Sprakeloos, dus schrijf ik maar. Over de enorme ravage, die de storm woensdag na een kort bezoekje aan Castricum achterliet. Heel bizar wat voor een geluid hele harde wind kan maken. Het was een soort dreun-klap en duurde maar even.

Toen kwam er een enorme organisatie op gang: gemeente, bedrijven, het leek als een geoliede machine te werken en binnen de kortste keren hoorde je overal zaagmachines tekeer gaan, zag je specialisten op de daken vorsten en pannen leggen en aan het eind van deze turbulente dag waren wegen, die in steeplechasebanen waren getransformeerd, weer voor auto en fiets berijdbaar. Al die reuzen in mootjes gehakt als stille getuigen aan de rand van de weg. Ook donderdag werd op deze manier onder andere het ‘Limmer Padje’ ontboomd en de komende weken zal er nog een heleboel werk verricht worden om alles op te ruimen.

Sprakeloos van bewondering. Sprakeloos van respect. Sprakeloos van dankbaarheid.

Namens velen,
Margreet Eijkman, Castricum