist worden, Theo?” ,,Ja, zo dadelijk, ik moet eerst een interview afwerken.” ,,Oké, zorg je dan wel dat je haar goed zit voor de foto?” Het is duidelijk dat iedereen op de camping elkaar kent en dat het voor de meesten een jaarlijks weerzien is. Er zijn vijftien plaatsen gereserveerd voor vaste campingbezoekers.

Reünie

Coby (74) zegt dat er een goede band met de campingeigenaren Gerard en Joke Swart is. ,,Ook met dochter Mary, die de camping later zal overnemen, is het contact plezierig. Ze organiseren hier leuke dingen, zoals het boerenklompgolven en een wekelijkse rondvaart naar de kaasmarkt in Almaar. Dit laatste kan nu even niet omdat deze door het coronavirus niet door gaat. Wel jammer, want veel buitenlanders boeken deze camping vanwege de kaasmarkt. Soms zijn hier wel zeven verschillende nationaliteiten.” Ze vertelt dat Gerard en Joke elk jaar in januari een reünie organiseren voor de vaste campinggasten. Voor de reünie laten Theo en Coby zelfs hun vakantie naar Gran Canaria schieten. ,,Het is dan één grote familie”, zegt Coby.

Dan neemt Theo het gesprek weer over en somt op waarom hij de camping zo leuk vindt. ,,Het schone sanitair, de ruime plaatsen, de sfeer, de veiligheid, de verse eitjes…” We laten de rest van zijn promotiepraatje voor wat het is omdat dit artikel anders op een advertorial zou lijken. Eigenaar Gerard komt aanlopen en roept meteen: ,,Je gaat toch niet te veel liegen tegen die verslaggever, hè Theo?” Gerard komt even informeren hoe het met de mol is gesteld die zijn gangen al een paar dagen onder het terras van Theo en Coby graaft en het gras overhoop heeft gehaald. Momfer schijnt zich de afgelopen nacht koest te hebben gehouden. Zoekt waarschijnlijk naar zijn bril.

Balkenende

Gerard bedankt Theo voor het begeleiden van pony Ellie en ezel ‘meneer Balkende’ die de dag ervoor samen op straat liepen. Een van de kinderen had het hek open laten staan en die kans lieten de viervoeters niet lopen. Ze wilden ook wel eens de wijde wereld verkennen. Theo wist de twee weer naar de wei te lokken. Gerard: ,,Ik had meneer Balkenende nog zo gezegd dat hij binnen de hekken moest blijven, maar hij luistert domweg niet. Wat dat betreft lijkt hij op degene naar wie hij vernoemd is.”

De ‘tentschuur’, waar Theo al zijn visbenodigdheden heeft opgeslagen. (Foto: Henk de Reus)

Vissen

Dat Theo van vissen houdt is wel te zien. Aan het dak van de voortent hangen drie werphengels en naast de caravan staat een ‘tentschuur’ waar hij allerlei visattributen heeft opgeslagen. ,,Onder de caravan heb ik 1200 wormen staan. Het zijn ‘springertjes’. Hiermee vis ik tijdens de zeven maanden dat we hier staan. Ik verzorg ze goed. De temperatuur moet constant zijn en ze mogen niet uitdrogen. Ik ken niet alle 1200 namen uit m’n hoofd hoor“, grapt hij. ,,Meestal vissen we met een groepje, maar ik ga ook wel eens alleen. Coby zorgt dan voor de catering, of zit naast mij een boek te lezen, of te puzzelen.”

Ook aan het dak van de voortent visaccessoires. (Foto: Henk de Reus)

Dan landt er een merel op het gazon naast de tent. Coby: ,,Dat is onze huismerel”, zegt Coby. ,,Hij komt elke dag een korstje brood halen en we zetten dan een bakje water voor hem neer.” De merel stampt wat op het gras en al snel komt er een worm naar boven. Terwijl hij deze uit de grond trekt roept Coby: ,,Ga er maar gauw van door anders belandt de worm onder de caravan!“

Het is duidelijk dat het echtpaar zich op de camping als een vis in het water voelt. De verslaggever zegt nog eens terug te komen als Theo een lekkerbekkie aan de haak heeft geslagen. Theo zegt hierop te zullen oefenen. (Tekst: Henk de Reus)