Foto boven:
Jolanda met de bal waarmee zij in de finale van het WK Rolstoelhandbal tegen Portugal speelde. (Foto: Henk de Reus)

Castricum – Het was een hele stap voor Jolanda Guit (44) om bij CSV de overstap te maken van gewoon handbal naar rolstoel handbal. Medische problemen dwongen haar hiertoe. Ze doet het uitstekend en geniet volop in het rolstoelteam. Vanwege haar kwaliteiten werd zij geselecteerd voor het nationaal team dat onlangs bij het WK in Portugal zilver behaalde.

Door Henk de Reus

Jolanda werd geboren met heupdysplasie. In haar vroege kinderjaren zat ze op turnen. Door de pijn die ze hierbij ervaarde moest ze hiermee stoppen. Maar wat voor sport zou zij dan wél kunnen doen? Het werd een zoektocht.

Fietsen in donker

Jolanda: ,,M’n moeder raadde mij aan om op handbal te gaan. Dit had niet direct m’n voorkeur, maar ze wist mij op slimme wijze te verleiden. Wetende dat ik graag ’n keer met m’n licht aan in het donker wilde fietsen omdat mij dit zo spannend leek zei ze op een gegeven moment ‘Als je op handbal gaat mag je ’n keer in het donker fietsen. Zo ben ik bij CSV Handbal terecht gekomen. Ik was toen acht jaar.’’ Eenmaal op handbal ervaarde Jolanda dit als een enorm leuke sport. ,,Het spel is dynamisch, er zit snelheid en beweging in en je speelt als team. Ik speelde altijd lekker fanatiek.’’

Heupoperatie

Jolanda: ,,Vanwege pijnklachten moest ik met handballen stoppen. In 2015 onderging ik een heupoperatie. Mijn bekken werd gekanteld met als doel een nieuwe heup uit te stellen. De operatie leverde onvoldoende resultaat op waardoor ik toch aan een heupprothese moest. Het herstel ging voorspoedig en het leek er naar uit te zien dat ik, op handballen na, alles weer zou kunnen doen. Helaas kwamen de klachten nog heftiger terug en bleek de kop van de heup alweer los te zitten.’’ Jolanda moest opnieuw onder het mes en kreeg een nieuwe kop. Deze werd op een andere manier vastgezet. De operaties hadden tot gevolg dat er meer is beschadigd dan de bedoeling was. Hierdoor heeft ze dagelijks pijnklachten en vooral krachtverlies. Jolanda: ,,Het lopen gaat na korte tijd over in waggelen. Ik gebruik vaak krukken. Het bewegen gaat moeizamer en ik rijd auto in een automaat. Ik gebruik een elektrische fiets omdat ik te weinig kracht in m’n benen heb. Traplopen en met een tas met boodschappen lopen is ook lastig.’’

Andere mindset

De pijnklachten brachten met zich mee dat Jolanda het handballen vaarwel moest zeggen. Ze liet wel regelmatig haar gezicht bij de vereniging zien. CSV had als eerste vereniging een rolstoelhandbalteam. Door het geven van clinics is de sport landelijk uitgerold. Er zijn nu landelijk negen teams. Enkele leden van het CSV rolstoelhandbalteam vroegen haar om eens mee te doen met de training. Jolanda: ,,Dat vond ik wel een dingetje, in een rolstoel zitten terwijl je wel kunt lopen. Het vraagt een andere mindset. Het heeft ook met het accepteren van je handicap te maken. Eigenlijk wilde ik hier niet aan en ik hield de boot aanvankelijk af. Na lang aandringen ben ik toch gaan meetrainen. Het voelde meteen als een warm bad. Na een half jaar vond ik het eigenlijk zo leuk dat ik lid ben geworden.’’

Nationale team

De ervaring, snelheid en behendigheid die zij zich tijdens haar eerdere handbalperiode had eigen gemaakt kwamen goed van pas en ze bleek een prima versterking van het team. Tijdens een toernooidag bij CSV, waarbij de bondscoach aanwezig was, vielen Jolanda’s kwaliteiten onmiddellijk op. Jolanda: ,,Hij vroeg naar m’n handicap omdat je voor het nationale team eerst gekwalificeerd moet worden. Dit gebeurt aan de hand van een puntensysteem. Er worden punten aan je handicap toegekend zodat alle teams met hetzelfde aantal punten speelt. Iemand met een dwarslaesie krijgt bijvoorbeeld één punt terwijl ik met mijn handicap vier punten krijg toegekend. Het team, dat uit zes leden bestaat, mag met maximaal zeventien punten in het veld staan.’’

In het weekend van 18, 19 en 20 november deed het nationale team mee aan het WK Rolstoelhandbal in Portugal. Twaalf van de achttien leden van de nationale selectie werden afgevaardigd naar het toernooi. Acht van hen waren van het team van CSV. Jolanda was als enige uit Castricum afkomstig. Het team behaalde een verdienstelijke tweede plaats, een geweldige prestatie waar Jolanda wát trots op is.

Boodschap

Jolanda: ,,Het is zo leuk om aan rolstoelhandbal te doen. We zijn een soort vriendenteam geworden. Iedereen heeft z’n eigen verhaal en er is niets zieligs aan. Integendeel: vaak worden er de hardste grappen gemaakt om iemands handicap. Zo leer je je eigen fysieke beperking te relativeren.’’ Voor mensen met een beperking die graag aan sport willen doen heeft ze een boodschap: ,,Je bent al een winnaar als je komt.’’ En zo is het!