Foto boven:
Schade aan paviljoen Zee- en Strandzicht in 1965. (Foto: Oud-Castricum)
Castricum – Het kan erg onstuimig zijn aan de kust. Dat bleek weer eens tijdens Tweede Paasdag toen een deel van strandpaviljoen Bad Noord en een strandhuisje tijdens hoog water in de golven verdween. De vraag is welke maatregelen wenselijk zijn.
Door Hans Boot
Eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. Zolang er sinds 1925 strandtenten worden geëxploiteerd op het strand van Castricum, hebben die te maken gehad met de nadelige gevolgen van stormen of springvloed. Zo raasde er in 1965 een zware westerstorm en ging het terras van paviljoen Zee- en strandzicht (nu Zeezicht) van de gebroeders Bakker reddeloos verloren. Ook kreeg eigenaar Richard Groot het op 5 januari 2012 benauwd, toen zijn paviljoen Deining volledig in het water kwam te staan. Daarna bleef het tamelijk rustig.
Terug naar de werkelijkheid
Marcel Rinsma van Bad Noord ondervond op Tweede Paasdag enorme schade van een stevige noordwestenwind en kon niet voorkomen dat zijn hele voorterras werd weggeslagen. Hij zegt daarover: ,,We stonden er pas een week, het is niet te bevatten. Ik werd door familie gewaarschuwd en ben er om 09.00 uur direct naartoe gereden. Toen het laag water werd, constateerden we dat de strandhuisjes op instorten stonden. Eentje dreef er zelfs al in zee. Met geweldige hulp van andere ondernemers en transporteurs zijn de huisjes zo snel mogelijk naar het strandplateau gebracht. Dat gebeurde natuurlijk niet op de manier zoals het hoort, waardoor onderdelen verwrongen zijn. Van het paviljoen zijn er een unit, fundatiepalen, terrasvlonders en windschermen weggespoeld. We zijn de kosten nu aan het berekenen en gaan ervan uit dat alles 1 mei is hersteld. Daarbij hopen we dat wethouder Ron de Haan het voor elkaar krijgt dat we de huisjes vijftig meter buiten de bouwzone mogen plaatsen. De koophuisjes kunnen dan naast de huurhuisjes worden gezet en zijn op die manier minder kwetsbaar voor de zee.”
Uitstel
De situatie van Bad Noord, dat een half jaar mag staan, is anders dan die van de jaarrondpaviljoens. Toch raakt het de eigenaren van deze vestigingen ook wat er met Pasen is gebeurd. Vincent Meurs, eigenaar van Zeezicht, licht toe: ,,Dit soort natuurgeweld is schrijnend en geeft aan dat er langs de hele kust wat moet gebeuren. Castricum is wat dat betreft nog een van de betere locaties. Je moet de paviljoens binnen bepaalde marges neerzetten en daar moet je met elkaar zien uit te komen. Met het hoogheemraadschap hebben we vorig najaar een goed gesprek gehad, waarin is afgesproken dat het in verband met de coronamaatregelen niet nodig is dat de paviljoens dit jaar worden verplaatst. Komend najaar wordt met het hoogheemraadschap besproken of de voorgenomen verplaatsingen in 2022 wel of niet financieel haalbaar zijn. Overigens ben je niet verplicht om naar voren te gaan, maar kan je er ook voor kiezen om op dezelfde plek te blijven. Dan moet het gebouw wel de hoogte in, zodat het zand er onderdoor kan stuiven. Het is wel zaak dat je met elkaar beslist hoe je veilig kunt ondernemen.”
Terp
Richard Groot, eigenaar van Deining, heeft niet gewacht met het verplaatsen van zijn paviljoen en ontwikkelde een nieuwbouwplan in combinatie met een nieuw onderkomen voor watersportcentrum Sports at Sea. Dat gebouw, dat hydraulisch op stalen palen op en neer kan bewegen, zou er voor komend badseizoen moeten staan. Dat lukte niet door het uitblijven van de natuurvergunning die achteraf niet nodig was. Groot: ,,We hebben er nu voor gekozen om het gebouw tijdelijk neer te zetten op stelconplaten, het geheel in het najaar weg te halen en dan alles weer op te bouwen zoals we voor ogen hadden. We hadden nu ook weg kunnen spoelen, maar gelukkig staan we op een soort terp. Maar het water kwam wel tot vier meter voor de gevel. Al met al heb je het over een investering van een kleine vier ton voor iets wat je eigenlijk niet wilt. Want waarom zou je moeten opschuiven? We hebben hier zo’n beetje de breedste duinenrij van Nederland.”
Stuifoverlast
Ook strandvonder Dirk Bakker vraagt zich af of het hoogheemraadschap het juiste beleid voert: ,,Aan de ene kant moeten de paviljoens naar voren, maar aan de andere kant worden er kerven in de duinen gemaakt voor de verstuiving van zand richting de duinen. Verplaatsing van de paviljoens naar voren geeft alleen maar stuifoverlast en voegt niets toe. Het is beter als Rijkswaterstaat de kust aanvult met zand op de plekken die te zwak dreigen te worden. En wat de wind maandag betreft: die kwam uit het noordwesten en had een kracht van zes of zeven. Als die acht of negen wordt, kan je langs de hele Nederlandse kust puinruimen. De ondernemers, met uitzondering van Marcel Rinsma, hebben dus geluk gehad.”
De ramp omtrent Bad Noord hield ook de gemoederen op Facebook (Je bent Castricummer Als…) bezig. Strandwethouder Ron de Haan plaatste daarop het volgende bericht: ,,Sterkte aan de strandondernemers en de huisjeseigenaren met het trotseren van de noordwesterstorm. De beelden, die we vandaag te zien krijgen, zijn heftig. Gelukkig hebben we in 2020 nog net de eis kunnen afwenden dat de paviljoens en huisjes dit jaar tientallen meters zeewaarts verplaatst moesten zijn om een watervergunning te verkrijgen en kunnen we tien jaar vooruit kijken (en zien wat de duinen doen).”
Volgens raadslid Gerard Brinkman (GroenLinks) ging het wel om windkracht acht à negen. Hij noemde dit ‘geen hele zware storm’ en voegde daaraan toe: ,,Ook was het geen super hoogwater. Als het dan toch zo mis gaat met een noordwestenwind, kun je je afvragen of de discussie niet zou moeten gaan over een betere kustverdediging. Maar vooral over klimaatregelen om de zeespiegelstijging te stoppen. Met een discussie over huisjes naar voren of achteren, wel of niet op palen, pak je het werkelijke probleem niet aan.”
Reactie hoogheemraadschap
Ondanks dat het zeewater de strandpaviljoenhouders ondertussen tot de lippen staat, heeft het hoogheemraadschap vorige week verklaard vast te willen houden aan de eerder afgesproken maatregelen en dat ‘de ondernemers alsnog moeten meebewegen’. Over het incident met Bad Noord werd gezegd: ,,Het stormseizoen loopt van 15 oktober tot 15 maart. Die van Pasen viel er dus buiten en dan mogen er geen strandhuisjes of seizoenspaviljoens staan.”
Kortom, het laatste woord over deze heikele problematiek is nog niet gezegd. Het is ook voor de strandondernemers te hopen dat de terrassen eind april weer open mogen, zodat er alvast iets van de omzetschade is terug te halen.