Foto boven:
Via Internet volgen Erwin en Sandra van Zijtveld met de man van Lidiia het laatste nieuws over Oekraïne. (Foto: Henk de Reus)
Castricum – Tijdens de Oekraïnemanifestatie op 12 maart vertelde Sandra van Zijtveld (47) het aanwezige publiek dat zij en haar man Erwin (51) Oekraïense vluchtelingen hadden opgenomen en ook hoe zij tot dit besluit waren gekomen. Samen leggen ze uit hoe de eerste weken verliepen.
Door Henk de Reus
Sandra en Erwin wonen in een hoekwoning aan de Henri Dunantsingel. Deze is groot genoeg voor een gemiddeld gezin met twee kinderen. Met de eerste oorlogsbeelden uit Oekraïne op het netvlies zagen ze op Facebook een oproep van Vera Fetisova, waarin zij op zoek was naar gastgezinnen voor de Oekraïense vluchtelingen. Erwin en Sandra keken elkaar aan, overlegden kort met hun kinderen Rick (18) en Daan (15) en besloten een deel van hun woning beschikbaar te stellen aan een Oekraïense moeder met twee kinderen.
Lange reis
Sandra: ,,Het besluit was niet impulsief. We hebben een badkamer over en we beschikken ook over een vrij grote slaapkamer. We hebben beide voor hen vrij gemaakt. Twee dagen later stond het gezin al bij ons op de stoep. De moeder, Lidiia, had het hele stuk van de oostgrens van Oekraïne naar Castricum in haar eentje gereden. Zij en haar kinderen Misha (10) en Dima (6) zaten er flink doorheen. Ze hadden slechts twee kleine rugtasjes, een kleine sporttas, koekjes en wat melk bij zich. We hebben ze eerst maar een grote pan soep voorgezet.’’
Eerste weken
Het echtpaar vertelt over de eerste twee weken. Erwin: ,,De kinderen van Lidiia gaan sinds kort naar een basisschool in Heemskerk. Hier komen allemaal kinderen uit andere landen. Toen ze na de eerste dag weer werden thuisgebracht ging er meteen een duimpje omhoog, dus ze vinden het leuk daar. Ze krijgen er een cursus Nederlands en ze volgen een versneld integratietraject.’’
Het contact tussen de eigen kinderen en de kinderen van Lidiia verloopt goed. Sandra: ,,Ze spelen regelmatig met elkaar en de kinderen van Lidiia beginnen zich al aardig thuis te voelen. De taal is soms een dingetje, maar met handen, voeten en Google Translate komen we al gauw een stuk verder. De eerste Nederlandse en Russische woorden worden al uitgewisseld. Af en toe zien Misha en Dima de kinderen van tolk Vera en kunnen ze even in de eigen taal communiceren.’’
Kat
Inmiddels zijn de schoonouders van Lidiia ook in Nederland aangekomen. Zij verblijven bij een gastgezin in Limmen en hebben poes Ax meegenomen. Deze misten de kinderen van Lidiia erg. Ax is erg gestrest en zit boven op de slaapkamer bij te komen van de gebeurtenissen.
Man in Oekraïne
Sacha, de man van Lidiia, verblijft nog in Oekraïne. Mannen van 18 tot 60 jaar mogen het land niet uit omdat ze moeten helpen bij de verdediging. Sacha heeft geen militaire ervaring. Daarom verleent hij ondersteuning als vrijwilliger. Het is wel pijnlijk voor het gezin. Lidiia belt regelmatig met hem. Binnenkort is zij jarig. Sacha zal er niet bij zijn.
Een weg vinden
Erwin en Sandra hebben geen limiet aan het verblijf van hun gasten verbonden. Sandra: ,,Ze blijven gewoon zolang dit nodig is. We hebben ze opgenomen in ons gezin. Voor Lidiia was het in het begin lastig omdat ze in een vreemd huis kwam. Hierdoor voelde ze zich wat bezwaard. Dit is inmiddels minder geworden en we zijn er aardig in geslaagd om samen een weg te vinden. Zelf lever je wel wat privacy in, maar je krijgt er zoveel moois voor terug. Ik durf te beweren dat het ons leven heeft verrijkt. Er is meer reuring en het is gezelliger geworden. ’s Avonds eten we met elkaar. De ene keer kookt Lidiia Oekraïens voor ons en de andere keer maken wij stamppot. Dan keren we het om en maken wij het Oekraïense recept klaar. Lidiia is de dag erop aan de beurt met Hollandse kost. Dat geeft vaak lol in de keuken.’’ Er zijn onderling afspraken gemaakt als het gaat om het opruimen van spullen, het doen van boodschappen, het draaien van een was en het maken van eten.
Steun
Erwin en Sandra ervaren veel steun van Vera. ,,Bepaalde dingen moet je toch weten’’, zegt Sandra. ,,Vera is altijd op de achtergrond aanwezig. Ze ondersteunt de vluchtelingen, helpt ze bij de registratie bij de gemeente en informeert ons over dingen als eetgewoonten en het vinden van een school. Ook is het fijn dat ze de taal spreekt, omdat ze zelf Russisch is.’’ Erwin en Sandra ontvangen ook steun van buren, collega’s en familie. Soms in de vorm van donaties, soms in de vorm van goederen. Erwin: ,,Het geld is voor ons niet belangrijk geweest voor het nemen van onze beslissing. Deze namen we vanuit ons hart. We wilden iets betekenen voor mensen die moeten vluchten voor oorlogsgeweld.’’
Boodschap
Erwin en Sandra hebben een boodschap voor andere mensen die overwegen om vluchtelingen op te nemen. Erwin: ,,Als je de ruimte hebt, je financiële middelen het toelaten en je de behoefte vanuit je hart voelt, doe het dan. Voor jezelf kan het ook iets moois opleveren!’’
Noot redactie:
Onlangs besloot het kabinet dat Oekraïense vluchtelingen, die in een Nederlands gastgezin verblijven, wekelijks €135 leefgeld ontvangen voor eten, kleding en andere uitgaven.