Ik stond zaterdag rond 17.15 uur bij Deka in de Torenstraat. Twee tieners hadden een grote plastic fles chocolademelk laten vallen midden op het voetpad. Het zat overal, heel de witte wand vol met spetters. Gast, gast, gast, zei de één tegen de ander. Die vlekken gaan er nooit meer uit! De kleinste van de twee, geheel gekleed in een grijs joggingpak met zwarte biezen, donker kort haar, de ander in een grijze sweater en donkere broek, een stukje langer en blond haar met beugel. Zij liepen weg van de rotzooi.

Ik kon mijn mond niet houden en vroeg of zij de fles wilden opruimen. De kleinste zei: nee, dat kunnen wij niet! Daar zijn wij niet voor gemaakt! Ik heb de fles in de bak gedaan. Maar als zij nu ballen hadden gehad, hadden zij een emmer met water gehaald bij de balie en de boel schoongemaakt. Vader(s) en/of moeder(s), herkent u uw zoon, die thuis is gekomen met zulke vlekken, dan zou ik toch even het woord fatsoen bijbrengen. En wij ons maar zorgen maken over het milieu voor onze kinderen later… en dan heb ik het nog niet eens over de grote bek die je krijgt.

Het liefst had ik hem een draai om zijn oren gegeven. Wat een brutaal ….. joch. Ik zou mij doodschamen als het mijn kind was. Ik ben zelf ook jong geweest, maar troep achter laten? Nooit gedaan. En een grote bek geven al helemaal niet. Was ik braaf? Nee. Normen en waarden zijn mij geleerd. Opvoeden blijf een kunst. Een excuus zou wel op zijn plaats zijn. In ieder geval bij Deka.

Gegevens inzender bekend bij de redactie