In deze rubriek laten we inwoners van de gemeente Castricum de revue passeren die – op wat voor manier dan ook – iets hebben bijgedragen aan het op de kaart zetten van de gemeente in de zin van leefbaarheid, saamhorigheid en opwaarderen van de leefomgeving.

Castricum – We kennen allemaal het liedje ‘Sinterklaas, wie kent hem niet’, dat bij de 64-jarige Hein Poel een dubbele betekenis heeft. Zo zijn er waarschijnlijk nog meer liedjes die je op Hein Poel van toepassing kunt laten zijn, zoals ‘Hij was maar een clown’, of ‘Boer wat zeg je van mijn kippen’ en ‘Er zat een aapje op een stokje’. Allemaal creaties waar Hein zich verkleed in thuis voelt; als het maar verkleden en gek doen is. Geregeld zet hij met deze en andere creaties Castricum op z’n kop. Zo is hij een geregeld gevraagde gast op de weekmarkt, tijdens Sinterklaas- en Kersttijd, maar ook als ‘vakantieman’ in het toeristenseizoen.

Door Aart Tóth

Hein heet voluit Hendrikus Johannes Cornelis Poel en kwam op 3 oktober 1957 in Alkmaar ter wereld in het ziekenhuis. Dat was voorlopig alles wat Alkmaar betreft, want het ouderlijk huis stond aan de Brakersweg in de boerderij van de familie Veldt in Castricum. Daar doorliep hij alle kleuter- en lagere schoolklassen om erna het vak van timmerman te gaan leren op de Lagere Technische School, zoals dat in die jaren genoemd werd. Uiteindelijk zou Hein in de praktijk echt het vak leren en daarbij nog meer uitzonderlijkheden, waardoor hij werkelijk van alle markten thuis was. Met timmeren, schilderen en zo meer; Hein stond zijn mannetje.

Toekomst

Hein was in zijn pubertijd nog meer op zoek om bij te leren, waarbij hij Mar ontdekte en tegelijk: Mar ontdekte Hein. Het kon niet mooier lopen en nog steeds vormen ze een vrolijk paar, waar zelfs vier spruiten uit tevoorschijn kwamen. Achtereenvolgens waren dat Stefan, Remco, Michel en ook nog een dochter in de persoon van Daphne. Kleinkinderen zijn er nog niet, maar je weet maar nooit. Hein was altijd volop bezig zichzelf en anderen te vermaken met entertainen, zoals hij dat noemt. De vrolijke noot uithangen als clown Alfredo was zijn act op feesten en partijen, maar ook bedrijven vroegen zijn bijdrage in het vertier tot de ondernemersvereniging aan toe. ,,Al die vrolijke verkleedpartijen zijn echter niet mogelijk zonder Mar, die kan er gelukkig ook de humor van inzien’’, volgens Hein.

Hobby’s

,,Mijn grootste hobby is uiteraard mijn gezin met Mar aan de top en de jeugd er achteraan, die trouwens al hun eigen weg aan het vinden zijn’’, zegt Hein. Na de verkerings- en verlovingstijd trouwden Mar en Hein op 10 maart 1988. Aanvullend nogmaals Hein: ,,Daarbij is het verkleden en in een andere gedaante tevoorschijn komen een lust in mijn leven. Buiten eruit zien als een andere verschijning probeer ik ook in mijn woorden en gedrag in die andere verschijning te treden. Dan pas is de act geslaagd waarvoor het bedoeld is.’’ Hoogtepunt waren de tv-opnames in 2014 voor Henny Huismans Surpriseshow, hetgeen nog voelt of het gisteren gebeurd is.

Bezigheden

In het verleden heeft Hein niet echt stilgezeten qua werkzaamheden om brood op de plank te krijgen. Veel gewerkt op verschillende niveaus in het vakgebied van de verschillende opleidingen tot beheerder van een luxe winkelcentrum in de regio. Nu alweer een paar jaar werkzaam bij onderhoudsbedrijf Knijn & Damsma. ,,De vrolijke bezigheden rondom Sint, Kerst en andere festiviteiten zie ik niet als werk, ondanks de vele tijd die hierin gaat zitten’’, aldus Hein. Sportervaringen waren er ook: ,,Jaren heb ik gevoetbald bij Vitesse’22 met veel plezier, zeker na de wedstrijd. Na mijn voetbalcarrière bleef ik Vitesse trouw en ging daar als KNVB-scheidsrechter aan de gang, hetgeen nog steeds gezellig was na de wedstrijd. Ik ben dan ook nog steeds lid van Vitesse’22, net als van de werkgroep Oud-Castricum en muziekvereniging Emergo’’, vertelt Hein. Daarbij is zijn favoriete vakantieland Nederland, waarbij Castricum zeker de voorkeur heeft. ,,Vooral waar ik woon is het frank en vrij.’’

Wensen voor Castricum?

,,Nou, wensen heb ik genoeg, maar omdat ik niet veeleisend ben, blijft het beperkt tot een paar ‘hete hangijzers’. Zo moet filmhuis Corso behouden blijven, al is dit op een nieuwe locatie. Dan lijkt het mij een goede zaak om de bouwval van voorheen ‘Schotten Meubelen’ te slopen, opknappen voor jongeren of plaatsmaken voor een echt Kerkplein met terrassen en mooi zicht op de monumentale Dorpskerk. Verder wens ik veel nieuw- of ombouw van woningen voor starters, die we in de toekomst nodig zullen hebben in ons dorp. Dus niet lullen, maar doen!’’, besluit Hein Poel. (Foto: Aart Tóth)