Beroepskeuzerubriek: Bart Groen

De tijd is weer aangebroken dat scholieren zich gaan oriënteren op een vervolgopleiding. Moeilijke keuzes moeten worden gemaakt. Wij vroegen jongeren in Uitgeest naar hun keus en motivatie. 

Naam: Bart Groen

Leeftijd: 18 jaar

Vooropleiding: Bonhoeffer College Castricum, Havo

Nu: Bedford High School, Temperance

Duur: 1 jaar

 

Omdat Bart Groen geen idee had wat hij na de Havo wilde doen en hoorde van een tennisvriend dat hij richting Amerika vertrok, werd deze optie een interessante en mooie uitdaging. Hij bekeek de brochure van EF (Education First) waarna de voorbereidingen goed op gang kwamen. Er volgde een gesprek om zijn Engels te toetsen en om te zien of hij het een jaar zonder familie en vrienden zou kunnen uithouden. Het visum werd aangevraagd bij de ambassade en al vrij snel volgde het telefoontje over de bestemming. Bart: “Ik woon in Temperance, Michigan wat een half uurtje van Detroit ligt. Mijn gastgezin bestaat uit mijn gastouders Jeff en Carey, broer Luke (18) en zus Ally (22). Ik had geen beter gezin kunnen treffen, het klikte vanaf het eerste moment en ik heb zoveel leuke dingen met hen meegemaakt, dit voelt werkelijk als mijn tweede familie.”

Met nog negen andere buitenlandse studenten, uit Spanje, Duitsland en Zwitserland, bezoekt Bart Bedford High School met ongeveer 1600 leerlingen waar sport een belangrijk onderdeel vormt. Bart: “Heel gaaf is dat sport via school gaat en je speelt tegen andere scholen. Daarom liggen alle tennisbanen en voetbalvelden naast school. Je gaat niet gelijk naar huis omdat alle trainingen direct na schooltijd beginnen. Iedereen is betrokken en de sfeer is geweldig, het is hier helemaal niet erg om naar school te gaan. Het maken van vrienden ging sneller dan verwacht. Ik leerde veel studenten kennen bij mijn eerste football wedstrijd, de hele tribune stond vol met studenten en iedereen wilde weten wie ik was. Met tennis was ik heel zenuwachtig of ik het eerste team zou halen maar ik eindigde mijn seizoen met 15 gewonnen en 3 verloren wedstrijden. Ik won het districtstoernooi dus ik mocht spelen voor de staat. Ik verloor de kwart finales, wat niemand in Bedford ooit behaalde dus er waren uitreikingen en stukjes in de krant over mij.  Ik werd uitgeroepen tot speler van het jaar en er hangt zelfs een foto van mij in de Bedford Hall of Fame. Ik word gezien als held en bijna iedereen kent mij nu. Het geeft een goed gevoel zoiets te bereiken voor de school.”

Minder sportief vindt Bart dat alles met de auto gaat, zelfs al moet men twee minuten lopen. De porties in restaurants zijn groter en goedkoper en drankjes mag je ongelimiteerd gratis bijvullen. Bart lacht: “Dit is waarschijnlijk waarom ik al bijna 10 kilo ben aangekomen, oeps!” Iedere week probeert Bart te facetimen met thuis om op de hoogte te blijven en zijn Nederlands bij te houden want hij merkt dat hij vaak Engelse woorden gebruikt in zijn Nederlandse gesprekken. Behalve zijn familie mist hij zijn fiets, vers brood en….frituur. Bart: “Gelukkig krijg ik vaak genoeg pakketjes van mijn ouders met kaas en stroopwafels. Jammer genoeg ben ik niet de enige hier die dit lekker vindt.”

Op 14 juni komt Bart terug, waarschijnlijk gaat hij eerst een jaartje werken zodat hij  genoeg tijd heeft om een studierichting te kiezen. (Monique Teeling)