Limmen – In het jaar dat Nel Tuijn-Mooy het levenslicht ziet (1921) worden ook de Engelse komiek Tommy Cooper, wijlen prins Philip en atoomgeleerde Andrej Sacharov geboren. De Japanse kroonprins Hirohito bezoekt Nederland en het hormoon insuline wordt ontdekt.
Door Henk de Reus
Afgelopen maandag tikte Nel Tuijn-Mooij de 100 jaar aan. De verslaggever mag pas langskomen als Nel naar de kapper is geweest, want je wilt toch wel goed op de foto staan als je net 100 bent geworden. Als je haar ziet denk je met een midden tachtiger te maken te hebben. Ze oogt zeer vitaal en ze ziet er verzorgd uit. Het is niet alleen de verschijning die je op het verkeerde been zet, Nel blijkt ook nog eens helder van geest te zijn. Bij het interview haalt ze feilloos herinneringen op en beschrijft ze moeiteloos haar leven.
Jeugd
Nel groeide op in een tijd dat meneer pastoor een oogje in het zeil hield als het om de gezinsgrootte ging. Haar ouders kregen twaalf kinderen. Nel was het op één na jongste kind. Al haar broers en zussen zijn inmiddels overleden. De vader van Nel was brandstofhandelaar in Limmen. Toen Nel net van school kwam ging ze meteen in de huishouding werken. Er heerste armoede en er moest geld op de plank komen. Ze trad in dienst bij het gezin van meester Mok. Ze maakte mee dat de vrouw des huizes in de oorlog getroffen werd door een granaatscherf. Dit moment had grote impact op haar. ,,Ik had het geluk dat ik boven aan de trap naar de overvliegende Tommies keek en net buiten schot bleef. Het geluid van de bommenwerpers zal ik altijd blijven herkennen.”
Jan
Vlak na de oorlog ontmoette Nel haar latere man Jan op een van de Limmense buurtfeesten. Op 30 januari 1947 gaven zij elkaar het ‘jawoord’ en gingen aan de Hogeweg wonen. Nel: ,,Er was vlak na de oorlog nog veel armoede en Jan opperde het idee om naar Canada te emigreren. Daar zou het veel beter zijn. ,,Ik was wel meegegaan, maar was achteraf toch wel blij dat dit niet doorging. Jan wist heel veel van bloembollen. Tijdens zijn werkzame leven was hij bloembollen keurmeester.” Jan en Nel woonden ook enige tijd aan de Middenweg en betrokken uiteindelijk een appartement aan de Lage Weide.
Ze kregen drie dochters en vier zonen. ,,Drie van mijn kinderen zijn inmiddels 70-plus”, zegt Nel met enige trots. ,,Wie kan dit nog meer van zichzelf zeggen?” De familie is inmiddels uitgebreid met tien kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen. Nel moet wel even nadenken voordat ze de getallen boven water heeft. Terwijl zoon Jos, die ook bij het gesprek aanwezig is, nog aan het tellen is heeft Nel het antwoord al.
Natuur
Nadat ze 62 jaar getrouwd waren (2009) overleed echtgenoot Jan. Nel is niet bij de pakken neer gaan zitten. Met haar positieve instelling en veerkracht pakte zij de levensdraad snel weer op. Tot haar 97ste bleef Nel aan de Lage Weide wonen. Omdat ze er behoefte aan had om af en toe eens een gesprek met leeftijdsgenoten te voeren verhuisde ze naar haar huidige appartement in De Cameren. Hier woont ze met veel plezier. Nel: ,,Ik geniet intens van mijn kinderen en (achter)kleinkinderen.” Nel heeft een intense band met de natuur. ,,De luchten zijn prachtig, met name als de wind uit het noorden komt. Elke zonsopkomst en zonsondergang kan ik goed zien vanuit mijn appartement. Ik geniet van de vogeltjes op het terras en van een volle maan.” Uit alles blijkt dat Nel nog midden in het leven staat.
Hobby’s
Nel legt graag een kaartje met de andere bewoners. Als er iemand een verkeerde kaart opgooit of verzaakt roept Nel al gauw ‘ho, ho’. Ze heeft nog een scherpe geest en niemand gaat met haar aan de loop. In haar kamer draait ze graag klassieke muziek en als het even kan maakt ze elke dag een ommetje met haar rollator.
Leeftijd
Nel geeft aan nooit het verlangen te hebben gehad om 100 te worden. Ze zegt dat het haar gewoon is overkomen. Voor hen die gezond 100 willen worden heeft Nel wel een aantal adviezen. ,,Neem dingen niet te zwaar op, blijf altijd lachen en verbeter de wereld door bij jezelf te beginnen”. Elke dag een ‘happy hour’ vindt ze ook belangrijk. Ze doelt dan op het glaasje port dat ze elke dag achterover slaat. De port wordt naar binnen ‘gesmokkeld’ door haar dochter Rieneke, die tevens haar buddy is. Ze staat garant voor alle zorg die De Cameren niet kan leveren en kookt regelmatig voor haar moeder.
Draaiorgel
Dan wacht Nel beneden een verrassing. Op het pleintje buiten staat een draaiorgel dat vrolijke muziekklanken laat horen. Het is een verrassing waarvoor haar kinderen gezorgd hebben. Binnen hebben alle bewoners inmiddels koffie met gebak gekregen. Op elk gebakje staan de cijfers 1-0-0.
Natuurlijk wil je weten hoe oud de jarige Job hoopt te worden. ,,We zullen wel zien”, zegt Nel. ,,We beginnen morgen gewoon weer bij 1.” Het tekent haar nuchterheid.