Foto boven:
Via het project Samen2 project wordt geprobeerd eenzame ouderen uit hun isolement te halen. (Foto: Henk de Reus)

Castricum – Vandaag de dag is eenzaamheid vaker een maatschappelijk probleem dan een privéprobleem. Dit komt omdat de maatschappij aan verandering onderhevig is. Er zijn steeds meer mensen die niet op sociale netwerken kunnen terugvallen en daarom geïsoleerd raken. Om deze groep een helpende hand toe te steken is Welzijn Castricum een aantal jaren terug gestart met het project Samen2.

Door Henk de Reus

Nina Meijers is coördinator van het project Samen2. Ze legt de bedoeling van het project op bevlogen wijze uit: ,,Via het project proberen we ondersteuning te bieden aan kwetsbare inwoners die soms kortdurend, soms langer behoefte hebben aan contact. Dit kan zijn na het overlijden van een partner, een verslechtering van de fysieke gezondheid of door het wegvallen van het eigen sociale netwerk. We brengen ze in contact met een ‘maatje’. Vaak werkt het al wanneer mensen een luisterend oor wordt geboden. De ervaring heeft tot nu toe geleerd dat deelnemers aan het project het fijn vinden en naar het contact met het maatje uitkijken. Het contact kan bestaan uit samen wandelen, sporten, fietsen of kletsen, maar ook uit samen spelletjes of boodschappen doen.’’

Match

Via een intakegesprek met beide partijen gaat Nina na of er een match mogelijk is. Zo wordt onder andere gekeken naar interesses en motivatie. Nina: ,,We zoeken vrijwilligers die goed kunnen luisteren, stimuleren en motiveren en waar we van op aan kunnen. De partijen moeten bereid zijn om elkaar gedurende één jaar twee keer per maand te ontmoeten. Daarnaast vragen we aan de vrijwilliger om te proberen de leefwereld van het maatje in deze periode te vergroten. We hopen dat er zo een vertrouwensband wordt opgebouwd. Gedurende dit jaar onderhoudt Welzijn Castricum contact met beide partijen om te kijken hoe het gaat.’’

Fietsmaatjes

We brengen een bezoek aan Wil Lammers (77). Hij en zijn maatje Hans Nieuwenhuijs (72) zijn net bezig met het bepalen van een datum en een route voor hun eerstvolgende gezamenlijke fietstocht. Ze zijn sinds een aantal maanden maatjes van elkaar. Via Welzijn Castricum gaf Wil aan naar een maatje te zoeken. Hij is hiertoe op het spoor gezet door een geriatrisch verpleegkundige van ViVa Zorggroep. Zij begeleidt Wil sinds bij hem enige tijd terug een beginstadium van de ziekte van Alzheimer is vastgesteld. Daarnaast heeft hij vanwege maculadegeneratie nog maar vijftig procent zicht. Om die reden rijdt Wil geen auto meer. Hij fietst graag, het liefst op z’n racefiets of op z’n mountainbike. Sinds zijn tienerjaren deed hij veel aan wielerwedstrijden mee.

De meeste medeweggebruikers hebben Wil in de loop der tijd als een streep voorbij zien gaan. Maar wat moet je met een man als Hans, die nog nooit op een racefiets heeft gezeten? Wil’s vrouw An (77) legt het uit: ,,Wil begint steeds meer dingen te vergeten. Fietsmaatje Hans is niet bedoeld om hard te fietsen maar om contact op te bouwen. Als Wil straks verder achteruit gaat en niet meer zelfstandig kan fietsen, kent hij alvast iemand die met hem meefietst.’’ Omdat het geheugen van Wil minder wordt merkt An dat ze hem meer in de gaten houdt. Op de momenten dat hij en Hans samen gaan fietsen hoeft ze dit niet te doen. Dit geeft haar de ruimte om even aan zichzelf toe te komen. Wil blijkt over humor te beschikken. ,,Als fietsmaatje hoopte ik natuurlijk op een Eddy Merckx, omdat ik zelf van racen houd.’’

Dit blijkt Hans zeker niet te zijn. Samen maakten ze op de stadsfiets al ritjes naar Egmond aan Zee, Wijk aan Zee en reden ze een poldertocht. Hierbij bleek dat Wil zijn wilde raceharen nog niet kwijt is en het voor hem wennen was om ingehouden, – voor zijn doen ’truttig’ – te fietsen. Maar hij moest wel als hij maatje Hans niet uit het oog wilde verliezen. Wil: ,,Ik kon mijzelf op de fiets aanvankelijk niet goed rust gunnen. Met Hans lukt dit nu wel en ik sla veel meer op van de omgeving. Het contact met Hans is prima.’’

Meerwaarde

Hans meldde zich elf jaar terug bij Welzijn Castricum. Hij was toen net met pensioen en wilde dingen gaan doen waardoor hij zich nuttig kon maken. In de loop der tijd is hij al met meerdere personen maatje geweest. Op dit moment heeft hij er vier onder zijn hoede, waaronder Wil. Hoe beleeft Hans zijn rol? ,,Ik wil graag iets doen voor de groep die het niet cadeau krijgt in het leven. Het levensverhaal van de ander interesseert mij en ik probeer erachter komen hoe dit zich tot mijn leven verhoudt. Ik weet dat Hans aanvankelijk werkzaam is geweest in de meet- en regeltechniek. Later werd hij maatschappelijk werker en verpleegkundige in de psychiatrie. Ik vind het interessant om te horen hoe iemand tot zo’n rigoureuze ommezwaai komt. Ik ben een mensenmens en wil graag andere mensen helpen. Ik moet wel zien dat mijn maatje de meerwaarde van het contact ziet. Dit is bij Wil zeker het geval.’’

Behoefte

Nina zegt dat zij op zoek is naar een wandelmaatje voor een slechtziende man, een duo-fietsmaatje, gezellige kletsmaatjes voor een kopje koffie, maatjes die willen langskomen voor een spelletje en een maatje om samen boodschappen mee te doen. Vrijwilligers kunnen zich aanmelden bij n.meijers@welzijncastricum.nl of bellen naar 06 42387829. Als u zelf behoefte heeft aan een maatje kunt u ook contact opnemen, want iedereen verdient een maatje.