Castricum – Marjolein Glorie was 21 jaar lang het gezicht bij het consultatiebureau in Castricum, Limmen en Akersloot. Op 1 april gaat ze met pensioen. De redactie blikt met haar terug op haar werk en op de vele veranderingen die in de loop der jaren plaatsvonden.

Door Henk de Reus

Het is nog niet zo makkelijk om een afspraak met Marjolein (62) te maken. Ook al zijn het haar laatste weken, haar agenda is nog steeds gevuld met afspraken.

Contact met mensen

Toen Marjolein nog op het Bonhoeffercollege zat wist ze eigenlijk al dat ze geneeskunde wilde studeren. ,,Het leek mij altijd al een interessante opleiding, alhoewel ik nog niet voor ogen had welke kant ik na mijn studie op wilde gaan. Het contact met mensen en de medische kant leken mij wel leuk. Het vroegtijdig ontdekken van medische afwijkingen vind ik erg belangrijk. Daarnaast wil ik kunnen begrijpen hoe ziekten zich kunnen ontwikkelen.’’ Na het basisartsexamen volgde Marjolein twee jaar lang de specialisatie jeugdarts. In dit vak werkte ze eerst als freelancer en daarna bij diverse thuiszorgorganisaties en GGD-locaties in Noord-Holland. De laatste 21 jaar was ze werkzaam bij het consultatiebureau in Castricum. ,,Omdat mijn eigen wortels ook in Castricum liggen, kreeg de invulling van mijn vak hierdoor meerwaarde.’’

Leuk vak

Marjolein legt uit waarom ze altijd plezier in haar werk heeft gehad. ,,Het contact met ouders en kinderen vond ik het leukst aan mijn vak. Maar ook het voeren van gesprekken met kleuters en soms ook al met peuters. Daar kon ik echt van genieten. Kinderen die bang binnenkomen leerde ik op hun gemak te stellen, zodat ik toch het onderzoek kon uitvoeren.

Verder vind ik preventie, monitoren en normaliseren erg belangrijk. Met preventie bedoel ik het vroegtijdig zien of er mogelijk afwijkingen zijn op medisch gebied of in de ontwikkeling van het kind. Dit doen wij onder andere door het monitoren van groei en ontwikkeling. Met vroege interventies kun je vaak voorkomen dat er grotere behandelingen moeten worden ingezet. Normaliseren betekent dat je aan ouders kunt vertellen wat ze kunnen verwachten van hun kind. Wat is een normale ontwikkeling bij een kind van bijvoorbeeld twee jaar?’’

Veel geleerd

Marjolein heeft in al die jaren heel wat ouders met kinderen langs zien komen. Ze maakt een snel rekensommetje. ,,Er worden ongeveer 250 kinderen per jaar geboren in Castricum. Dus dat zijn circa vijfduizend kinderen. Als we uitgaan van 2,5 kind per gezin zijn dat ongeveer tweeduizend moeders en vaders. Dit is wel een grove schatting hoor’’, zegt ze lachend. Het is wel zo dat ik, nu ik zoveel kinderen heb gezien, heel snel het temperament van een kind kan ontdekken. Ook zie ik steeds beter hoe een kind, ook al is het nog heel klein, communiceert. Dit zie ik al bij baby’s van vier weken.’’

Veranderingen

Marjolein heeft haar vak in de afgelopen jaren zien veranderen. ,,Toen ik begon, deden we vaak ‘bandbureau’: ouders gingen eerst met hun kind tien minuten naar de jeugdverpleegkundige voor voeding en opvoedadvies. Daarna kwamen ze tien minuten bij mij voor medisch en ontwikkelingsonderzoek en de prik. Ik zag dan ongeveer achttien kinderen per dagdeel. Aanvankelijk omvatte het vak vooral medisch onderzoek. Later kwam de nadruk veel meer te liggen op de ontwikkeling van het kind, met name de spraak-taalontwikkeling. Ook ontstond het inzicht dat het belangrijk was om te kijken hoe het kind binnen het gezin functioneert. Ook veranderden de voedingsadviezen regelmatig. Zo mocht je je kind eerst geen banaan met sinaasappel geven, want dat zou de vitamine c afbreken. Later werd dit weer als onzin bestempeld.’’

Afscheid

De jaren zijn voor Marjolein snel voorbij gegaan. ,,Als je zo lang op het consultatiebureau hebt gewerkt zie je steeds meer jonge ouders die in de eerste jaren als baby of peuter op het consultatiebureau kwamen. Ook de schoolvriendjes of klasgenootjes van mijn eigen kinderen zie ik nu terug als ouders. De ouders van toen, mijn generatiegenoten, komen nu terug als oma’s en opa’s. Ik heb besloten om op mijn hoogtepunt te stoppen met werken en een nieuwe fase van mijn leven in te gaan. Ik heb nog niet besloten wat ik de komende tijd ga doen. Ik ga eerst een poosje niets doen. Dan komen de ideeën vanzelf wel. Ik werkte vijftien jaar samen met Lena Schouten, de jeugdverpleegkundige. Wij zijn altijd echt een team geweest. Dat zal ik wel gaan missen.’’

Mocht u persoonlijk afscheid van Marjolein willen nemen, dan is dit mogelijk op 31 maart van 16.00 uur tot 18.00 uur in het consultatiebureau in Castricum.