In deze rubriek bezoekt Henk de Reus vakantiegangers die al jaren achtereen op dezelfde camping in Castricum doorbrengen. Wat beweegt hen om steeds op dezelfde camping terug te komen en wat trekt hen in het bijzonder in Castricum aan? Dit keer bezoekt hij het echtpaar Harry (90) en Rika (84) van Duijnen. Zij staan al voor het vijftiende jaar met hun caravan op camping “De Hooiberg” van Wim en Eveline Twisk.

Fietsen

Als de verslaggever arriveert ligt Harry languit op een stoel de krant te lezen. Rika puzzelt wat en voorziet tussendoor de hangplanten die aan de voortent hangen van water. De voortent doet gezellig aan met al het bloeiende goed. Het is duidelijk dat zij hier niet voor een week zijn gekomen.

Rika: ,,We zijn hier op 20 april gekomen en blijven vijf maanden. We wonen in een seniorenwoning in IJmuiden. We hebben hier echt vakantie en genieten van de rust om ons heen. We fietsen elke dag zo’n 25 kilometer, het liefst door de duinen of naar het Uitgeestermeer. Vorig jaar stond de teller op 1000. Wel op de e-bike hoor“, voegt Rika eraan toe. Aan de Drentse tongval is te horen dat haar wortels niet in deze buurt liggen.

,,Als we nog jong waren zouden we hier gaan wonen”, zegt Rika. ,,Castricum is erg mooi, er is hier veel groen en je woont hier rustig.”

Humor

Harry heeft grijze krullen en ziet er veel jonger uit dan iemand van 90. Als de verslaggever dit opmerkt reageert Rika direct met ,,Je kunt dat beter niet tegen hem zeggen, want dan loopt hij dadelijk nog meer naast zijn schoenen.” Harry moet er om lachen. Hij zegt de ouders van de huidige campingeigenaar nog gekend te hebben. ,,Piet, de vader van Wim, was een gezellige man met humor. De camping stond ’n keer helemaal blank vanwege stortbuien. Piet deed een rondje camping langs de ‘gedupeerden’, gaf mij een hengel en zei ‘Nu je toch geen kant op kunt, kun je altijd nog een hengeltje uitgooien’. Zes jaar terug vierde ik m’n 84^ste verjaardag op de camping. Piet kwam ’s morgens met een shovel, vol met gladiolen aanrijden en kiepte de inhoud vlak voor m’n tent leeg. Nou de hele camping wist meteen dat er wat aan de hand was, dus dat werd trakteren. Helaas is Piet te vroeg overleden. Het was een prachtmens.” Over de huidige eigenaar zijn beiden goed te spreken. Ze hebben een vriendschappelijke band met hen opgebouwd en worden elk jaar weer hartelijk door hen ontvangen. Met trots vertelt Harry over het sanitair gebouw en de recreatiezaal, die het afgelopen voorjaar zijn gebouwd. ,,Ze hebben wonderbaarlijk werk verricht“, zegt Harry. 

Trouwdag

Harry en Rika leerden elkaar 15 jaar terug kennen. Ze waren toen 75 en 69 jaar en buren van elkaar. Harry verloor zijn eerste vrouw van de ene op de andere dag en Rika verloor haar man aan een ziekte. Ze vingen elkaar in die tijd op. Alleen zijn vonden beiden maar niets. Rika: ,,Ik vroeg Harry een keer op de koffie, maar hij ging niet meer weg.” Op de dag van het interview vieren ze hun trouwdag. Deze dag was 14-8-2006. ,,Een tweede leg zat er niet meer in”, grapt Harry. Ze hebben uit hun eerdere huwelijk samen 30 kleinkinderen en 18 achterkleinkinderen overgehouden.

Leeftijd

Op regenachtige dagen wordt er een puzzel van 1000 stukjes voor de dag gehaald. Leidt dat nooit tot ruzie? ,,We hebben nooit ruzie”, reageert Harry, ,,Alleen soms een verschil van mening.” Terwijl hij dit zegt druipt de ondeugendheid van zijn gezicht af. 

Vrienden

Harry en Rika hebben inmiddels veel vrienden op de camping. Voor het seizoen begint stemmen zij de vakantieperiode met een aantal van hen af. Aan het eind van het seizoen organiseren zij met elkaar een gezellige barbecue. Dat de opgebouwde banden sterk zijn blijkt wel uit het feit dat een van de campingvrienden helemaal uit Almelo is gekomen om Harry met zijn 90^ste verjaardag te feliciteren. 

Harry voelt zich nog prima. Hij heeft nooit aan sport gedaan en tabak en alcohol waren bij hem taboe. Hij maakt soms een uitzondering voor een advocaatje met slagroom. Hij loopt zonder hulpmiddelen en fietst nog elke dag. De bovenkamer functioneert ook nog prima, zo blijkt tijdens het interview.

Als Harry gevraagd wordt hoe oud hij zou willen worden, zegt hij: ,,Ik denk 101. Er zijn er al zoveel die 100 worden. Ik wil me graag van hen onderscheiden.” Met de humor zit het wel goed bij Harry. (tekst en foto’s: Henk de Reus)