Hierbij mijn gefrustreerde reactie op de ingezonden brief over een hongerstakende statushouder en het andere artikel in de krant. Ik weet hoe de situatie is voor de statushouders in Nederland en begrijp dat ze beter willen en ook wil ik graag zorgen voor mijn naasten. Maar ik weet uit eigen ervaring hoe het is als inwoner van Nederland die al jaren werkzaam is in Nederland en altijd zijn belastingen betaald heeft om woonruimte te vinden.

Toen ik ruim twintig jaar geleden in een echtscheiding terecht kwam was de woningnood hoog maar nog niet zo hoog als nu. Toen ik bij de gemeente en de woningbouw aanklopte voor woonruimte werd mij verteld dat de wachtlijst voor een alleenstaande man vierentwintig jaar was. Ook moest ik niet verbaasd kijken als ik na vierentwintig jaar weer voor vierentwintig jaar op de wachtlijst kwam omdat een alleenstaande man nu eenmaal geen prioriteit heeft. Kortom, er wordt niets voor mij geregeld.

Inmiddels is de woningnood alleen nog maar toegenomen en de kans op een woning kleiner geworden. Overal zie ik al airco’s verschijnen op zolderkamers waar de kinderen intrekken bij hun ouders omdat er geen woonruimte is. Een vriendin die pas na veertien jaar inwonen bij haar kind een woning krijgt toegewezen. Onze regering heeft ongeveer als hoogste prioriteit het bouwen van woningen gekozen terwijl ons klimaat al veel te veel onder druk komt te staan en hierdoor alleen maar meer.

Nu begrijpt de lezer misschien mijn frustratie als ik lees dat een statushouder die nog maar vrij kort in Nederland verblijft in hongerstaking gaat. Hij beseft niet half hoe overvol ons land inmiddels is. Er is gewoon geen ruimte. Voor een statushouder niet en al helemaal niet voor een inwoner van Nederland. Door het woningprobleem van de statushouders zijn we ook gewoon verkeerd aan het stemmen geslagen bij de verkiezingen. Immers, waarom stemmen we op de meest dubieuze partij van Nederland. Omdat de Nederlanders verdrongen worden door de import. Hij is de enige in Nederland die hier iets aan wil doen. Alle nevenproblemen die hij veroorzaakt zien we daarbij volledig over het hoofd en wie weet moeten we daardoor straks wel Russisch gaan spreken.

Ik verkondig hiermee geen mening over de asielzoekers maar wil alleen maar aangeven dat ons land al heel lang overvol is en we moeten beseffen dat liefdadigheid naar een hongerstaker discriminerend werkt naar de autochtone inwoners. Ik weet al van een statushouder die een dure advocaat krijgt van de zuidas om zijn zin te krijgen. Werken wil die niet en heeft wel de duurste advocaat toegewezen gekregen. Hoe werken we een volksopstand in de hand?

Zelf hebben we een Oekraïner in huis gehad die werkte als bordenwasser. Dat zijn nu eenmaal de baantjes voor je als je de taal niet goed machtig bent. Nu heb ik aan den eigen lijve ondervonden dat andere statushouders die baantjes weigeren. Kom nu toch! Het is hier toch niet Lui Lekkerland! Hopelijk komt er nu een wat breder inzicht in het bovenliggende probleem van onze nieuwe landgenoten en gaan we grenzen stellen.

Hans, Castricum (gegevens inzender bij de redactie bekend)