Castricum – Op 4 januari werd in het IJsbaanhuis van de Vereniging Kennemer IJsbaan aan de Zeeweg de reünie van Elfstedentochtrijders gehouden. Het was die dag precies 23 jaar geleden dat de laatste Elfstedentocht werd verreden. Een goede aanleiding voor de schaatsers om herinneringen op te halen en de tocht te herbeleven. En hoe!

Ongeveer 35 schaatsers vanuit de gemeente Castricum kwamen met hun herinneringen, met hun stempelkaarten, inschrijvingsbewijzen, krantenartikelen en hun Elfstedenkruisje(s). Vaak nog in de originele verpakking. Niet alleen de tocht van 1997 bood gespreksstof, maar ook de tochten van 1986 en 1985 en zelfs herinneringen aan de barre tocht van 1963 werden uit eigen ervaring verteld. Een schaatser die al na dertig kilometer in een scheur schaatste en viel, maar doorging tot de tocht was volbracht. Dat betekende 170 kilometer afleggen met één kromme schaats! Een andere schaatser vertelde hoe hij een onbekende andere – sneeuwblinde – schaatser de laatste achttien kilometer begeleidde naar de finish: ,,Hou mijn rugzak maar vast.’’ Ploeteren door de duisternis met een bijna lege zaklantaarn, de gastvrijheid van de Friezen. Heel veel van die mooie verhalen. Ook herinneringen aan de alternatieve Elfstedentochten op de Weissensee in Oostenrijk of de tocht van 200 kilometer in Zweden kwamen aan bod. Stuk voor stuk zware tochten én prachtige belevenissen van doorzetten, vastbijten, vallen en kameraadschap. Prestaties van schaatsliefhebbers en volhouders. Niet allemaal meer de jongsten, geen ‘grote namen’, maar mannen en vrouwen die veelal nog steeds iedere week op de schaats staan en die hun hand niet omdraaien voor 50 kilometer of meer. Al met al een geslaagde reünie van leden en oude en nieuwe vrienden van de VKIJ. En… laat de volgende Elfstedentocht maar komen! (foto: aangeleverd)