Haar twee jaar oudere zus Maria deed de opleiding en zo kwam Astrid van Iwaarden-van Griensven op het idee om ook naar de kleuterkweekschool te gaan. Astrid: “Ik ben gek op kinderen en had toen al de drive dingen te ontdekken samen met het jonge kind. Ik werkte bij de oppascentrale en had vier jongere zussen die ik ook een beetje opvoedde omdat mijn ouders vrij vroeg wegvielen.” In 1975 gaf zij samen met juf Wies les aan kleuters van De Vrijbuiter en beleefde een mooie tijd. Astrid: “Kleuters zijn spontaan, lief, creatief en vaak nog ongeremd. Naast het lesgeven kon ik vreugde geven door bijvoorbeeld veel spelvormen aan te bieden, poppenkast te spelen of te bewegen in de speelzaal. Maar het oudere kind vond ik ook boeiend, het geven van een stabiele veilige schoolomgeving, wilde ik graag uitdragen.” Met de wet op basisonderwijs in 1985 integreerde de kleuterschool in de basisschool. In de tijd dat zij zelf kinderen kreeg was het niet vanzelfsprekend dat een vrouw bleef werken maar zij deed het toch en specialiseerde zich op velerlei gebied. Zo volgde zij bijvoorbeeld de OSO, Opleiding Speciaal Onderwijs. Op de vraag of er veel veranderd is in de tweeënveertig jaar dat zij voor de klas stond, zegt zij : “Het is voor kinderen moeilijker zich in deze tijd te handhaven, te ontplooien. Ze kijken erg naar de ander maar het is juist mooier als zij zichzelf mogen zijn. Verder zijn er zóveel toetsen en moet er gemeten worden hoeveel zij vooruit zijn gegaan. Echte aandacht voor het kind hebben, dat is van wezenlijk belang.” Als Intern Begeleider zag Astrid hoe boeiend het was om ouders, kind en leerkracht te verbinden. Astrid: “Het kind staat altijd voorop. Het leeft in verschillende werelden thuis en op school. Soms moet je knokken om te verbinden maar het is zeer belangrijk om de ouders vast te blijven houden.” Als naar aangrijpende gebeurtenissen wordt gevraagd noemt zij direct het overlijden van een ouder. Astrid: “Je leerde er mee omgaan ook met behulp van leskisten van de GGD waarmee je aan het werk ging.” Als leukste moment noemt ze de koe die naar school kwam in het kader van thema boerderij. “Hij liep een rondje door school, bracht zijn poten bij elkaar, kromde zijn rug en liet alles voor de ogen van de kinderen vallen.” Lachend: “kinderen hebben wel eens een ongelukje maar dit was een ongelukje in het quadraat!” Hoewel zijzelf bepaald geen digibeet is, valt haar op dat de digitale wereld steeds meer bij  het schoolleven en de administratie hoort. Astrid: “Je moet hierin meegaan en zo blijft er weinig tijd over voor de dingen waartoe je bent opgeleid, dat is jammer.” School en persoonlijke factoren spelen een rol in het gebeuren rondom een burn-out die haar trof dit jaar en maakt dat zij op 22 november afscheid neemt van de Vrijburgschool en per 1 januari vervroegd met pensioen gaat. Stilzitten ligt niet in haar aard, haar hart stuurt haar richting vrijwilligerswerk waarbij zij onder andere fietslessen aan buitenlanders geeft en voorleest. Als zij spontaan na het interview groep 6/7 binnenwandelt rent een aantal kinderen op haar af om haar te knuffelen.

Juf Astrid, een juf met een groot hart.

Ouders en oud leerlingen zijn van harte welkom op de afscheidsreceptie woensdag 22 november, 16.30-17.30 uur,  aula Vrijburgschool. (Monique Teeling)