Het bezoek aan de supermarkt – die groot geworden is door op de kleintjes te passen – zou vandaag van korte duur zijn. Ik had me voorgenomen geen onnodige aankopen te doen. Zelfs de bonus, hoe vaak ook aanwezig, zou ik negeren. NEEN!!! Vandaag pak ik het kleine boodschappenmandje, oogkleppen op en dapper voorwaarts. Ik ben het swingende ‘heuprek’ nog niet door of mijn oog valt op een zomers product in de herfst. Een flinke hoeveelheid zomerkoninkjes lacht me toe, maar helaas in de aanbieding. De gedachten: ‘Wat doen ze nu ook nog met aardbeien in deze tijd? Ze zijn te kwetsbaar, te hard en te bleek, maar vooral smakeloos’, helpen mij.

Ik verplaats mij naar de groente- en fruitafdeling en stoor me niet meer aan de vernevelaar boven de verpakte bananen. Ik kies voor een trosje tomaten en eigen mij een paprika toe. De muntplant verdient ook een plekje in het kleurrijke mandje. De appeltaart is niet te ontwijken. De weggeefprijs is verleidelijk, maar het besef van vier dagen appeltaart bij de koffie doet mijn pas versnellen. Met een trots gevoel om mijn standvastigheid verlaat ik ook deze gevarenzone. Het gaat geweldig! Ik trackteer mezelf op twee hardgebakken rozijnenbroodjes . Een overbodige luxe – dat wel natuurlijk – maar ter verdediging: ze zijn smaakvol en gezond. Ik versnel mijn pas en passeer de wijncollectie zonder gevolgen.

Bij de galerij van familiezakken chips en andere bijtgrage producten begint de aarzeling. Ik krijg trek in iets maar spoed me naar de kassa en daar gebeurt het. Een display volgestouwd met nootjes voor de maand december in alle kleuren en geuren. Alleen de nootjes met augurkensmaak en frikandellengeur zijn nog niet aanwezig. Met slappe knietjes arriveer ik bij de kassa, reken af en besluit mezelf te belonen met onweerstaanbare saucijzenbroodjes van de banketbakker.

Dick Groot, Castricum