Foto boven:
John Hardebol met winnaar Lieke. (Foto: Hans Boot)
Castricum – Een van de postduiven van John Hardebol heeft onlangs een fantastische prestatie geleverd door zowel nationaal als internationaal het snelste te klokken tijdens een wedstrijd die startte in het Franse Tarbes.
Door Hans Boot
Al jaren is de grote passie van John Hardebol het houden en fokken van postduiven, in vaktermen ook wel ‘duivenmelken’ genoemd. De 54-jarige teamleider bij IJmond Groen, een onderdeel van IJmond Werkt, legt uit hoe zijn hobby is ontstaan: ,,Mijn vader is ermee begonnen en omdat hij ziek werd halverwege de jaren 80 heb ik het van hem overgenomen. Ik heb nu 120 duiven die onderscheiden kunnen worden in kweekduiven, jonge duiven en wedstrijdduiven. Ze zijn in verschillende hokken achterin mijn tuin ondergebracht en elke morgen sta ik om 05.00 uur op om ze te verzorgen of ze te trainen voor wedstrijdvluchten.’’
Wat die wedstrijden betreft vertelt John: ,,Ik doe er aan vijf à zeven per jaar mee. Daarvoor breng ik de duiven eerst naar mijn vereniging PV Heemskerk. Die registreert ze en vervolgens worden ze met een vrachtauto naar de lossingsplek gebracht. Het gaat om vluchten vanuit zowel Nederland als Zuid-Frankrijk en Spanje.’’
Aankomstantenne
In de loop der tijd heeft John de nodige successen behaald: ,,Ik heb behoorlijk wat prijzen in de wacht gesleept. Die variëren van kleine geldprijzen en trofeeën tot gebak of levensmiddelen aan toe. Van de laatste wedstrijd vanuit Tarbes, die Lieke zowel nationaal als internationaal heeft gewonnen, heb ik een T-shirt gekregen waarvan er maar één is gemaakt.’’
Uiteraard is John supertrots op deze enorme prestatie van zijn duivin van twee jaar, die vernoemd is naar de jongste dochter Lieke: ,,Ze is op 15 juli gestart om 07.20 uur en de volgende dag kwam ze hier om 06.26.35 uur aan. Dat betekent dat ze de 1092 kilometer had afgelegd met een gemiddelde snelheid van 1091 meter per minuut. Daarbij moet ik vermelden dat duiven in principe rust houden als het donker is. Omdat voor elke deelnemer een andere afstand geldt, wordt voor de uitslag uitgegaan van de hoogste snelheid per minuut. Als voorwaarde wordt gesteld dat je minimaal 750 kilometer van de lossingsplaats woont. Voor de tijdregistratie maak ik gebruik van een aankomstantenne. Verder wordt door de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO) streng gecontroleerd op doping en onderzocht of er geen fraude plaatsvindt.’’
Perpignan
Lieke was niet de enige duif van John die aan de wedstrijd vanuit Tarbes deelnam: ,,Van mij deden er veertien mee. In totaal zijn er ruim 10.000 gestart, dus zodoende kan ik mij meten aan de sterkste deelnemers uit Europa. Bijzonder is dat ik Lieke zelf heb gekweekt. Het liefst hou ik haar ook zelf, maar als iemand een extreem bedrag biedt, ga ik misschien tot verkoop over.’’
Ook voor de gepokte en gemazelde duivenhouder blijft het een mysterie dat postduiven elke keer hun hok weer terug weten te vinden: ,,Daar zijn ze inderdaad nog niet achter. Meestal weten ze hun thuis wel weer te vinden, maar helaas gebeurt het ook wel dat ze onderweg verongelukken of dat er een duif gevonden wordt als die uitgeput of verdwaald is. Mensen die ze vinden kunnen contact opnemen met de NPO, zodat de eigenaar achterhaald kan worden.’’
Tot slot antwoordt John op de vraag of er nog wedstrijden op het programma staan: ,,De laatste voor mij dit jaar start in Perpignan op 5 augustus. Lieke blijft echter thuis, want die verdient wel wat extra rust…’’