De gedachte om de pelgrimroute naar Santiago de Compostella te lopen, ook wel Sint Jacobsroute genoemd, kwam een aantal jaar geleden in haar op. Petra Kortekaas-Ruys (55 jaar) vertelt over hoe zij circa vier jaar geleden een serie op televisie zag, er met haar man Dick over sprak en het idee vanaf dat moment steeds vastere vormen aannam. Petra: “Door verschillende omstandigheden in mijn leven en een hang naar zelfstandig handelen, leek dit een prachtige uitdaging. Ook vanuit mijn geloof en spiritualiteit, wat ik ook zeker van huis uit heb meegekregen. Hoewel ik niet meer naar de kerk ga, ben ik een gelovig mens.” Zorgvuldig kiest Petra haar woorden: “Ik werd altijd verzorgd. Eerst door mijn ouders, woonde een jaartje zelfstandig en ben toen getrouwd. Ik wil heel graag ervaren hoe ik mijzelf red in m’n eentje en hoe dat voelt om op jezelf te worden teruggeworpen, je over te geven aan gedachten.“ Met haar moeder, die in 2016 overleed, deelde zij haar wens om op pad te gaan. Petra licht emotioneel: “Ze zei als ééntje het redt dan ben jij het wel! Zij was een vrouw die sterk was in haar geloof en overtuiging.”
Petra las veel over de tocht en bezocht een informatiedag in een pelgrimshuis in Vessem. Het gaat haar duidelijk niet om de sportieve uitdaging. Vier maanden trekt zij uit voor de tocht en zal gemiddeld 15 kilometer per dag lopen. “Ik verheug mij op het wandelen en de ontluikende natuur. Misschien kleur ik het te idealistisch en te mooi in en is het zwaarder dan ik denk. Mijn zus vroeg neem je een E-reader mee of muziek? Maar dat ga ik allemaal niet doen. De tocht, de omgeving en de mensen daar wil ik mij op concentreren. Mijn telefoon gaat op stil want ik wil niet gestoord worden, uiteraard zal ik ’s avonds met Dick whatsappen. We zullen elkaar ook zeker nog ergens onderweg ontmoeten maar ik wil zo weinig mogelijk apparatuur mee, die rugzak is nu al 10 kilo. Er zit het hoognodige in als energiereepjes, worst, kaas, water en kleding. Bij alles wat je meeneemt denk je goed na.” Voor de veiligheid gebruikt ze de app life360 zodat Dick weet waar ze verblijft. Er gaat een dagboekje mee en een kaart waar de te lopen 2.021,5 kilometers goed op staan omschreven. Op de vraag of Petra kan kaartlezen antwoordt ze droogjes: “Nee helemáál niet haha maar daar kom ik echt wel uit.” Met de Jacobsschelp zichtbaar aan haar rugzak probeert zij langs de route in hostels, speciaal voor pelgrims, te overnachten. Petra: “Mocht daar geen plek zijn dan helpen zij je daar verder om een slaapplaats te vinden. In Frankrijk zijn slaapzalen met wel 200 pelgrims, daar val je in slaap op het gesnurk.” Bij de informatiedag ontmoette zij Marian. Met haar klikte het direct en na wat mail- en telefoonverkeer besloten zij het eerste gedeelte samen te starten, zonder verplichtingen voor de rest van de route. Petra: “Er is een moment geweest dat het me aanvloog, alleen op pad maar Dick zei toen heel nuchter ‘je zit toch niet in Vietnam? Je bent redelijk in de buurt’. Ik heb er zin in, ben nieuwsgierig en ga onbevangen op pad. Ik weet nog niet hoe ik terug ga, met de trein of vliegtuig. In ieder geval ben ik voor augustus terug want dan trouwt onze zoon in Singapore. Petra vertrekt dinsdag 14 maart. (Monique Teeling)