Foto boven:
Joke toont trots de oorkonde, behorende bij de Koninklijke onderscheiding die zij in 2007 ontving, mede voor haar jarenlange inzet voor het Timmerdorp. (Foto: Henk de Reus)

Akersloot – Joke de Wit – voor de meesten die haar kennen ‘juf Joke’ – is al sinds de oprichting in 1997 als vrijwilliger verbonden aan het Timmerdorp Akersloot. Al die tijd is zij de lady speaker tijdens de Huttenweek. Daarnaast runt zij de EHBO-post als er getimmerd wordt. Na 25 jaar vindt zij het welletjes en neemt zij afscheid van het Timmerdorp. Niet iedereen is blij met het afscheid van deze kleurrijke vrouw.

Door Henk de Reus

Marcel den Dunnen, voorzitter van Stichting Timmerdorp Akersloot, kent Joke al z’n hele leven. ,,Joke is een innemende vrouw, zonder kapsones, met een hart van goud. Een geweldig mens, gezellig, druk, erg aanwezig maar wél op een positieve manier en een beetje luidruchtig zo nu en dan. Ze is goedlachs en voor haar leeftijd nog erg energiek. Alle Akersloters noemen haar ‘juf Joke’, ook degenen die niet op de ‘Peuterbeuk’ (peuterspeelzaal) bij haar in een klasje hebben gezeten.

Zeg je ‘Timmerdorp’ dan associëren de deelnemers en het team vrijwilligers dit direct met de naam ‘Joke’. Ze opent het Timmerdorp op haar eigen, unieke wijze en fungeert als aanspreekpunt voor iedereen. Ze dwingt met haar eigen typerende manier gezag af. Als haar stem via de geluidsboxen over het terrein schalt laat je het wel om niet te luisteren.’’ Marcel prijst de wijze waarop Joke al jaren op professionele wijze de EHBO-tent heeft gerund.

Tijd om Joke een bezoekje te brengen en te kijken of de omschrijving klopt. De redactie zocht haar op in haar woning in Akersloot. Dat Joke Amsterdamse roots heeft blijkt als de verslaggever bij haar aanbelt. ,,Hallo, wat gezellig dat je even langskomt. Ga zitten. Zal ik koffie voor je zetten, lieve schat?’’ Het voelt als een warm bad. Joke omschrijft zichzelf als een ‘druk mens’. Daarmee is niets te veel gezegd. Als ze ‘aan’ staat is de uitknop moeilijk te vinden. Haar mond staat niet stil. Elke spier in het gezicht doet mee. Met handgebaren ondersteunt zij de woorden die ze kiest. Joke is 82 jaar, maar lijkt nog de energie van een dertiger te hebben.

Ze vertelt dat ze bij de oprichting van het Timmerdorp is benaderd voor een bestuursfunctie. Dat leek haar wel leuk. Met 39 jaar ervaring als juf bij peuterspeelzaal ‘Peuterbeuk’ kan zij als geen ander met kinderen omgaan. Joke: ,,Het eerste jaar begonnen we met 70 kinderen. Aan de andere kant van de sloot stonden dagelijks een heleboel kinderen het katje uit de boom te kijken. Ze zagen hoe leuk het was en dat er af en toe snoepjes, kroketten en andere lekkere dingen rondgingen. Dit sprak ze wel aan en het jaar erop schreven zich 250 kinderen in.’’

Natuurlijk gezag

Joke erkent dat ze een regeltante is, maar iedereen in zijn/haar waarde laat. Het bestuur geeft haar altijd carte blanche. Met haar aanwezigheid en haar stem dwingt Joke een natuurlijk gezag af. Je moet wel naar haar luisteren, anders beland je op de ‘afkoelbank’. Joke: ,,Dit was een beproefde methode die ik ook al op de Peuterbeuk toepaste. Het kind moet dan een poosje op een bankje zitten, met het gezicht afgewend van het Timmerdorp. Dat werkt prima hoor. Er is ook niks aan als je een poos naar een stuk afdekzeil zit te kijken.’’

Als het etenstijd is of wanneer er wat lekkers wordt uitgedeeld roept Joke door de microfoon de hut-nummers die aan de beurt zijn om het te komen ophalen. Joke: ,,Als de door een sponsor geschonken kroketten in dozen arriveren, barst iedereen ineens van de honger. Het kwam eens voor dat ik omriep dat de hut-nummers twaalf tot en met veertien een broodje kroket konden halen. Tussen de kinderen die kwamen aanlopen zag ik een jochie die bij hut-nummer negentien hoorde. Hij liep er wat schichtig bij, bang dat hij misschien betrapt zou worden. Nou, die pech had hij dus. Ik liep naar hem toe en vroeg hem bij welke hut hij hoorde. Hij antwoordde hut-nummer 19. ‘O’, zei ik, ‘dan moet je nog even op je beurt wachten’. ‘Ja, maar ik heb honger’, antwoordde hij, waarop ik zei ‘Je hebt geen honger, maar gewoon trek. Je wacht maar totdat ik jullie hut omroep’.

Band

Als Joke wordt gevraagd wat zij de afgelopen 25 jaar zo leuk heeft gevonden aan het Timmerdorp antwoordt ze resoluut met: ‘De band die je opbouwt met het dorp’. Iedereen kent Juf Joke en ik ken iedereen.’’ Dat zij veel waardering geniet, blijkt uit de oorkonde, behorende bij een Koninklijke Onderscheiding die zij in 2007 ontving voor het vele vrijwilligers werk dat ze deed. Zij toont deze met trots. Het Koninklijk lintje is ook verwerkt in een tekening die is opgenomen in het huis-aan-huis-blad ‘Timmerdorp 2022, Ridder en Jonkvrouwe’. Alles wat met Joke te maken heeft is hierin verwerkt: haar schaterlach, haar gezelligheid, het woord ‘schattebout’ dat zij veel gebruikt, het zwaaien, de snoepjes en het wijntje waarvan zij houdt. Ook de EHBO-trommel ontbreekt niet.

Marcel den Dunnen en Marieke Duijn laten weten dat ze Joke volgend jaar zeker zullen gaan missen. Joke lacht. ,,Ach, als zij en de kinderen mijn naam één jaar niet gehoord hebben zijn ze mij weer vergeten.’’

Appeltjes schillen

Vanaf komende dinsdag draait Joke haar laatste rondje Timmerdorp. Denkt ze dat ze het hierna zal missen? ,,Ach, ik houd me nog bezig met de Storey Club en ik geef nog EHBO-les aan kinderen van de basisschool. Wie weet ga ik nog wel eens bij het Timmerdorp langs om appeltjes te schillen en om de geur op te snuiven. Maar ik ga mij nergens meer mee bemoeien hoor.’’ En dan, na een stilte van enkele seconden: ,,Nou ja, of er moet iets helemaal in de soep lopen natuurlijk.’’ Het is Joke ten voeten uit.