Arie en Rie vieren diamanten huwelijk samen met hun duiven

Foto boven::
Rie en Arie Hageman hebben, naast een passie voor elkaar, ook een gezamenlijke passie: het houden van postduiven. (Foto: Henk de Reus)

Limmen – Afgelopen zondag vierden Arie Hageman en Rie Hageman-Kaandorp (beiden 86) hun diamanten huwelijksjubileum. Het feest is vanwege corona even vooruitgeschoven. Arie en Rie leerden elkaar 67 jaar terug op een dansavond in Castricum kennen. Het was meteen aan en inmiddels vieren zij dat zij 60 jaar getrouwd zijn.

Door Henk de Reus

Arie en Rie maakten beiden deel uit van een meerling. Arie werd op 29 oktober 1934 als één van een drieling geboren (drie jongetjes). Een drieling was in die tijd heel bijzonder. De dokter rekende op twee baby’s, maar er kondigde zich onverwacht nog een derde jongetje aan. Arie toont de foto vlak na zijn geboorte. Hij kan niet zeggen welke van de drie baby’s hijzelf op de foto is. ,,Dit is altijd een mysterie gebleven”, zegt Arie. ,,De namen waren toen nog niet bekend en ze werden voorlopig maar a,b en c genoemd.” Een van Arie’s broertjes overleed helaas na zes weken. Het gezin had verder twee dochters.

Arie als een van een drieling, kort na zijn geboorte op 29 oktober 1934. Tot op de dag van vandaag weet hij nog steeds niet welke van de drie baby’s hijzelf is. (Foto: aangeleverd)

Arie’s vader was landarbeider van beroep. Hij overleed in 1943. Arie was toen pas acht jaar. Zijn moeder was 43 toen haar man overleed. Sociale voorzieningen waren er toen nog niet en zij was afhankelijk van steun vanuit de kerk. Deze hield niet over. Rie zag op 13 februari 1935 het levenslicht. Ze groeide op in een gezin met 13 kinderen, waarbij zij er een van een tweeling was. Ze had vier zusjes en acht broers. De vader van Rie verdiende de kost als bakker, boer en handelaar in zuivelartikelen.

Verkering

Arie vertelt dat hun verkering in 1954 tijdens de kermis in Castricum is aangeraakt. Rie: ,,Daarvoor zag ik Arie ook wel eens als ik met vriendinnen bij Piet Roosendaal in Castricum ging dansen, maar meer dan dat was er niet. Pas toen hij zich bij ons vriendengroepje voegde leerde ik hem wat kennen. Hij had het wel eens over een vriendinnetje uit Heemskerk die twee koppen kleiner was dan hij zelf. We plaagden hem wel eens en zeiden bijvoorbeeld ‘Til je haar soms op als je gaat dansen? Anders is het toch geen doen met zo’n klein opdondertje?’ Hij kon er wel om lachen. Toen bleek dat Arie het niet zo goed met z’n Heemskerkse liefje meer kon vinden en de verkering met haar uitmaakte kwam ik in beeld.” Rie en Arie hadden zeven jaar verkering en trouwden op 16 mei 1961.

Paniek

De trouwdag verliep niet helemaal vlekkeloos. De bruidegom zou om 9.00 uur vanaf het woonadres van zijn ouders aan het Vislaantje door een taxi worden opgepikt. Navigatiesystemen bestonden er toen nog niet en de taxichauffeur koerste per abuis aan op de Visweg. Maar op het opgegeven huisnummer aan de Visweg was geen bruidegom te bekennen. Het was inmiddels 9.10 uur toen Arie nog steeds thuis op de taxi stond te wachten en inmiddels z’n knopen zat te tellen. Om 9.30 uur vond de trouwerij in Castricum plaats en zijn aanstaande moest ook nog worden opgehaald. Hij belde bij de buren met het taxibedrijf en het misverstand was toen gelukkig snel opgelost. Arie en Rie arriveerden op de valreep bij het gemeentehuis. Hierna kreeg het stel ook nog de zegen van de pastoor. Het jonge bruidspaar woonde eerst zeven jaar in een bovenwoning aan de Burgemeester Nieuwenhuijsenstraat en betrok hierna de huidige woning aan de Den Burglaan.

Arie en Rie op hun trouwdag op 16 mei 1961. (Foto: aangeleverd)

Werk

Arie was eerst een aantal jaren als chauffeur werkzaam bij GP Groot Zanderijen. Hierna werkte hij tot de VUT bij de Reinigingsdienst van de gemeente Castricum. Samen werkten ze vijftien jaar parttime als kelner in het Parochiehuis in Limmen. Hier kijken ze met erg veel plezier op terug.

Duiven

Hoewel Arie en Rie beiden deel uitmaakten van een meerling en Rie uit een gezin met dertien kinderen komt zijn er uit hun huwelijk geen kinderen voortgekomen. Op een gegeven moment heeft het echtpaar zich bij de kinderwens neergelegd. Rie: ,,Het was natuurlijk erg jammer, maar we hebben er nooit een punt van gemaakt.’’ Dan begint Arie over hun gemeenschappelijke passie: het houden van duiven. Ze doen dit al 46 jaar. Het echtpaar heeft er honderd. Er blijken er net 22 onderweg voor een vlucht vanaf Pont St. Max in Frankrijk. ,,Als ze hier worden losgelaten moeten ze een kleine 400 kilometer afleggen”, zegt Arie. ,,Het is zo mooi als ze dan weer thuiskomen. We zitten dan samen in spanning te wachten. Er zijn erbij die wel 123 kilometer per kunnen uur vliegen als ze de wind in het staartje hebben.”

Arie en Rie bevestigen dat de duiven een beetje hun kinderen zijn geworden. Rie verzorgt meestal het jongere pluimvee. Maar wie verzorgt de duiven als het echtpaar op vakantie gaat? Rie: ,,We gaan nooit op vakantie, want we geven er niet om. We voelen ons het lekkerst als we thuis zijn.” Een geborduurd schilderij aan de wand met een postduif en de tekst ‘Oost-west thuis best’ zegt eigenlijk al genoeg.

Gezondheid

Het echtpaar geniet gezien hun leeftijd nog van een goede gezondheid. Arie had vijf jaar terug hartproblemen en onderging een zware operatie. Hierna gaat het een stuk beter met hem, hoewel hij verklapt dat de buitenkant het beter doet dan de binnenkant. ,,Ik merk dat ik langzamerhand ga inleveren, maar hier geef ik niet aan toe”. Rie is nog erg energiek.

Geheim

Gevraagd naar het geheim van hun lange huwelijksband zegt Rie: ,,Het is geven en nemen en je moet niet op elkaars lip gaan zitten.’’ Dit laatste doen ze alleen als ze samen klussen, zoals behangen en timmeren. Een aantal jaren terug hebben ze samen de keuken verplaatst naar een nieuwe aanbouw waardoor de kamer veel ruimer is geworden. Dan gaat de telefoon. Rie neemt op. Als ze de telefoon heeft neergelegd zegt ze dat de vlucht vanuit Pont St. Max niet doorgaat vanwege het slechte weer. Rie: ,,Ze worden nu eerder, in Quiévrain losgelaten.” Hiervandaan is het nog 250 kilometer vliegen. Dit moet een peulenschilletje voor ze zijn, zeker als ze de wind in de staartjes hebben.