Bij het zoeken naar ruimte voor nieuwe woningen in en rond Amsterdam is de verleiding groot daarvoor de zogenaamde ‘groene lobben’ te gebruiken. Dat zou een historische vergissing zijn! Bij het maken van het Algemeen Uitbreidingsplan van Amsterdam, onder leiding van de bekende stedenbouwkundige van Eesteren in 1932-1934 afgerond, was nadrukkelijk oog voor de regionale ontwikkelingen. Door de keuze voor een radiale stadsontwikkeling werd toen de aanzet gegeven voor de ‘groene lobben structuur’ van de Noordvleugel van de Randstad: Waterland, de Bovenkerkerpolder – Ronde Hoep, het Amsterdamse Bos, Spaarnewoude en het tot voor kort wat vergeten Oer-IJ-gebied.
Daarmee onderscheidt de Noordvleugel zich van veel andere grootstedelijke gebieden. Die groene lobben zijn om tal van redenen van grote betekenis voor de kwaliteit van leven in de Noordvleugel. De afstand om van huis-uit ‘buiten’ te kunnen zijn is voor het merendeel van de bewoners beperkt en zonder auto binnen bereik. Zeker na de introductie van de elektrische fiets betekent dit: minder autogebruik en bredere toegankelijkheid van recreatief gebruik van het buitengebied.
Ook hebben die groene lobben een grote invloed op het klimaat in de stadsgebieden. CO2 wordt opgeslagen en zuurstof geproduceerd. Smog komt niet voor niets in de Noordvleugel weinig voor. Onderschat ook niet de educatieve betekenis van agrarische activiteiten en natuur die zo direct bereikbaar is! Die gelede structuur staat al lang onder hoge druk. Met name de naoorlogse verstedelijking doet je schrikken (zie kaartjes) en laat zien dat een bewust beleid om die nog resterende ‘groene’ gebieden in stand te houden van groot belang is.
Het was voor onze voormalige Commissaris der Koningin aanleiding de ontwikkeling van Almere en Lelystad te steunen. Wanneer die open/groene gebieden niet een flink formaat blijven behouden, waarin ook vitale landbouw mogelijk is, ligt versnippering en verrommeling op de loer. Ook wat het Oer-IJ gebied betreft is die grens bereikt! Voor het groeiend aantal inwoners van de Binnenduinrand en Zaanstad is het van groot belang nog iets aan ‘buiten’ in de nabijheid over te houden.
Wat de ooit voorgenomen verbinding A9-A8 betreft is dan ook maar één conclusie mogelijk. De verkeersproblematiek in Wormerveer ter plekke oplossen en afzien van een verdere versnippering van het Oer-IJ gebied!
Evert Vermeer, voorzitter Stichting Oer-IJ
