Castricum – Het was een heftig moment, vorige week woensdag tijdens de live uitzending van radiozender KINK. Longarts Erik Kapteijns, werkzaam in Beverwijkse Rode Kruis Ziekenhuis, moest even stoom afblazen na een zware werkdag. Dagelijks wordt hij geconfronteerd met de dramatische gevolgen van het coronavirus en juist deze middag had hij een echtpaar, 79 en 78 jaar oud, op de speciale corona-afdeling zien sterven. Hij vroeg de luisteraars om zich vooral te houden aan de richtlijnen en daarmee levens te redden en de zorgmedewerkers te ontlasten. Ook de Castricumse Brenda Calis werkt sinds enkele maanden in het Rode Kruis Ziekenhuis, waar ze op de slaap- en longpoli met name verantwoordelijk is voor de slaapregistraties. ,,De radio-uitzending kwam bij ons allemaal heel erg hard binnen’’, vertelt ze.
Veel lezer van deze krant kennen Brenda vanwege haar goede prestaties op de atletiekbaan. Ze traint bij atletiekvereniging Lycurgus in Assendelft onder leiding van Tom Metselaar. In het dagelijks leven is ze werkzaam in de zorg. Omdat ze daarbij te maken heeft met longpatiënten, ervaart ze voortdurend de ernst van de situatie rond het COVID-19-virus. Brenda: ,,Meer besmettingen betekent ook meer ziekenhuisopnames, dit moeten we voorkomen. We moeten het met z’n allen in korte tijd onder controle krijgen, anders zullen de maatregelen alleen maar strenger worden en langer duren.’’
Patiënten die herstellend zijn van het virus, komen veelal voor een inspanningstest terecht op de afdeling waar Brenda werkzaam is. Eén van die patiënten vroeg haar onlangs of ze denkt dat de situatie in ons land ooit weer normaal zal worden, zodat we weer zonder mondkapje op kunnen rondlopen. ,,Ik antwoordde dat ik denk van wel. Het is belangrijk om hoop te houden. Uiteindelijk zullen er betere medicijnen komen, behandelingen ontwikkeld worden en vaccins. Dus ja, dat denk ik wel.’’
Vaccineren
Voor de zorgmedewerkers is corona inmiddels dagelijkse kost geworden. Maar niet alleen daar, overal in de samenleving is men zich bewust van de aanwezigheid van het virus. Toch lijkt niet iedereen het zo nauw te nemen met de regels. Het gevolg daarvan is inmiddels duidelijk. De regering heeft snoeihard ingegrepen en de vrijheden verder beperkt in de hoop het virus weer snel de kop in te kunnen drukken. Het sluit aan bij de emotionele oproep die longarts Erik Kapteijns vorige week deed op de radio: ,,Laten we met Kerst allemaal onze egocentrische gedachten loslaten, dan komt het binnen een paar weken wel weer goed.’’
Of, zoals Brenda het verwoordt: ,,Het is ons dit jaar overkomen en we zullen het echt met z’n allen samen moeten doen.’’ Inmiddels ontspint zich onder het zorgpersoneel een andere discussie: wel of niet vaccineren? Recent werd aangekondigd dat in januari een grootschalig vaccinatieprogramma op gang gaat komen. Daarbij zullen zorgmedewerkers in de voorhoede worden geplaatst, zij komen tezamen met enkele kwetsbare doelgroepen als eersten aan de beurt om het vaccin te mogen ontvangen. ,,Ik merk sindsdien dat bij ons op de afdeling en op andere afdelingen de vraag ‘wel of niet laten vaccineren?’ overheerst’’, vertelt Brenda.
Conditie
Zelf doet Brenda er intussen alles aan om haar lichaam in topconditie te houden. Veel grote hardloopevenementen werden dit jaar van de kalender geschrapt, maar in klein comité wordt nog altijd getraind en waar mogelijk vult ze dat aan met rondjes door het duingebied rond Castricum. ,,Mijn lichaam en mijn gezondheid zijn heel belangrijk voor mij. Ik probeer ervoor te zorgen dat mijn eigen weerstand hoog blijft door voldoende te slapen (herstel) en veel te trainen. We hebben zwaardere trainingsweken en lichtere trainingsweken. Tom Metselaar heeft onze trainingsgroep na de eerste maatregelen opgesplitst in ‘bubbels’ om het trainen te kunnen laten doorgaan. Iedere atleet heeft zijn eigen ‘bubbel’ en inmiddels trainen we al maanden zo, inclusief de krachttraining in dezelfde ‘bubbel’. Dit heeft hij goed gedaan zo. Zo trainen ook de andere groepen onder de andere trainers.’’
Net als voor velen geldt dat het sociale leven van Brenda dit jaar tamelijk beperkt is. ,,Ik zie mijn ouders, mijn broertje en heel af en toe mijn opa en oma. Ook wat vrienden en vriendinnen zie ik heel af toe. Mijn wereldje is best klein op dit moment en bestaat vooral uit, werk, trainen, familie en vrienden. Ik geniet van dagen zoals afgelopen week, als de zon zich even laat zien. Ik ben dan lekker aan het hardlopen in de natuur of aan het trainen op de baan, helemaal in ‘flow’ en in mijn eigen ‘bubbel’. Misschien geniet ik daar wel meer en bewust(er) van dan voorheen. Heerlijk lopen in het moment, ademen, me vrij voelen.’’
Kerstdagen
Ook het kerstfeest zal heel anders zijn dit jaar. ,,Je mag maar drie personen ontvangen over een hele dag. Dat is misschien weinig, maar zo is het wel intiemer voor mijn gevoel. We kunnen nog steeds intiem en liefdevol Kerst vieren met onze dierbaren, die veel voor ons betekenden, die in ons hart zitten. Dat vind ik heel veel waard. Laten we hieraan denken, en dit gevoel delen met elkaar.’’ Ook de hardloopwedstrijden zullen er volgens Brenda in de toekomst vast wel weer komen. Ze kan niet wachten tot het zover is en zorgt ervoor dat ze er klaar voor is als deze evenementen weer georganiseerd worden.
Tot die tijd zoekt ze naar alternatieven: ,,We hebben net met AV Lycurgus een cross gelopen over drie kilometer, met twee boomstammen en een zandpad. Met onze wedstrijdgroep in onze eigen ‘bubbel’ met trainer Tom Metselaar. Het is wat wennen in deze omstandigheden. Ik had niemand voor me lopen, om jezelf dan te pushen is lastig. Maar ik heb wel elke seconde genoten van deze cross. Dit gevoel heb ik wel gemist hoor, lekker lopen tussen de bladeren! Vanwege de omstandigheden en de verwachte maatregelen zullen we vaker zo een cross lopen. Dan hebben we toch steeds iets om naar uit te kijken. Ik heb ik ieder geval genoten!’’