In een wak zitten is een koud kunstje voor echte diehards

Foto boven:
Zitten in een wak is een ultieme belevenis voor mensen die aan koudetraining doen. Foto: Henk de Reus

Uitgeest – De meesten moeten er niet aan denken. Midden in de winter in een wak gaan zitten. Voor de leden van de ‘Plonsgroep Alkmaardermeer’ is dit een ultieme belevenis. Ze trainen hiervoor het hele winterseizoen en het komt niet alle jaren voor dat het meer bevroren is. Ze zien het als een buitenkansje.

Door Henk de Reus

De groep, die uit tien personen bestaat, doet aan koudetraining om het immuunsysteem te versterken. Het zijn aanhangers van Wim Hof, alias ‘The Iceman’. In oktober starten ze met de koudetraining. Het water is dan zo’n twaalf à veertien graden. Een mooie temperatuur om met de training te beginnen. Het lichaam kan zo langzaam wennen aan de kou. Het ultieme doel is het aangaan van de uitdaging met ijswater. Dit heeft een temperatuur van minder dan vier graden. Afgelopen zaterdag konden ze hun hart ophalen.

Wak hakken

Vijf van de tien leden laten verstek gaan, vanwege werkzaamheden of de voorkeur om te gaan schaatsen. Geen probleem want afstand houden in een wak is anders niet te doen. De overgebleven vijf Castricummers, waaronder de verslaggever, staan rond 11.00 uur aan de rand van het Uitgeestermeer naar de vele schaatsers te kijken. Een sfeervol Oud-Hollands plaatje. De verslaggever is verantwoordelijk voor het maken van foto’s. Hij heeft dispensatie. Het is aan Erwin, Anouk, Gerda en José om de eer hoog te houden. Erwin is de enige haan in het kippenhok en heeft als taak om een wak in het ijs te slaan. Met de voorhamer begint hij op het ijs te rammen. De trui heeft hij vanwege het dunne oostenwindje nog even aangehouden. Het hakken blijkt geen eenvoudige klus want het ijs is meer dan twaalf centimeter dik. Intussen moedigen de vier dames aan de kant Erwin enthousiast aan. Na drie minuten gaat de trui uit, want door het zware werk krijgt hij het al gauw warm. Intussen stoort een voorbijganger zich aan de actie van Erwin. ,,Je gaat toch geen wak in het ijs slaan? Hier kun je een bekeuring voor krijgen”, roept de man. Als de verslaggever zegt dat Erwin dit voor de eendjes doet is het goed.

Erwin is bezig met het voorbereidende werk. (Foto: Henk de Reus)

‘Yes, we did it’

Het duurt zeker een kwartier voordat Erwin een gat van zo’n drie bij drie meter heeft uitgehakt. Zijn vingers lijken inmiddels bevroren door het opspattende water. Hij verbergt z’n handen onder zijn oksels. Nu de weg is vrijgemaakt kunnen de dames het wak instappen. Met z’n vieren teuten ze wat met elkaar in het water. Het is voor hen de eerste keer dat ze in een wak zitten. Het bijzondere tafereel trekt bekijks van voorbijgangers. Er zijn bewonderende blikken, maar ook reacties van mensen die ze voor gek verklaren. Weer anderen maken een foto van het kwartet, of vragen waarom ze dit doen. Vanuit het wak komt een uitleg. Na drie minuten houdt het viertal het voor gezien en stapt, zo rood als een kreeft, uit het wak. ‘Yes, we did it!’ klinkt het eensluidend. Er volgen wat opwarmoefeningen en hierna gaan de kleren weer aan. De meegebrachte erwtensoep heeft een dubbele functie. Het vult niet alleen de magen, maar het verwarmt ook de koude handen.

De erwtensoep als beloning is prima om de verkleumde handen te verwarmen.
(Foto: Henk de Reus)

Ervaringen

Hoe hebben de deelnemers het zelf ervaren? Vanwege het lange voorprogramma heeft Erwin het gevoel dat zijn handen en voeten er elk moment af kunnen vallen. ,,Ik moest er wel wat voor over hebben, maar heb het toch maar mooi gedaan. Daar ben ik best hartstikke trots op.” En gelijk heeft hij. Hij laat zich de erwtensoep goed smaken. De benen van Gerda beginnen inmiddels te gloeien. ,,Ik vond het een heel aparte ervaring. Thuis stap ik elke ochtend buiten in een koud bad, maar ik vond dit toch wel bijzonder, zo in het open water en met al die schaatsers om ons heen. Ik weet alleen niet wat ze van ons zullen denken.” Gerda heeft veel respect voor Erwin die immers extra lang de kou moest trotseren. ,,Hij is een echte held!” Anouk en José kunnen dit bevestigen. José: ,,Door het lange wachten vooraf en het oostenwindje was ik al behoorlijk afgekoeld voordat ik het wak inging. Dit voel ik best aan m’n handen en tenen. Toch is het een bijzondere ervaring voor mij. Dit laatste geldt ook voor de verslaggever. Deze heeft genoten van het toekijken.

De volgende uitdaging komt er snel aan. In december wacht de groep de beklimming van een besneeuwde berg in Polen, maar dan wel in korte broek (en topje voor de dames). Voor informatie over de koudetraining kunt u mailen naar plonsgroep@outlook.com.