Lezerspost: Maarten Beekman

Als broer las ik afgelopen week met aandacht de reacties op het artikel over Maarten Beekman. Graag wil ik enkele opmerkingen maken.

De krant dient in dit soort kwesties hoor en wederhoor te laten plaatsvinden. Dit laatste is hier gebeurd. Alleen geeft ViVa! Zorggroep een reactie die de kwestie er niet duidelijker op maakt. Men zegt niet in te kunnen gaan op een specifieke casus en men beroept zich op dat onderzoek en gesprekken met specialisten geleid hebben tot de overplaatsing.

Gelet op de bepalingen in de zorgovereenkomst in relatie tot het incident zal men hier het recht hebben om Maarten over te plaatsen, maar was een waarschuwing hier niet beter op zijn plaats geweest? Is het inschakelen van beveiliging en het verstrekken van plastic mesjes hier niet buitenproportioneel? Dit doe je niet bij iemand die niet eerder uit de pas is gelopen, absoluut geen slechte bedoelingen had en nog kort geleden tot de meest geliefde bewoner van het zorgcentrum werd uitgeroepen.

Ook is het vreemd dat iemand na 18 dagen 24-uursbewaking te horen krijgt dat hij in 2 dagen moet verhuizen. Zo heb ik nog meer vragen: Is er vanuit ViVa! Zorggroep geprobeerd om te de-escaleren? Wat betekent het als je iemand uit zijn sociale omgeving haalt? Is er rekening gehouden met de leeftijd en de kennelijke angst van de moeder van Maarten (bijna 96)? Is Maarten direct geïnformeerd over zijn rechten toen hij bewaking kreeg? Is de reden hiervan, alsmede van het besluit tot overplaatsing, aan hem uitgelegd en schriftelijk bevestigd? Is hij gewezen op de mogelijkheid tot het indienen van een klacht of een bezwaarschrift?

Dit maakt ook onderdeel uit van de zorgvuldige procedure waarop ViVa! Zorggroep zich beroept. Hierover lees ik niets in de reactie van ViVa! Zorggroep, terwijl het aan de rechten van bewoners in de praktijk nog wel eens schort en men vanwege de leeftijd of handicap (zoals in het geval van Maarten) niet altijd goed in staat is om zichzelf te verdedigen.

De korte reactie van 27 augustus lijkt geschreven te zijn door iemand die Maarten na aan het hart ligt. De andere door iemand die bekend of betrokken is met de zorg. Prima, want zo krijg je een juiste balans. Dit heeft de redactie goed gedaan.

Bij een van de schrijvers lees ik dat de mantelzorgers haast verweten wordt dat zij de pers hebben ingeschakeld. Het is van deze tijd dat personen de (sociaal) media en zelfs de politiek benaderen als er iets gebeurt dat men aan de kaak wil stellen. Als dit niet meer kan of mag zouden mogelijke misstanden nooit aan het licht kunnen komen. Kennelijk hebben de mantelzorgers gemeend om vanwege hun ongenoegen over het gevoerde proces aan de bel te moeten trekken. Dit mag je hen niet kwalijk nemen als zij hiervoor goede redenen hebben en in het belang van Maarten handelen.

W. Beekman