In deze rubriek bezoekt Henk de Reus vakantiegangers die al jaren achtereen op dezelfde camping in Castricum doorbrengen. Wat beweegt hen om steeds op dezelfde camping terug te komen en wat trekt hen in het bijzonder in Castricum aan? Dit keer had hij contact met het echtpaar Leo en Petra Schaap. Zij staan al voor het elfde jaar op de camping Ormsby Field, waarvan Gerard en Wilma Veldt, alsmede hun dochter, eigenaar zijn.

Castricum – Leo (73) en Petra (71) zitten aan een houten picknicktafel naast hun tent aan de koffie. Op de tafel ligt het spel “Valkuil”. Ze genieten van het weidse uitzicht over de weilanden. In de verte graast een groep paarden. Daarachter beweegt de trein vanuit Uitgeest zich als een gele slang door het landschap. 

De kleinkinderen Fabio (13), Enzo (10) en Nout (4) mochten de laatste week van de schoolvakantie met opa en oma mee op vakantie. Als Nout gevraagd wordt hoeveel jaar hij is, steekt hij trots vier vingers omhoog.

Hulpverleningsproject

Kees Kuiper (72) is inmiddels aangeschoven. Hij staat iets verderop op de camping met zijn kleinkinderen Tijn (14) en Kas (12). Zijn vrouw Arendje is een jaar terug aan alvliesklierkanker overleden. ,,Het was een heftige tijd”, vertelt Kees. ,,In nog geen vijf weken overleed ze aan de ziekte. De eenzaamheid is het ergst. Het gemis gaat nooit weg, maar ik red me.” Petra reageert direct met “Kees, je doet het geweldig, man”.

Leo en Petra kennen Kees al vele jaren. Ze maken deel uit van een hechte groep van twaalf personen, die zich jaren inzette voor hulpverleningsprojecten in Slavonsk-Brod (Kroatië). Deze groep werd kort na de oorlog in Joegoslavië gevormd. 

Kees komt al tien jaar op Ormsby Field, meestal in een andere periode dan Leo en Petra. Sinds het overlijden van Arendje stemt Kees zijn vakantie af op die van Leo en Petra. Ze nemen beiden hun kleinkinderen mee. Ze hebben ieder hun eigen onderkomen op de camping en doen zo nu en dan dingen samen. Kees voelt zich echt thuishoren bij de groep waarvan Leo en Petra ook deel uitmaken. ,,Het voelt geweldig als je na een verlies fijne mensen om je heen hebt”, aldus Kees.

Petra vertelt dat zij al haar hele leven kampeert. In Leo trof zij een man die hier niets mee had, maar inmiddels gek is van kamperen. Bij Kees is het precies omgekeerd. ,,Ik was degene die van jongs af aan met m’n ouders op Terschelling kampeerde. M’n vrouw kende deze wijze van vakantie houden niet, maar is door mij enthousiast geworden.” 

Warme band

Alle drie prijzen ze de camping vanwege zijn kindvriendelijkheid. Er is veel voor de kinderen te doen op de camping. Leo: ,,Gerard en Wilma laten de kinderen participeren in het bedrijf. Ze mogen meerijden op de tractor en ’s morgens en ’s avonds de kalfjes voeren. De kleinkinderen vinden het hier prachtig. Het is zelfs zo dat Fabio vorig jaar met z’n ouders meeging op vakantie naar Canada, maar alleen als dit niet ten koste ging van een vakantie op camping Ormsby Field. Allen ervaren de band met de eigenaren van de camping als bijzonder fijn en vriendschappelijk.  Er is een warme band ontstaan. Kees: ,,Toen mijn vrouw overleden was kwamen Gerard en Wilma als een van de eersten langs om mij te condoleren. Het voelde heel warm.” 

Men prijst de gastvrijheid van de eigenaren. Petra: ,,Ze doen er alles aan om het ons naar de zin te maken. Toen het WK damesvoetbal werd gehouden nodigde Wilma iedereen op de camping uit om de wedstrijden in de schuur te komen kijken. Zij verzorgde de soep, koffie en broodjes en de hele schuur zat stampvol.’’

Messi

Ondertussen schuiven Kas, Tijn en Enzo aan. Kas vertelt dat ze zich overdag hebben vermaakt met skelteren, trampolinespringen en buikschuiven. Buikschuiven? Petra legt uit: ,,Wilma zorgt voor een groot stuk plastic en een waterslang. Het water spuit je op het plastic. De kinderen nemen een aanloop en een duik en dan maar kijken wie de langste afstand aflegt.” 

Enzo is gek van Formule I en Max Verstappen, maar zijn meeste passie gaat uit naar voetbal. Hij is een groot fan van Messi. Gek genoeg draagt hij een shirt met de naam “Hazard” erop. Messi was ten tijde van de aankoop waarschijnlijk niet in de aanbieding. Als de verslaggever de jongens uit de tent probeert te lokken en opmerkt dat er toch niet veel aan moet zijn om met je opa en oma vakantie te vieren, blikken er 3 paar ogen verontwaardigd en eensgezind in zijn richting. Hoe kan hij dat nu zeggen? ,,Het is juist hartstikke leuk om samen met hen op vakantie te zijn.” Een beste veer voor de grootouders. ,,Dat mag ook wel”, zegt Leo lachend, “want deze week stellen wij ons in dienst van onze kleinkinderen. We voetballen enfrisbeeën even hard met ze mee”.  

Leo, Petra en Kees vinden de gemeente Castricum aantrekkelijk vanwege de weidse uitzichten, het gezellige dorp en de mooie natuur op korte afstand. Zelf komen ze uit IJmuiden en Velsen-Zuid, maar ze vinden het hier toch anders en voelen zich op vakantie. Ze lopen weg met La Trattoria. 

Keezen

Kees vertelt dat hij voorzitter is van de Kip Caravanclub. Kees: ,,Drie jaar terug waren we met de hele club een week op Ormbsy Field. Hier heeft men het nog over. Ik had enkele exemplaren van het Keezenspel meegenomen, omdat spelletjes mensen verbindt. Omdat dit spel hoofdzakelijk in de regio bekend is en de meeste clubleden van ver kwamen, vertelde ik bij de introductie van het spel dat dit naar mij vernoemd was. Ze dachten nog dat het waar was ook. We hadden een ontzettend leuke week samen.” 

Dan loopt het tegen half vijf. Tijd om de kalfjes te voeren. Enzo en Nout trekken hun overall aan en lopen richting de stal. Eigenaar Gerard heeft al een emmer bix-korrels voor de kalfjes neergezet. Vanaf dat moment is er geen aandacht meer voor de verslaggever. Met een laatste foto van het voeren van de kalfjes wordt het interview afgesloten. (Tekst en foto’s: Henk de Reus)