Achter het huis van Jan Welboren aan de Brakersweg lagen tuintjes. Niet veel mensen die bij Jan kwamen hadden dat in de gaten, omdat ze er alleen maar kwamen om hun oud papier te dumpen. Jan had schuin achter zijn punthuis een grote groene schuur laten zetten. Daar kon je in flinke gaascontainers je kranten en tijdschriften kwijt. De hele buurt profiteerde ervan. Eens in de zoveel tijd kwam een grote vrachtauto van Roele de Vries de containers ophalen. Het geld wat dit papier opbracht was niet voor Jan zelf maar ging naar de KBO: de Katholieke Bond voor Ouderen.

Maar achter zijn groene schuur spitten, harkten, zaaiden, plantten en ploeterden een dozijn amateurtuinders op hun lapje grond. Jan had het goed bekeken; hij hoefde zijn grote tuin die liep tot aan de Van Speyksloot, niet zelf meer bij te houden en ving er ook nog geld voor van de tuinders.

Vier van die tuinders heb ik in de loop der jaren beter leren kennen. Je hoorden ze al van verre praten en lachen. Dat laatste deden ze gewoon terwijl ze aan het mesten, schoffelen, uitdunnen, opbinden of oogsten waren; zij waren bepaald geen koffieleuters. Ze hadden ter hoogte van het derde blok van de Van Speykkade een wankel bruggetje over de sloot gebouwd en konden zo achterlangs naar hun tuintjes. Ab Duin (†), Fons Mok, Jan Spil en Sylvia Kloet hadden er echt plezier in.

Ik kwam er graag op bezoek vanwege de passie van Ab, de humor van Fons, de planning van Jan en de zorgvuldigheid van Sylvia. Helaas overleed Jan Welboren; werd zijn huis verkocht en rigoureus gesloopt, verdwenen de tuintjes en raakten de tuinders hun hobby kwijt. Voor onze buurt viel er een hoop reuring en kijkplezier weg.

Fons Verbeek, Castricum