Als hij het over vroeger heeft begint hij te stralen en zijn aanstekelijke glimlach is nooit ver weg; Castricummer Dick Tiebie (68) is een aantal maanden in Nederland en vertelt hoe zijn leven is verlopen. Die geschiedenis kan samengevat worden in een woord: onrustig. In Castricum kende hij veel mensen omdat hij muzikant was in bandjes zoals Junction en UFO en ook als iemand die altijd in was voor een geintje. Ondertussen woont Dick al sinds 1983 in Bogota in Colombia.
,,De letters UFO hebben we destijds heel groot op de tankwal gekalkt en op het fietspad van de Zeeweg”, vertelt hij lachend. ,,En we hebben een keer de bandnaam opgehangen aan de Dorpskerk die we gemaakt hadden van rollen behang. Dat mocht natuurlijk allemaal niet.” Uitgaan deed hij in de Voem Voem en het Fust en hij was samen met anderen de man achter Sociëteit Relax, een discotheek op de plek waar nu Shoes van den Broek te vinden is. Dick groeide op in de Prinses Irenestraat en bezocht de Augustinusschool en Henricus ulo. ,,Heel veel van de jongens uit die tijd ontmoet ik nog als ik in Nederland ben.”
Toen zijn ouders naar Amsterdam verhuisden kocht Dick een huis in Zaandam en woonde samen met de zangeres van de band waarin hij toen speelde. ,,Dat ging over en ik ben toen een jaar lang alleen geweest, nou ja, ik had wel heel veel vriendinnen. In 1982 was ik voor mijn werk in het Victoria Hotel in Amsterdam. Ik was toen secretaris van de examencommissie bij het Koninklijke Onderwijs Fonds. Daar zag ik een mooie vrouw: Ruth Zamora uit Colombia die hier met een groep op vakantie was. We zijn op stap gegaan en ik werd verliefd, maar zij moest op een gegeven moment weer naar huis.”
Na een half jaar ging Dick op bezoek en ondervond dat hij er niet zou kunnen aarden. Het stel besloot om in Nederland te gaan wonen, maar dan moesten ze wel eerst trouwen. ,,Ik heb om haar hand gevraagd bij haar vader en ben teruggegaan om alle papieren in orde te maken. De ouders van Ruth organiseerden en betaalden de bruiloft.” Na een huwelijksreis begon hun leven samen in het houten huis in Zaandam. Ruth werd snel ongelukkig, miste haar oude leven en vertrok weer naar haar geboorteland. ,,Ik volgde haar een paar maanden later om mij daar voorgoed te vestigen. De eerste drie maanden heb ik Spaans geleerd. Omdat er problemen waren met de huurders van het huis in Zaandam, vroeg mijn vader mij terug te komen. Eigenlijk was ik van plan om daarna in Nederland te blijven, maar toen belde Ruth om te vertellen dat ze zwanger was, dus daar ging ik weer.”
Zoon Marcel is in 1985 geboren en dat werd de belangrijkste gebeurtenis in zijn leven. Dick ontmoette een Nederlander en werd aan een administratieve baan geholpen waarvoor hij veel op reis ging. Ander werk volgde. ,,Maar op een gegeven moment ben ik toch samen met Marcel naar Nederland gegaan. We woonden twee jaar in Purmerend en ik had allerlei baantjes; bij de reinigingsdienst, op de taxi en post rondbrengen voor de PTT.” Twee jaar daarna keerden vader en zoon terug naar Ruth in Columbia. ,,Daar ben ik een openbare parkeerplaats begonnen, eerst met een maat, later alleen. In Bogota mag je niet op straat parkeren. Dat bedrijf staat nu op naam van Marcel en ik ben gepensioneerd.”
Bogota is een stad met zo’n negen miljoen inwoners, ligt hoog vanwege het Andesgebergte en is daarom relatief koel. ,,We wonen in een chique buurt in de bergen. Als ik terugkijk op mijn leven ben ik blij dat ik zoveel van de wereld heb gezien, maar het was ook een heel onrustig leven. Als ik in Nederland ben wil ik terug naar Ruth en Marcel en daar heb ik heimwee naar Nederland. Als ik het over zou mogen doen, had ik het misschien toch anders gedaan.” En dan besluit hij met een lach: ,,Tsja, nu ik ouder word slaat de nostalgie steeds vaker toe.”
Op de foto Dick op het Bakkerspleintje met achter hem zus Lida en nicht Alice Nielen, waar Dick altijd welkom is als hij in Nederland verblijft.