Donornier via ‘oud voor oud’ veranderde Will’s leven drastisch

,,Ik zou graag zien dat iedereen zich als donor laat registreren”

Castricum – De nieren van Will Downer (72) functioneerden nog maar voor vier procent. Kamperen betekende tot vorig jaar dat hij drie keer per week voor dialyse naar het ziekenhuis moest. Een vervelende onderbreking van de vakantie. Via ‘Oud voor oud’ kreeg hij vorig jaar december een donornier. Sindsdien lacht het leven hem weer toe.

Als de verslaggever op camping ‘De Tien Morgen’ arriveert, knijpt Will’s vrouw Jeanette er direct tussenuit. Ze staat liever niet in de schijnwerpers en houdt van een rol op de achtergrond.

Signaal

Will ligt in de clinch met z’n provider KPN en moppert wat. Hij heeft geen tv-signaal op de camping. KPN lijkt het niet te kunnen oplossen. Will is een handige Harry en heeft slim een eigen antenne in elkaar geknutseld waardoor hij nu NPO 1, 2 en 3 kan ontvangen. Maar ja, je betaalt wel voor een heel zenderpakket. Will is ervan overtuigd dat het aan KPN ligt, dus dit krijgt nog een staartje.

Als KPN het laat afweten bouwt Will zelf maar een antenne om tv te kunnen kijken.
(Foto: Henk de Reus)

Storm

Will zegt dat hij en Jeanette al voor de tiende keer op de camping staan. De eerste keer dat zij er stonden was er meteen een klik met eigenaren Kees, Gitta en hun dochter Rianne. ,,Ze zijn heel sociaal en betrokken. Je merkt het al als je aankomt. Je krijgt koffie voordat je geïnstalleerd bent.” Will herinnert zich nog de storm die vier jaar terug over de camping raasde. ,,Nagenoeg alle voortenten en tenten gingen plat. Kees hing bij onze buren aan de stokken en scheerlijnen, in een poging de boel overeind te houden. Gebroken tentstokken laste hij de dag erna in z’n schuur.” Hij toont een foto van de storm van destijds.

Will woont in Voorst en kwam als kind van vier jaar in een vakantiekolonie in Bergen terecht. Als z’n ouders hem kwamen opzoeken logeerden zij in Bergen. Samen maakten ze tripjes in de omgeving en zo leerde Will deze kennen. Hij komt er elk jaar graag terug.

Koninklijke familie

Na een lange periode in loondienst te hebben gewerkt besloot Will het in 1984 als zelfstandig ondernemer te proberen. Hij startte met het exploiteren van een pompstation in Apeldoorn.

,,Ik wist niets van het vak, maar kreeg het snel onder de knie. De prinsen Pieter Christiaan en Maurits behoorden tot mijn vaste klanten. Ze kwamen regelmatig met hun Puch maxi bij mij tanken. Will: ,,Aardige jongens zijn het. Ik maakte vaak een praatje met ze. Maurits was altijd wel in voor een geintje. Ze kochten altijd autobladen bij mij. De interesse voor de autosport was er toen al.”

Aanslag

Vanaf het benzinestation keek Will schuin uit op de laan die naar het Koninklijk Paleis voert en op ‘De Naald’. De gebeurtenis van 30 april 2009 heeft hij nog scherp op het netvlies staan. ,,Die dag (Koninginnedag) pleegde Karst T. een aanslag op de Koninklijke familie. Ik was op de zaak toen ik rond 11.45 uur een harde knal hoorde. Mijn dochter belde mij en vertelde dat Karst T. met z’n auto op de Naald was geknald. De eerste ziekauto’s waren al gearriveerd. Ik rende naar de plaats des onheils. Het terrein waar mensen normaal foto’s maakten was bezaaid met gewonden. Ik zette m’n verstand op nul en hielp waar ik kon. Het was een compleet slagveld. De politie en marechaussee arriveerden een uur later. We moesten uit de buurt blijven omdat men er rekening mee hield dat er mogelijk explosieven in de auto van Karst T. lagen.

De uroloog, bij wie ik toen al onder behandeling was, woonde in een appartement in de buurt van De Naald en zei dat hij als arts al heel wat had meegemaakt, maar zoiets ergs nog nooit had gezien. Hij had mensen zonder ledematen zien liggen. Hij heeft grote bewondering gekregen voor het ambulancepersoneel dat midden in het slagveld z’n werk moest doen.”

Niertransplantatie

In januari 2018 probeerde Will tijdens een storm de zonnepanelen op het dak van zijn woning terug op hun plaats te leggen. Toen hij van de ladder klom schoot deze weg en kwam Will op z’n rug terecht. Hij kon niet meer opstaan. Will: ,,Onderzoek wees uit dat m’n bekken op drie plaatsen was gebroken. Ik werd geopereerd en kon hierna weer lopen. Echter, mijn nieren hadden door de val zo’n klap gehad dat ze nog maar voor vier procent functioneerden. De chirurg maakte een aansluiting voor dialyse. Eerst moest ik twee keer per week dialyseren. Later werd dit drie keer. We gingen evengoed op vakantie, maar ik moest tussendoor steeds naar het Rode Kruis ziekenhuis. De behandelend arts zei mij dat ik in aanmerking kwam voor een plaats op de wachtlijst van ‘Oud voor oud’. Dit betekent dat je een donornier krijgt van een oudere, overleden donor. De donor is tussen de 65 en 70 jaar. Ik zei meteen ’ja’. Op 18 december 2019 was het zover. Ik werd door het UMCG in Groningen gebeld. Of ik kon komen, want er was een donornier beschikbaar”, aldus Will. Na de operatie heeft Will een nierfunctie van 67%. ,,Het is een wereld van verschil en de vakanties verlopen nu veel rustiger. Ik heb mijn vrijheid weer terug en kan weer volop genieten. Daar ben ik dankbaar voor. Ik zou graag zien dat iedereen zich als donor laat registreren.”

Registratie

Aanvankelijk stond Will niet als donor geregistreerd. ,,De reden hiervan was dat ik van nabij meemaakte dat een familie iemand verloor die vooraf had aangegeven z’n organen na haar overlijden te willen afstaan. Echter, toen de nabestaanden het overlijden meldden werd de overledene direct van huis opgehaald en was er geen tijd om afscheid van haar te nemen. Haar man zei toen direct ‘Dit gebeurt mij niet’. Zijn kinderen waren het met hem eens. Mijn operatie heeft mijn standpunt veranderd. Ook heeft meegespeeld dat nabestaanden tegenwoordig toestemming moeten geven. Gek genoeg is het mij nog steeds niet gelukt om mijn keuze te veranderen. Leve de bureaucratie! Ik heb de krant hierover verschillende keren benaderd en zelfs Pia Dijkstra  aangeschreven.”

Foto

Als Jeanette het ook niet ziet zitten om met Will op de foto te gaan zegt Will ,,Dan maar met Leila.” Leila is het paard dat achter hun caravan in de wei staat te grazen. Will roept haar één keer en Leila draaft meteen in zijn richting. Ze weet dat Will haar niet zo maar roept en altijd wel een suikerklontje voor haar heeft. De laagstaande zon zorgt ervoor dat de ontmoeting een kleurrijk schouwspel is.