Castricum – Zijn handen hebben de haren van vele duizenden klanten uit Castricum en omgeving geknipt, gekruld en geverfd. Hij werd een begrip in het kappersvak, maar na 55 jaar is het mooi geweest. Ruud Thoes (71) zwaait deze maand af. Met een dubbel gevoel, dat wel. ,,Vorige week kwam iemand huilend afscheid nemen. Dat is heel ontroerend.”

Door Mardou van Kuilenburg

Het is 24 juli 1973 als Ruud, samen met zijn vrouw Kitty (66), de deuren opent van zijn kapsalon op de Burgemeester Mooijstraat. Hij leerde de basisbeginselen in de salon van zijn moeder, die ook kapster was, en stopte op zijn vijftiende met de middelbare school. ,,Daar liep het allemaal niet zo lekker. Op een gegeven moment heb ik gezegd: ik ga niet meer. Na drie keer was het goed. In september van dat jaar ben ik naar de kap-persschool gegaan. Een groot verschil, want waar ik eerder aan het watertrappelen was, kwam ik nu thuis met achten en negens.”

Trendsetter in Noord-Holland

In de salon is er vanaf dag één genoeg aanloop. Ruud neemt klanten mee uit Alkmaar, waar hij tot die tijd werkte. ,,Het kappersvak was destijds aan het veranderen: van een beetje watergolven en een permanentje naar het serieuzere werk. Ik ben naar knipscholen geweest in Londen en Duitsland waar ik technieken leerde. In Noord-Holland was ik daarmee trendsetter, dat was echt nog heel nieuw. Vroeger werd veel geknipt met grote scharen, maar in het buitenland leerde ik knippen met formaat nagelschaar. Het werd veel preciezer. Vakwerk.” Kitty helpt in de salon met wassen, föhnen en verven. ,,Ze kon eigenlijk alles. Behalve knippen.”

Geen rommel meer

De knipkunsten van Ruud gaan als een lopend vuurtje door de regio. ,,Op een gegeven moment werd er zelfs gezegd: als je een modern kapsel wilt, moet je bij Thoes wezen. Prachtig was dat.” Als Ruud en Kitty de overstap maken naar ecologische producten spreken ze een hele nieuwe doelgroep aan. ,,Die wens hadden we al langer. We gooiden zo veel rommel door het afvoerputje.” Kitty: ,,Er was nog geen internet, dus het bleek lastig om aan de juiste producten te komen. We begonnen bij firma’s die honderd procent natuurlijke shampoos hadden, daarnaast bezochten we beurzen om met nieuwe leveranciers in contact te komen.” Ruud: ,,Andere kappers vonden het maar raar. Zwaar chemisch of niet, het werkt toch?” De salon werd een ecokapper en trok daarmee ook meer klanten uit omliggende gemeenten.

Salon verkocht

Vijftien jaar geleden verkoopt Ruud de salon aan Patrick Boots. De bovenwoning aan de Burgemeester Mooijstraat, waar het gezin Thoes woonde, wordt verruild voor een huis op de Geelvinckstraat. Ruud blijft knippen, maar hoeft de kar niet meer te trekken. Kitty: ,,Dat was een groot verschil, er kwam meer rust.” Ruud: ,,De samenwerking met Patrick is een succes geworden. Hij dacht dat wij een geitenwollensokken-salon hadden, maar dat viel hem erg mee.” Moeite met die overname heeft Ruud nooit gehad. ,,Dat ging heel natuurlijk. In het begin maakten we samen beslissingen, na een jaar of drie deed hij alles zelf. Het is nooit een ding geweest.”

Geproefd van de vrijheid

Begin dit jaar kampt Ruud met een hoestje dat maar niet weggaat. Als half maart de lockdown wordt afgekondigd, valt het werk stil. ,,Dat kwam eigenlijk wel goed uit. In die tijd hebben Kitty en ik heel veel samen ondernomen. Dat smaakte naar meer. Er zijn zoveel dingen waar we niet aan toekomen. Twee jaar geleden had ik nog het idee dat ik door zou gaan tot ik 75 werd. Hoewel, ik heb ook altijd gezegd dat ik door zou gaan tot ik negentig was. Ik word wel honderd, maar dan heb je nog maar tien jaar om leuke dingen te doen. Tijdens die lockdown besloot ik dat ik wilde stoppen.” Kitty: ,,We vonden het allebei zo gezellig thuis. We passen twee dagen per week op, maar houden ook van stedentrips, lezen en fietsen. Daar komt nu ruimte voor.”

Altijd plezier

Kitty: ,,Ruud heeft nooit een dag met tegenzin gewerkt. Echt nooit. Zelfs op het afscheidskaartje voor de klanten staat ‘ie met een glimlach.” Ruud: ,,Als je doet wat je leuk vindt hoef je nooit te werken. Ik heb zo veel plezier gehad in het vak en vond het een feest om dit samen met Kitty op te kunnen bouwen. We hebben altijd een fijn team om ons heen gehad. Dat gun ik echt iedereen.” Wat Ruud het meest gaat missen? ,,Het fantastische team en het contact met de klanten. Je bouwt echt een band op met mensen, sommige mensen voelen als familie. Als er geen mens onder het haar zat, was ik er gelijk mee gestopt. Of ik de afgelopen maanden ben gaan twijfelen? Eigenlijk niet. Ik heb er gewoon heel veel zin in.”