Van vrachtschip naar huwelijksboot

Castricum – Het begon met het afzetten van een vracht goederen in het Ierse havenstadje Wicklow. Hier kwam Leen van der Schoor ’s avonds in een dancing Maeve Finlay tegen. Het bleek het begin te zijn van een relatie die nu al 63 jaar duurt. Afgelopen zondag vierden ze hun 60-jarig huwelijk.

Ze hebben het prima naar hun zin in hun appartement, grenzend aan De Boogaert, waar ze inmiddels zes jaar wonen. ,,Hiervoor woonden we recht tegenover het Feyenoordstadion in Rotterdam”, vertelt Leen (84). Hij komt uit een gezin met vier kinderen. Zijn vader was schilder. Helaas overleed z’n moeder op jonge leeftijd. Leen was toen vier jaar. Maeve (87) is geboren in Dublin. Ze groeide op in het plaatsje Wicklow in een gezin van vijf kinderen. Haar vader was politieman. Haar enige broer was piloot bij Aer Lingus. ,,Hij overleed in Afrika aan een infectieziekte”, zegt de charmante en veel jonger ogende Maeve. ,,Mijn moeder is hier nooit overheen gekomen.”

Liefde op het eerste gezicht

Leen was werkzaam in de koopvaardij. Tijdens een van zijn reizen, hij was toen 21, meerde de coaster aan in het Ierse havenstadje Wicklow. Om de tijd te doden bezocht hij ’s avonds een dancing. Hier kwam hij Maeve tegen. ,,Ik zag een leuke, elegante vrouw, was direct betoverd door haar schoonheid en dacht ‘die is voor mij’”, zegt Leen. Maeve: ,,It was love at first sight”. Het klikte meteen. Tijdens het interview verraadt ze regelmatig haar Ierse roots. Als ze iets zegt is het een mix van Nederlands en Engels. Hiervoor had zoon Leen de verslaggever al gewaarschuwd. ,,He was attentive, charming and good looking”, vervolgt Maeve.

De boot meerde hierna regelmatig in Wicklow aan, maar keerde daarna meestal weer voor een paar weken terug naar Nederland. In deze perioden wisselden Leen en Maeve brieven met elkaar uit. Leen is op school nooit een hoogvlieger met Engels geweest en het eten van Engelse drop heeft hem ook niet geholpen, maar toch kwam Maeve wel uit het gebroken Engels van Leen. Maeve hield wel van avontuur en in de loop der tijd mocht ze af en toe met de coaster mee als Leen terug naar Nederland voer. Zo leerde zij zijn ouders kennen en maakte zij kennis met Nederland, de cultuur, de taal en de mensen. Ze voelde zich gauw thuis, hoewel het aanleren van Nederlands wel een hoofdpijndossier bleek te zijn.

Na drie jaar, in 1960, verruilden Leen en Maeve het vrachtschip voor het huwelijksbootje. Ze werden gezegend met drie kinderen, twee zoons en een dochter. Inmiddels heeft de familie zich uitgebreid met vijf kleinkinderen en één achterkleinkind. Zoon Leen woont in Castricum. Dit was de reden dat zij zes jaar terug naar Castricum verhuisden. Ze wilden dichter bij hun kinderen wonen. Ze wonen hier naar hun zin en houden van Castricum.

Hobby’s

Tijdens het interview voert de nog energieke Maeve meestal het woord. Leen antwoordt pas als hem iets wordt gevraagd, maar geniet zichtbaar als de mond van Maeve beweegt. Het is duidelijk zichtbaar dat ze na 63 jaar nog altijd gek op elkaar zijn. Het geheim? ,,Het klikt, of het klikt niet en bij ons klikt het nog steeds,” zegt Leen. ,,Liefde overwint alles”, voegt Maeve eraan toe.

Met de gezondheid van beiden gaat het prima. Echter, het gegeven dat de verslaggever de vragen aan Leen steeds twee maal moet herhalen verraadt dat er een potentiële klant voor ‘Beter Horen’ aan tafel zit. Nou ja, als dat het enige is? Naast het boeket bloemen van de gemeente staat nog een boeket. Het blijkt van Leen te zijn. Aan het boeket hangt een kaartje met de tekst ,,Aan Maeve, voor onze huwelijksdag. Liefs Leen xxx.” Leen mag dan een stille man zijn, het is nog steeds een romanticus.

In de kamer staat een piano. Als de verslaggever vraagt wie van de twee piano speelt steekt Maeve haar vinger op. Pianospelen is haar hele leven een passie geweest. Op verzoek speelt ze een stuk van Mozart, helemaal uit het hoofd. Terwijl haar vingers over de pianotoetsen dansen kijkt Leen met een verliefde blik toe. Heel aandoenlijk. De muziek die ze uit de piano tovert is van een kwaliteit waar Wibi Soerjadi spontaan voor zou klappen. Het was de bedoeling om het feest met kinderen en kleinkinderen op een locatie in Heemskerk te vieren. Vanwege corona is hiervan afgezien. Misschien komt het er op een later moment van. (Tekst / Foto: Henk de Reus)