Foto boven:
Het is een vrolijke bedoening als je bij Ria’s woning aankomt. Foto: Henk de Reus

Limmen – De redactie werd per e-mail getipt door een buurvrouw van Ria Terluin. De reden? Ze bouwt elk jaar een kerstdorp dat altijd veel bekijks trekt. Ria haalt elk jaar letterlijk alles uit de kast om haar huis in kerstsfeer te brengen. Reden voor de redactie om eens een kijkje te nemen.

Door Henk de Reus

Om de woning van Ria (67) te vinden heb je geen navigatiesysteem nodig. Als je de Westerweg in Limmen bent ingereden tuf je net zo lang door totdat je aan je rechterhand een voortuin aantreft waar je door vijf poppen in kerstman-outfit wordt begroet. Ze zijn drie turven hoog en zien er levensecht uit. Twee zijn van het vrouwelijk geslacht. Een van de dames is donker getint en houdt vanuit een fietsmand de andere vier ‘ho, ho, ho’ roepers in de gaten. Qua emancipatie en etniciteit is de diversiteit binnen de groep uitstekend gewaarborgd. Ria lijkt haar tijd vooruit te zijn. Een grote houten sneeuwpop met 80 lichtjes houdt de groep gezelschap.

Ria: ,,De poppen staan het hele jaar in de tuin. De outfit pas ik elk seizoen aan.” Ze wijst naar een hoopje kleren dat op het erf ligt te drogen: ,,Tot voor kort droegen zij nog deze winterkleren en in de zomer hadden ze allemaal een korte broek of een zomerjurkje aan. Met Sinterklaas krijgen ze altijd een Pietenpak aan, maar daarvoor had ik het dit jaar te druk. Met Koningsdag dragen ze allemaal oranje kleren en met Pasen lopen ze er als Paashaas bij.” Het lijkt erop dat de poppen Ria’s kinderen zijn geworden.

Rondleiding

Ria neemt de verslaggever mee naar binnen. Alles aan het plafond, de muren en op tafel is Kerstmis. Achter in de kamer heeft Ria een miniatuur kerstdorp van één bij vier vierkante meter gebouwd. Links in de hoek bevindt zich een pleintje met in het midden een miniatuurijsbaan waar 13 koek-en-zopie kraampjes omheen staan. Ook de poffertjeskraam en het draaiorgel ontbreken niet. Toch nog een Hollands tintje. Om het pleintje rijdt een treintje. Het decor doet denken aan een Oostenrijks besneeuwd landschap. De rotspartijen en het groen komen uit eigen tuin.

Ria neemt de verslaggever figuurlijk aan de hand mee voor een rondleiding door het kerstdorp. Naast de kerk bevindt zich een woonwijk en een park waar sneeuwballen worden gegooid en sneeuwpoppen worden gemaakt. Een prieeltje is bedoeld voor optredens van de plaatselijke fanfare, die voor de sfeer in het park moet zorgen. De eigenaar van de nabijgelegen kroeg lijkt van het bestuur van het kerstdorp tijdelijk ontheffing van de coronamaatregelen te hebben gekregen want de kroeg is gewoon open. Op het platteland ernaast probeert het loslopende vee in de sneeuw nog wat voedsel bij elkaar te scharrelen.

Om het weiland heen loopt een beekje en iets verderop warmen enkele houthakkers hun handen boven een kampvuurtje voordat ze hun werk in de bergen weer voortzetten. Het is onmogelijk om een schatting te maken van het totale aantal miniatuurtjes in het dorp. Er staan alleen al vijftig bomen. Ria pakt een van de zelfgemaakte knotwilgjes op en toont deze. Het moet een priegelwerk geweest zijn waarbij je naast handige vingers ook goede ogen moet hebben. Om de sfeer wat te verhogen doet Ria alle lichtjes even aan. Ze tilt een van de panelen iets omhoog waarna een wirwar van elektriciteitsdraden zichtbaar wordt. Ria: ,,Het is een kunst om alle draadjes uit elkaar te houden, want als het eenmaal in de knoop komt is Leiden in last.”

Bouw kerstdorp

Het geheel nodigt uit tot wat vragen. Ria zegt dat ze het kerstdorp al vijftien jaar opbouwt en hier zo’n twee dagen over doet. ,,Ik kom uit een gezin van tien kinderen en tijdens de laatste levensjaren van m’n moeder kregen alle kinderen met Sinterklaas honderd gulden. De laatste keer wilde ik er iets blijvends van kopen en besteedde ik het bedrag aan hout, verf en lichtjes. Hiervan maakte ik de sneeuwpop die buiten staat. Ik vond dit zo gezellig staan dat ik besloot aan de bouw van een kerstdorp te beginnen. Ik mag graag knutselen en ben creatief met m’n handen.”

,,De spullen maak ik zelf of koop ze in kringloopwinkels. Het werd een soort verzameldrang. Elk jaar kwam er wel wat bij. Het heeft voor mij tijdens de feestdagen een gezellige waarde en ik vind het leuk om te doen. Het is meteen een goede fitnesstraining, want ik moet heel wat keer de trap op en af naar zolder voordat alles beneden is. Zo spaar ik de contributie van een sportschool uit”, lacht Ria. Gelukkig heeft echtgenoot Jan geen hobby’s, want voor haar spullen heeft Ria de hele zolder geconfisqueerd.

Kerstgevoel

Ria maakt er elk jaar weer veel werk van, maar waarom doet zij dit? ,,Soms vraag ik mezelf ook wel eens af waarom ik het zo leuk vind om te doen, want het is best een puist werk elke keer. Vergeet niet dat alles ook nog eens afgebroken en gesorteerd moet worden voordat het weer naar zolder gaat. Weer die trappen op en af.” Toch heeft zij er na vijftien jaar nog niet genoeg van. ,,Voor mij is het kerstgevoel het verhaal en het samenzijn dat ik belangrijk vind. Op deze wijze kleur ik dit op eigen wijze in en maak ik het gezellig in huis. Ik vind het leuk om af en toe iets te veranderen. Dan koop ik er weer wat bij. Ach, en een mens moet bezig blijven, hè?”

Bekijks

De poppen buiten trekken veel bekijks. Ria: ,,Als kinderen door hun ouders naar school gebracht worden vragen ze wel eens ‘Pap/mam, kunnen we langs die weg naar school lopen, want dan kan ik de poppen zien’. Als iemand niet precies weet waar ik woon en vraagt hoe ze mijn huis kunnen vinden is het antwoord meestal ‘O, moet je naar Ria? Dat is bij het huis met die poppen. Kan niet missen’. Het kan dus voordelen hebben.”

Kabouters

Aan het eind van het interview loopt Ria met de verslaggever mee naar buiten. Als we de kerststal en kerstboom gepasseerd zijn komen we bij een schuurtje aan. ,,Hierin heb ik zo’n honderd kabouters en een handjevol laven staan. Ik schilder de kabouters zelf. Op de buurt hebben ze allemaal wel een kabouter in de tuin staan die ik een kleurtje heb gegeven. Het schuurtje staat helemaal vol. Het is inderdaad maar goed dat echtgenoot Jan geen hobby’s heeft, want waar zou hij zijn spullen moeten laten?