Ik houd Castricum nog altijd voor een rijke gemeente. Niet omdat we onze openbare financiën zo goed op orde hebben, maar omdat we het als inwoners best voor elkaar hebben. We wonen in dure huizen met veel ruimte in een groene omgeving. We zijn zo rijk bedeeld dat we een grote aantrekkingskracht hebben op commerciële projectontwikkelaars, mensen die dure huizen kunnen kopen en toeristen uit heel Europa. We kunnen het ons veroorloven om bouwlocaties en lege panden jaren onbenut te laten. Wij kunnen het ons veroorloven om € 1,2 miljoen uit te geven aan een upgrade van de strandopgang, terwijl niemand enig idee heeft wat dat gaat opleveren. Maar mensen die noodgedwongen naar Nederland en Castricum komen, zien ons van een hele andere kant. Wij stoppen ze weg in buurgemeenten, in beschimmelde containers, gehorige klaslokalen, met schotjes ingedeelde bedrijfsruimten.

Zij komen uit gewelddadige oorlogsgebieden, maar zijn bang om naar ons te worden doorgestuurd. Als dan het COA denkt: ,,Nou, Castricum, we hebben lang genoeg gebedeld om behoorlijke woonruimte, we trekken de portemonnee en huren fatsoenlijke hotelkamers voor die mensen’’, dan zijn de poppen aan het dansen. Dan moet de wethouder onze toeristische sector beschermen, want ,,Ja, maar stel je voor, dat er dan niet genoeg kamers zijn voor de toeristen. Die geld te besteden hebben, en die we na een paar weken weer kwijt zijn.’’ En dan steunt notabene de BBB op landelijk niveau dit egoïstische beleid. Op deze plaats is geen ruimte voor een uitgebreide analyse van de asielsituatie, of van de morele toestand van ons land en onze gemeente. Maar ik vind dit gewoon beschamend.

Adrie Lute, Bakkum