Sympathie en antipathie wisselden elkaar af vanaf de zestiger jaren als het ging om de beweegredenen van krakers en hun werkwijze. Woningnood was lang een begrepen drijfveer. Maar de krakersrellen van de tachtiger jaren staan de wat ouderen onder ons nog helder voor de geest en dat zijn niet altijd positieve herinneringen. Voor de meesten is kraken een fenomeen wat in een stad als Amsterdam plaatsvindt. Dat dit sinds anderhalve maand ook in Uitgeest gebeurt is nieuw. Naast de zoutopslag aan de Provincialeweg staat een pand van Rijkswaterstaat waar met grote letters Villaduct op is geschilderd. Hier wappert de krakersvlag vrolijk aan de hoge alarminstallatie.

Drie vrienden uit Beverwijk bewonen sinds kort dit huis en een van hen, Joey Allard (19), zocht de krant op om onder andere duidelijkheid te scheppen naar de Uitgeester bevolking toe. Eenmaal op de bel gedrukt, snelt hij naar het immense hek om het te openen en loopt voorop richting werkplaats waar hij van afvalhout een solide werkbank aan het maken is. Hij fabriceert creatief technische objecten waarbij gedacht moet worden aan verlichting en decoratie waarbij hij zoveel mogelijk technieken probeert te combineren, bijvoorbeeld hout met licht of staal met geluid.

Aan de keukentafel steekt hij, onder genot van een kop koffie, van wal. Joey: “Regelmatig zat ik in kraakpand De Schouw, het oude Tata opleidingscentrum. Ondertussen hield ik een lijst bij van panden die geschikt waren om te kraken en te bewonen. Je ontwikkelt vanzelf een bepaalde blik voor leegstaande pandjes. Toen we deze locatie vonden, heb ik een plan geschreven en informatie gezocht over het pand en de eigenaar. Kraken is niet legaal of illegaal maar er zitten haken en ogen aan. De spelregels veranderen nogal eens. Als je nu bijvoorbeeld tijdens de kraak op heterdaad wordt betrapt, is het strafbaar. Je kunt het vergelijken met een soort koffieshopbeleid.” Dan lachend: “Het mag niet maar het kan wel.”

Het moment van de kraak beschrijft Joey als het meest euphorische gevoel in zijn leven tot nu toe. Joey: “Het was op zaterdag en we waren met zeven man, sommigen waren ervaren in kraken en voor anderen was het de eerste keer. Een aantal stond op de uitkijk terwijl wij naar binnen gingen en de alarminstallatie uitschakelden. Dat was best heftig en ook de weken erna waren tamelijk onzeker. Bij een kraak, bel je eerst de politie die dan langs komt.  Zij melden het bij de officier van justitie die vervolgens een stempel afgeeft. De politie heb ik overgeslagen. Ik ben direct naar de rechtbank gegaan en heb hen ingelicht over de heringebruikname van het pand. Dat vind ik overigens een beter woord dan kraken.” Joey neemt graag het heft in handen en benaderde zelf de pers om het negatieve beeld over krakers te ontkrachten. Joey: “Er is een ouderwets en vergrijsd beeld over krakers dat wij graag wegnemen. Wij zijn zeker geen luie, blowende en zuipende jongens maar werkend en studerend met heel veel creatieve ideeën. Vince bijvoorbeeld is meubelmaker met een zojuist geopende winkel in Beverwijk en onze andere huisgenoot is bezig met zijn laatste jaar aan het conservatorium. Wij zitten hier niet om lekker gratis te wonen maar om er een creatieve broedplaats van te maken.” De ogen van Vince lichten op als hij naar buiten wijst: “We willen daar een moestuin aanleggen en misschien wel wat kippen houden. Verder denken wij aan een muziekstudio en een houtopslag. Wij nodigen Uitgeesters uit langs te komen om eens te kijken of om te sparren. Wij willen graag iets toevoegen aan de maatschappij en natuurlijk aan Uitgeest. (Monique Teeling)