Castricum – Op 5 september werd Rob B. na tweeëntwintig jaar vrijgesproken van de moord die hij gepleegd zou hebben op zijn vriendin in een flat in Rosmalen. Mede dankzij het studentenproject ‘Gerede Twijfel’ werd bewezen dat er in 2000 sprake was van een rechterlijke dwaling. De Castricumse Anoek Boot (foto), die nu werkzaam is als tactisch analist bij een opsporingsdienst, maakte deel uit van het studentenproject dat voor vele successen zorgde. Zij mocht ook in 2013 haar verhaal bij omroep MAX vertellen.

Door Hans Boot

De 37-jarige Regie van den Hoogen werd in april 2000 met een doorgesneden hals dood aangetroffen in haar flat in Rosmalen. Haar vriend Rob B. werd onmiddellijk aangehouden als verdachte en uiteindelijk veroordeeld voor doodslag. B. hield vol dat hij de moord niet had gepleegd, maar behalve zijn advocaat geloofde niemand hem omdat hij een schizofrene stoornis had. De Haarlemse emeritus hoogleraar rechtspsychologie Peter van Koppen beet zich na de uitspraak met behulp van een groep studenten aan de VU Amsterdam vast in deze zaak. De studenten deden mee aan het project ‘Gerede Twijfel’, waarbij omstreden rechtszaken onder de loep worden genomen. Anoek Boot (1987) was als student criminologie een van de deelnemers aan het project.

Wanneer heb je criminologie gestudeerd en woonde je toen nog in Castricum?

,,Ik ben in 2008 met Criminologie begonnen en in 2013 afgestudeerd. In het tweede jaar ben ik van Castricum verhuisd naar Amsterdam en woonde op kamers in de Rijnstraat. Inmiddels ben ik alweer vier adressen verder in Amsterdam.’’

Wat moest je doen om je aan te sluiten bij het project ‘Gerede Twijfel’?

,,Voor dit project moet je solliciteren middels een brief, waarin je je motivatie toelicht en vervolgens komt er een gesprek met de professoren. Hierna ben ik gelukkig toegelaten, want het was iets wat ik de hele studie al wilde doen. In 2012 zijn we hiermee gestart en het gehele project heeft wel een jaar geduurd. Daarom had ik ook wat uitloop met mijn studie. Je bent hier namelijk het grootste gedeelte van de week mee bezig en ik vond het ook het leukste om te doen.’’

Hoe werd je betrokken bij de Rosmalense flatmoord?

,,Wanneer je wordt toegelaten tot het project, krijg je met de projectgroep een zaak toegewezen. In ons geval was dat ‘Het likkende hondje’ of beter bekend als de Rosmalense flatmoord. Elk jaar volgt er weer een nieuwe ronde met een nieuwe zaak en nieuwe studenten.’’

Wat hebben jullie daarvoor onderzocht en vastgesteld?

,,In ons geval was er sprake van een man die veroordeeld was voor het om het leven brengen van zijn vrouw in hun gezamenlijke woning in Hintham. Haar keel was doorgesneden en zodoende was er sprake van een hoop bloed in de hal waar zij lag. De verdachte zou haar naar eigen zeggen daar hebben aangetroffen en heeft altijd ontkend dat hij er iets mee te maken heeft gehad. Hij was eigenlijk de enige verdachte tijdens het onderzoek. Een alternatieve dader was uitgesloten, dus het enige wat nog overbleef was het scenario waarin zij zelfmoord zou hebben gepleegd.’’

,,Aan onze projectgroep was het de taak om de bewijsmiddelen te onderzoeken waarop de man – Rob B. – is veroordeeld. Om een voorbeeld te geven: in een deskundigenrapport stond dat de snee in haar hals door de vorm moeilijk door haarzelf toegebracht zou kunnen worden. Ik heb samen met een medestudent het experiment verricht, waarbij we omstanders in Castricum eerst hebben gevraagd of ze links- of rechtshandig waren en vervolgens hoe zij zichzelf met een messteek in de hals om het leven zouden brengen of hoe ze dat bij een ander zouden doen. Dit leverde uiteraard wat gekke blikken op, maar de conclusie was in elk geval leuk: iedereen doet het op een andere manier dus is er geen touw aan vast te knopen. Ook hebben we destijds in Hintham de betreffende fietsroute van Rob B. nagefietst en de resultaten naast de verschillende getuigenverklaringen gelegd. Hij zou in verband met medicijngebruik langzaam fietsen dus hebben we op drie verschillende tempo’s de route gefietst. De conclusie daarvan was dat hij nooit op tijd thuis kan zijn geweest om haar om het leven te brengen.’’

Waar heb je toen Castricummers gevraagd aan een proef mee te doen en werd daar veel gehoor aan gegeven?

,,Dat was op de Kleibroek en omgeving. Mensen gaven daar zeker gehoor aan, maar het is natuurlijk een bizar verzoek als je een liniaal (met een mes erop getekend) in je handen geduwd krijgt en moet doen of je je eigen of andermans keel moet doorsnijden, haha.’’

Hadden jullie veel overleg met Peter van Koppen en hoe ging de procedure in zijn werk?

,,Ja, volgens mij was dat wel wekelijks. Al dan niet met een fysieke bijeenkomst, waarin we alles uitgebreid doorspraken of we communiceerden natuurlijk via de telefoon of mail.’’

Wanneer mocht je met hem je woordje doen in het programma Tijd voor MAX en hoe heb je dat ervaren?

,,Dit was in 2013 ter promotie van de televisieserie die gemaakt is over het project. Ik vond dat leuk, maar ook spannend natuurlijk. Het was echter weer voorbij voor ik er erg in had.’’

Hoe reageerde je nadat de uitspraak 5 september bekend was?

,,Ik was op vakantie dus ik kon er helaas niet bij zijn. Een aantal medestudenten was uiteraard bij de zitting aanwezig. Maar ik was euforisch toen ik de uitslag hoorde. Het is toch ontzettend bijzonder om te kunnen zeggen dat je hier een heel klein beetje onderdeel van hebt mogen uitmaken?’’

Heb je nog contact gehad met je medestudenten uit die tijd en wat was hun reactie?

,,Jazeker, we hebben al die jaren wel contact gehouden met elkaar. Binnenkort volgt er een reünie met ons als projectgroep en de begeleiders om dit te vieren!’’ (Foto: aangeleverd)