Castricum – Ze ontmoetten elkaar in een Brusselse kerk, Gerard Boot (87) en Annie Boot-van den Steene (85). Van liefde op het eerste gezicht was weinig sprake. ,,Gerard ging een plekje zoeken, deed zijn jas uit en legde ‘m op een rolletje onder de bank. Wat een rare vent, dacht ik nog.”
Ook voor Gerard duurde het even voor de vonk oversloeg. ,,We zagen elkaar daar steeds vaker. Op een gegeven moment heb ik haar mee uit gevraagd.” Annie: ,,We zijn toen samen naar een concert van Beethoven geweest. We houden allebei enorm van klassieke muziek. Daarna waren we een stel.” Gerard: ,,Ik wist toen nog niet eens dat ze Belgische was. Dat hoor je helemaal niet bij haar.”
Annie groeit op in Brussel. Ze is de jongste thuis. Interesse in Nederland heeft ze altijd al, het lukt haar zelfs om op een Nederlandse school terecht te komen. Daarvoor moet ze wel een uur met de tram reizen. Haar ouders zijn er geen voorstander van, maar stemmen toch in. Na haar schooltijd werkt Annie op de debiteurenadministratie voor Chocola van Houten. De kerk speelt een belangrijke rol in haar leven.
Gerard wordt geboren in Delft en is eveneens jongste van het gezin. Hij rondt de textielschool af in Tilburg en gaat voor een Engels bedrijf aan de slag waarvoor hij half Europa doorreisd. Gerard is ‘niet zo’n studiehoofd’ maar het bedrijf ziet toch potentie in hem. Hij mag maatpakken en kostuums gaan opmeten in België en Duitsland. Gerard bezoekt onder andere het Engelse Rijnleger, in die periode is er nog weinig goede kleding te vinden. ,,Dat was na de oorlog heel lastig geworden. Ik nam stoffen mee zodat alles precies op maat gemaakt kon worden in Engeland.” Als Gerard een bezoek brengt aan de Brusselse kerk, ontmoet hij Annie. Zij organiseerde op zondag zogenoemde instuifavonden, waar vooral forenzen en au pairs op afkwamen. ,,In die tijd ging je eigenlijk niet stappen, dus regelden we zelf iets. Het duurde even voor de vonk oversloeg.” Toch gebeurde het, in 1957. Twee jaar later stapte het duo in het huwelijksbootje in in 1960 werd zoon Henk geboren. ,,In die periode was Gerard voor zijn werk zo veel weg dat het niet meer ging”, vertelt Annie. ,,Hij was ongeveer een week per maand thuis in Brussel. We besloten samen dat hij een andere baan zou gaan zoeken, maar dat was zo makkelijk niet. Hij solliciteerde zich suf. Uiteindelijk vond hij een baan. In Groningen.” Als Henk zes weken oud is verhuizen ze naar Nederland. Twee dagen reizen en de flat waar ze komen te wonen staat nog leeg. ,,Het was nieuwbouw, we hadden zelfs nog geen water en de straatstenen ontbraken nog. Het was een ellendige tijd”, schetst Annie. Het bedrijf dat Gerard gouden bergen beloofde, bleek fout te zijn geweest in de oorlog. ,,Daardoor kwam er helemaal niemand meer. Gerard moest dus op zoek naar een andere baan.”
In Amsterdam vindt Gerard opnieuw werk. Het gezin vertrekt naar de hoofdstad. Daar worden Annelies (1961) en Joke (1965) geboren. In Amsterdam voelen ze zich op hun plek, ze blijven er tien jaar. Als het huis te klein wordt, besluiten ze naar Castricum te vertrekken. Gerard: ,,We kwamen hier al regelmatig voor duinwandelingen van het spoor.” Annie: ,,We zijn allebei gek op de duinen, dus we waren blij dat we hier een huis vonden.” In die periode gaat het slecht met de textielindustrie en Gerard gooit het over een andere boeg. Hij wordt autoverkoper bij Citroën. Zijn talent om met mensen om te gaan komt er goed van pas. Hij geniet van zijn werk en verdient genoeg voor zijn gezin. Tot 2013 gaan ze samen op fietsvakantie, maar dat gaat helaas niet meer. In februari heeft Gerard te horen gekregen dat hij niet meer mag autorijden. ,,Daar heb ik heel veel moeite mee.” Annie: ,,Het kwam een beetje als een donderslag bij heldere hemel. Je weet wel dat het ooit gaat gebeuren, maar zo snel…” De kerk is nog steeds belangrijk voor het echtpaar, al kunnen ze niet meer zo vaak heen. ,,Het spontane is eraf, dat vind ik heel jammer. Maar ik ben heel blij dat we elkaar nog hebben”, zegt Annie. Gerard knikt. ,,We kunnen elkaar altijd helpen en zijn goed op elkaar ingespeeld. Een huwelijk is geven en nemen.” Annie: ,,Na al die jaren houden we nog steeds heel veel van elkaar.” Gerard: ,,Absoluut.” (Mardou van Kuilenburg)