Een jongensboek…….
‘Sinds mijn vijfde ben ik lid van FC Uitgeest. Ik begon in de trainingsgroep, bij de kabouters. Lekker hobbelen achter een bal samen met je vriendjes. Dat jaar was het dat mijn vader mij voor het eerst mee nam naar het ICGT toernooi. Samen stonden we langs de lijn te kijken naar al die buitenlandse teams en goede spelers. Ik wist toen nog niet precies wat het toernooi inhield, maar aan de grote opkomst en de enthousiaste mensen om mij heen begreep ik dat dit fantastisch moest zijn!
Zaterdagochtend 11.00 uur; de openingswedstrijd van FC Uitgeest. Daar liepen ze! De jongens in groen en geel. Niet wetende wie die grote jongens waren. Maar vanaf dat moment waren zij mijn helden. Ik wilde als zij zijn. Ooit zou ik daar ook lopen.
Als jongetje opgegroeid in Uitgeest heb je maar één wens; samen met je vrienden het ICGT spelen! En dan vooral de openingswedstrijd! In de afgelopen jaren is gebleken dat Uitgeest daar nog weleens kan zorgen voor een stunt! Vechtend voor elke meter, met als doel je mede-Uitgeesters trots te maken!
In de D1 was het dan zo ver! Ik mocht ballenjongen zijn. Als de bal buiten de lijnen ging, moest ik zo snel mogelijk een nieuwe bal aan die jongens geven. In de rust mocht ik zelfs naar de middenstip. Met een dienblad met water en sinaasappels naar de scheidsrechter. Het was heerlijk! Je was onderdeel van het toernooi.
Jaren later was het dan zover. In mocht voor het eerst meedoen! Ik zat in de B1 en de meeste jongens in ons team waren 4 of 5 jaar ouder. Dit waren nog steeds mijn helden! Ik mocht af en toe invallen en het was fantastisch. De sfeer op het terrein, de spanning in de kleedkamer, de beleving van de trainer. Je merkte aan alles, dit is het moment!
Zaterdag 14 mei is het dan zover! Ik mag de openingswedstrijd gaan spelen! Tegen West Ham United! West Ham United! Een onbeschrijfelijk gevoel. Het is die droom van dat vijfjarige ventje die eindelijk lijkt uit te komen! Op het moment van schrijven krijg ik kriebels in mijn buik. Spanning? Enthousiasme? Trots? Het is moeilijk te beschrijven! We kijken hier als team het hele jaar naar uit. Met acht jongens van het eerste elftal lijkt het erop dat we dit jaar een sterk team hebben. Aan de inzet zal het in ieder geval niet liggen!
Ik stel me voor dat het zaterdag is. Na een onrustige nacht is het eindelijk 8 uur. Ik spring m’n bed uit, probeer wat te eten, maar door de zenuwen gaat dat lastig. Ik pak mijn tas, de voetbalschoenen; hierop moet het gebeuren vandaag! Ik voel de spanning, maar ik voel me goed. Nog een laatste speech van de trainer. We gaan het veld op, we winnen de toss, we nemen de aftrap en ik krijg de bal aangespeeld…….
Hopelijk zien we jullie zaterdag 14 mei langs de lijn. Want dat is toch wat het ICGT speciaal maakt, al die honderden mensen langs de lijn tijdens de openingswedstrijd.
En…hopelijk staat er ook dat kleine ventje, die dit jaar voor het eerst lid is van FC Uitgeest, samen met zijn vader te kijken naar al die buitenlandse teams en goede spelers. Ik zal hem zien.’
Jorn Brouwer