Castricum – Afgelopen maandag was het feest bij Riet (71) en Kees (78) Borst. Zij vierden deze dag hun 50-jarig huwelijksfeest. Riet en Kees trouwden op 30 december 1969, nog net voor de jaarwisseling. Reden: je kreeg dan over het hele jaar geld terug van de Belastingdienst, die toen nog een goede reputatie had. Zij waren niet het enige stel dat, naast de liefde, om deze reden in december trouwde. Nog eens vijftig paren in Castricum volgden dat jaar hun voorbeeld.

Knapperd
Als het stel elkaar leert kennen werkt Riet in de keuken van bejaardencentrum De Boogaert. De instelling betrekt aardappelen bij de familie Borst. Deze worden altijd keurig bezorgd. De buurvrouw van Kees is een collega van Riet, die al eens gezegd heeft dat ze zo’n leuke buurjongen heeft, die bovendien nog vrij is. Als Kees op een dag aardappelen komt brengen en Riet hem ontmoet, ziet ze het meteen zitten. Ze valt op z’n knappe uiterlijk. Kees is z’n wilde haren nog niet kwijt en wil zijn vrienden niet opgeven. Voor een relatie is dus nog geen ruimte. ,,Een meisje versieren was toen niet zo moeilijk voor me”, zegt Kees. ,,Ik kon ze genoeg en zelfs knapper krijgen.” Oeps geen handige opmerking. ,,O, ja?”, reageert Riet ad rem. ,,Waarom koos je dan voor mij, opschepper?” ,,Vanwege je innerlijke schoonheid en eerlijkheid”, reageert Kees. Zo’n romantisch antwoord scoort, zeker na de eerdere, onhandige opmerking. Terwijl Riet het vervolg van hun relatie beschrijft, draait Kees voortdurend duimen. Zijn handen kan hij sowieso niet stilhouden, vooral niet als hij zelf aan het woord is. Zonder zijn stemgeluid kun je aan de hand- en armgebaren opmaken waarover hij het heeft. Hij zou het dan ook niet slecht doen als doventolk. Als de verslaggever dit opmerkt moet Riet lachen.

Bruiloft
Er zit enige tijd tussen de eerste en tweede ontmoeting tussen beiden. Riet: ,,Inmiddels werkte de zus van Kees ook in de keuken en via haar en de buurvrouw hoorde ik wel eens wat over Kees. Toen de zus van Kees ging trouwen, naaide ik in m’n vrije tijd twee maanden lang bruidskleren bij haar thuis. Ze vroeg mij of ik ’s avonds op haar bruiloft wilde komen. Stilletjes hoopte ik dat Kees mij voor de bruiloft zou vragen, want dan kon ik de hele dag blijven. Het was ijdele hoop, want ik ontdekte dat Kees voor de bruiloft een ander liefje had gestrikt. Toen was de lol er wel voor mij af.”

Toch weet Riet niet van opgeven te weten. Als ze hoort dat Kees wel eens in bar/dancing ‘De oude Schimmel’ komt, gaat ze voor de herkansing en besluit ze hier op een zondagmiddag naar toe te gaan. Ze heeft geluk. Kees komt die middag echter met een blonde schone aan zijn arm binnen. Riet wist genoeg. Kees: ,,Ik schrok toen ik Riet aan de bar zag zitten en wist onmiddellijk wat ze dacht. Die dame naast mij had zich, onderweg naar de Oude Schimmel, ongevraagd aan mij vastgeklampt en ik wilde niets met haar. Maar ja, probeer dat maar eens met droge ogen aan Riet uit te leggen.” Uiteindelijk weet Kees de dame weg te moffelen en klampt hij alsnog met Riet aan.

Kees: ,,Ik ben een paar dagen later bij haar langs geweest om nogmaals excuses aan te bieden en Riet te vertellen dat ik eindelijk besefte wat voor vlees ik met haar in de kuip had.” Hier begint de romance, die uiteindelijk leidt tot een huwelijk. Hieruit komen vijf kinderen en veertien kleinkinderen voort.

Biljarten
Kees werkte tot zijn 26ste als agrariër en hierna als transporteur bij Duin en Bosch. Riet verzorgde 30 jaar de koffie bij uitvaarten in Heiloo en Heemskerk. Riet kookt graag en gaat dikwijls kringloopwinkels af om er, vaak in opdracht van de (klein)kinderen, spulletjes te scoren. Ook past ze regelmatig op de kleinkinderen. Kees vermaakt zich prima op zijn volkstuin, waar hij biologische groenten teelt. Daarnaast hanteert hij regelmatig de biljartkeu. In de aanbouw aan de woning staat een biljarttafel. Aan de wand hangt een scorelijst van z’n eigen biljartclub, die de naam ‘Club Dorus’ draagt. Het is een eerbetoon aan de vroegere eigenaar, Dorus Schilder.

Kees heeft Riet anderhalf jaar terug ook enthousiast voor de biljartsport gekregen. Ze komt nog niet aan het moyenne van Kees, maar vormt langzamerhand wel een bedreiging voor hem. Geijkte vraag: ,,Wat is het geheim van jullie lange relatie?” Kees weet het antwoord: ,,Geven en nemen.” Klinkt cliché, ware het niet dat hij er direct aan toe voegt: ,,Het is wel meer geven dan nemen hoor.” Dat moet je niet tegen een vrouw als Riet zeggen. ,,O ja?, en voor wie dan wel?”, reageert ze slim. De mond en de handen van Kees staan voor het eerst even stil. Kees en Riet laten graag nog even de biljartruimte aan de verslaggever zien. Beiden plaatsen de acquitstoot (aanvangsstoot biljartspel) voor een nieuwe serie huwelijksjaren, waarbij zij de 60 hopen aan te tikken. (tekst / foto: Henk de Reus)